سرویس تاریخ «انتخاب»؛ صبح پادگورنی [رئیس‌جمهور شوروی] رفت. تشریفات فرودگان هم خوب بود. مذاکرات خوبی شد، که باز هم تعریف زیادی از ایران و از شاهنشاه بود.
من در رکاب شاهنشاه به کاخ نیاوران با هلی‌کوپتر برگشتم. در نیاوران به من فرمودند: «مردم از جریان کار بحرین چه می‌گویند؟» عرض کردم: «محافل خارجی خیلی تعریف می‌کنند، که عمل شاهانه [دولتمردانه] بود.» فرمودند: «پادگورنی هم همین عقیده را داشت. اغلب ایرانی‌های عوام هم خیال می‌کنند واقعا ممکن است رای مردم به نفع الحاق بحرین به ایران در[آید]. یک عده هم که عرق ملیت دارند، واقعا ناراضی به تمام معنی هستند که چه عجله‌ای برای این کار بود؟ یک عده هم که باهوش و اهل سیاست هستند، می‌گویند خوب [شد] به این دمل بالاخره نیشتر زدیم، نتیجه هرچه باشد خوب است.» عرض کردم: «نطق وزیر خارجه خیلی بهتر از این می‌توانست باشد.» فرمودند: «چطور؟» عرض کردم: «[وزیر خارجه ایران] به جای آن‌که به انگلیس‌ها بد بگوید، مقدمه را طوری ترتیب بدهد که امیدی در دل‌ها برای الحاق بحرین به ما زنده نماید و بعد بگوید چون شاهنشاه در دهلی فرموده‌اند، ما هم به آرا [عمومی] مراجعه می‌کنیم، باید بگوید وضع سیاسی کلی خلیج‌فارس ایجاب می‌کند که ما از شر این مرافعه... خلاص شویم، و الا هیچ قرارمداری را در خلیج نمی‌توانیم بگذاریم. اهمیت حفظ خلیج خیلی بیش از این‌هاست که ما با یک ادعای کهنه آن هم در جایی که بر فرض به زور تصاحب کنیم، جز خرج و دردسر برای ما چیزی در بر نخواهد داشت – به تمام این منافع... اعم از قرارهای سیاسی، یا بهره‌برداری از خلیج‌فارس و حفظ خلیج‌فارس، پشت پا بزنیم.» شاهنشاه توجه فرمودند که عرض من صحیح است، ولی چون نطق... را قبلا خودشان ملاحظه فرموده بودند، دیگر چیزی نفرمودند.
بعدازظهر مراسم اسم‌گذاری والاحضرت شاهدخت لیلا با انجام مراسم مذهبی در بیمارستان انجام گرفت و بیمارستان هم نام والاحضرت شاهدخت لیلا نامیده شد.
شب به طور خصوصی شامی در پیشگاه شاهنشاه در کاخ نیاوران خوردم...
