کرونا عامل درماندگی اقتصادی

جهانی شدنِ فزاینده نقض شده است؛ کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز مرزها را به روی هم بستند. برخلاف نگاه بازار-محور، دولتها دوباره بازیگر اصلی تولید و سلامت هستند. برای دهه های متمادی محیط زیست در خدمت توسعه بود، از حالا به بعد، محیط زیست بازیگر محوری فرایندهای سیاستی خواهد بود؛ کشتن سگ و گربه در برخی مناطق چین ممنوع شد. محیط زیست شهری و دریایی نفس کشیده است و حیوانات دریایی به کنار شهرها آمده اند. صنعتی شدن دیگر مساوی توسعه نیست. برعکس، تعطیل شدنِ زندگی صنعتی سبب نفس کشیدن دنیا شده است. امپراطوریِ گفتمان توسعه ی لیبرال دموکرات از حل معضل فقر اقتصادی در جهان تحت سیطره ی خود ناتوان بود، از مدیریت بیماریِ همانها ناتوانتر مانده است. در آیندهي نزدیک این درماندگی بیشتر هویدا میشود.

علم و اقتصادِ تعریف شده ذیل گفتمان توسعه لیبرال دموکرات و همه شعب آن، از پیش بینی و ارائه راه حل برای مسائل نوظهور ناتوان است. دوره توسعه هژمونیک به پایان رسیده است. اما گفتمان توسعه لیبرالدموکرات ظاهراً مانند کسی که نخواهد نتیجه آزمایش ادینگتون را بپذیرد و شاید مانند سطحیاندیشانِ دینی در داخل کشور، ظاهراً خود را ابطالپذیر نمیداند. قواعد همیشگیاش نقض شده، اما لشکرکشی و چالش نظامی جدید در عراق تمهید میشود. تحریمها ادامه دارند. حتی پس از اثبات ربط بین آتشسوزی در استرالیا و گرمایش زمین، آمریکا از خروج از توافق محیطزیستی پاریس پشیمان نشده است.

همیشه کرونایی برای ابطال نظریه ها هست، اگر واقع بین باشیم. بیش از آن مهم است بتوان دستگاهِ فکری جدید و جامعتری را استوار کرد. ... چه مولفه ها و قواعدی پارادایم جایگزین را شکل میدهند؟