کورش شرفشاهی
روزنامه نگار
سالهاست به جای مدیران کارآمد، متواضع و مسوولیت پذیر، گرفتار مدیران خودشیفته هستیم. در تمامی سالهای گذشته هر کس بر صندلی تکیه کرده، با داشتن ابزارهای تبلیغاتی از عملکرد خود نه تنها دفاع بلکه تعریف و تمجید کرده و حتی افرادی را به عنوان مبلغ در کنار خودداشته است. افرادی که با قدرت کلام، توان تبدیل کردن کاه به کوه را دارند. آن گونه که در تمامی سالهای گذشته شاهد بودیم، خودبزرگ بینی بوده و هرجا که با کاستی رو به رو شده اند، به حاشیه رفته و از پاسخگویی طفره رفته اند.
لازم نیست زیاد به عقب برگردیم و کافی است دولت احمدی نژاد را با روحانی بررسی کنیم. در دولت احمدی نژاد هاله نوری که در سازمان ملل احمدی نژاد را احاطه کرده بود، آخر خودبزرگ بینی و خودشیفتگی بود و البته دعوت احمدی نژاد برای خرید گوجه فرنگی هنگامی که بیش از ۱۰ برابر گران شده بود به مغازه سرکوچه شان از تعجب برانگیزترین ها بود. البته خاطره ای که احمدی نژاد از سفر به نیویورک تعریف کرد و بچه دو ساله در بغل مادر احمدی نژاد را درون ماشین سیاه با شیشه های دودی شناخته و گفته بود "محمود" هم از آن جمله بود. اینکه مسوولان کشورهای جهان زنبیل گذاشته بودند که از ایران مشورت اقتصادی بگیرند یا آنکه ایران به بزرگترین اقتصاد جهان تبدیل می شود یا آنکه اگر قرار باشد پیامبر دیگر ظهور کند، حتما احمدی نژاد است و هزاران مورد دیگر از خودشیفتگی دولت احمدی نژاد و بادمجان دورقاب چین های نان به نرخ روز بخور بود. به هر حال مردم خون جگر خوردند تا ۸ سال احمدی نژاد به سر آمد و حسن روحانی با شعار دولت راستگویان و تدبیر و امید از مردم رای گرفت. روحانی از همان روز اول کلیدش را به دست گرفت تا تمامی قفل ها را باز کند اما نه تنها موفق نبود، بلکه زندگی مردم قفل شد. روحانی گفته بود که هم چرخ سانتریفیوزها می چرخد و هم چرخ زندگی مردم میچرخد و آنچنان رونق اقتصادی ایجاد می کند که مردم نیازی به یارانه نداشته باشند. اما امروز مردم حتی برای داشتن نان خالی هم نگران هستند زیرا معلوم نیست فردا قیمت نان بالا نرود.
از روزی که روحانی از مردم رای گرفت، هیچ نظارتی بر بازار نداشت به نوعی که قیمت ها راه خودش را می رفت و دولت تدبیر و امید هم کار خودش را می کرد. پراید ۲۰ میلیون تومانی ۹۰ میلیون تومان شد، دلار۳۵۰۰ تومانی ۲۱ هزار تومان شد، سکه یک میلیون تومانی ۱۱ میلیون تومان شد، آپارتمان متری ۲ میلیون تومانی ۱۱ میلیون تومان شد و خلاصه اینکه هیچ جای آبادی باقی نماند. اما جای تعجب و تاسف این است که آقایان همچنان از خودشان تعریف می کنند روحانی در جلسه ستاد اقتصادی دولت می گوید که مدیریت اقتصاد را در دست دارد، جهانگیری همگان را به مناظره دعوت می کند تا ثابت کند که معاون اول بهترین دولت بوده است. ظریف آنچنان از سیاست خارجی تعریف می کند که گویی جهانیان هر روز صبح که از خواب بیدار می شوند به ما تعظیم می کنند و پاسپورت ایرانی در تمامی جهان مانند نشان "میتی کومون" است. سرپرست وزارت صنعت در جمع نمایندگان مجلس در حالی از رونق و البته جهش تولید سخن می گوید که گویی مردم هر آنچه نیاز داشته باشند، بدون هیچ مشکلی تهیه می کنند و این داستانی است که بارها از زبان تمامی مسوولان در قوای سه گانه به ویژه دولتمردان شنیده ایم.
گویا آقایان به خیابان نمی روند و خرید نمی کنند. بنا نداریم وضعیت بازار را تشریح کنیم اما می توانیم از تمامی آقایان بخواهیم کفش هایشان را ور بکشند و سری به بازار بزنند تا بفهمند مردم چگونه با سیلی صورتشان را سرخ نگه می دارند.
