بخش خصوصی زیر چکش سیاست

متأسفانه پس از انقلاب دولتها به روی کار آمده هم ناظر بودهاند هم مجری، اگر به یارانه ۴۵ هزار تومانی توجه کنیم که قرار بود به سفره مردم بیاید میبینیم که غیر از افزایش حاملهای انرژی هیچ آوردهای را نصیب مردم نکرد بلکه کشور را هم به آشفتگی کشانده است.

دهها مرکز تولیدی ما متأسفانه تعطیل شدهاند یا به دلیل نبود مواد اولیه یا نرخ بالای ارز نمیتوانند تولیدات خود را در عرصه رقابت عرضه کنند مگر نه اینکه ایران در سال ۱۳۰۳ اعلام ساخت و تولید واکسن در انسیتو پاستور میکند پس از گذشت ۹۶ سال که ما ادعای تولید واکسن میکنیم، هنوز سیاستبازها باور ندارند این دروغ نیست ساخت واکسن و بدور نیست باید ایران از چنگال جناحها و سیاست بازان رهایی پیدا کند ما در پنج سال آینده باید قدرت اقتصادی غرب آسیا باشیم، سالیان سال است مقام معظم رهبری تأکید بر عدم خام فروشی دارد چقدر موفق بودهایم چند درصد از نفت خام ما در ایران پالایش میشود، هنوز دولت با خوشحالی مدعی است که در بودجه ۱۴۰۰ دو میلیون بشکه نفت خام خواهد فروخت. این در حالی است که ما با دهها شرکت سازنده پالایشگاهی و پتروشیمی که در زیرمجموعه انجمن صادرکنندگان خدمات فنی و مهندسی و هم اکنون پروژههای وسیعی را در نقاط مختلف دنیا در دست اجرا داریم، قدرت سازندگی وجود دارد.

اگر بخواهیم اقتصاد کشور روان گردد راهی بجز واگذاری دولت به بخش خصوصی نداریم از آنجایی که نظر رهبر معظم انقلاب بر جهش تولید و کارآفرینی است امّا دو جبه مجلس و دولت یکی با قوانین ناکارآمد و شعارزدگی و دیگری با دیدگاه انحصاری خود مانع تحقق این سیاست شدهاند.

به طور مثال وزارت نفت باید فراموش کند فروش نفت را و صرفاً باید تولید کند و راه را برای صادرات بخش خصوصی هموار سازد. ما آیه "واعدوا لهم مااستطعتم من قوه" را فقط برای دفاع مقدس بکار گرفتیم، چنانکه هم اکنون حجم پیمانکاران غیرایرانی در پروژههای راه اصلاً قابل مقایسه با شرکتهای داخلی نیست درحالی که توان طراحی و عملیاتی و سوابق اجرایی شرکتهای داخلی خیلی بیش از آنها است. امّا از آنجاییکه سیاست بازان همه تصورشان بر لابیهای برون مرزی است ما را به اتّکا خود نمیرسانند.