کد خبر: ۱۵۵۲۲۰
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ - ۲۰:۲۹

کورش شرفشاهی

روزنامه نگار

با نگاهی به مدیریت کشور، متوجه می شویم که همه چیز به ابزار سیاسی تبدیل شده برخی سیاسیون از این ابزار برای کسب و کار استفاده می کنند. کاسب فتنه، کاسب تحریم، کاسب مذاکره، کاسب اصولگرا، کاسب اصلاح طلب و خلاصه اینکه انواع کاسب ها را می توان درهر گوشه و کنار این مملکت مشاهده کرد. اما این کسبه که نانشان را از کاسه سیاست در می آورند، ابزارهای گوناگونی در توبره دارند و هراز چند گاهی به ابزار خاصی متوسل می شوند تا به اهدافشان برسند.

برای این افراد فرقی نمی کند مقابل چه کسی ایستاده اند و با چه ادبیاتی سخن می گویند، بلکه رسیدن به هدف از همه چیز برایشان مهمتر است. این افراد گاهی متوسل به دین می شوند و گاهی متوسل به شیطان، گاهی متوسل به یک کارشناس تازه به دوران
رسیده می شوند و گاهی به مردم، گاهی قران بر سر نیزه می کنند و گاهی از اجتماع مردم شعارهای مورد نظرشان را بیرون می آورند. برای آنکه پی به ماهیت این افراد ببریم، کافی است نیم نگاهی به وقایع گذشته بیندازیم.

تمامی روسای جمهور از ابتدای پیروزی انقلاب تاکنون به اشکال مختلف مورد توهین و تحقیر قرار گرفته اند و این روند برای دیگر مسوولان نیز رخ داده است. توهین و افترا به جای خاصی محدود نمی شود. توهین کنندگان را در بین نمایندگان مجلس در مرکز قانونگذاری تا اماکن مذهبی دیده ایم.

توهین به رییس جمهور، رییس مجلس، رییس دستگاه قضا و هنجار شکنی های گسترده بارها شاهد بوده ایم. تازه ترین این هنجارشکنی ها را در راهپیمایی اخیر۲۲ بهمن شاهد بودیم که عده ای موتور سوار در مراسمی که می بایست نماد انسجام باشد، تفرقه افکنی کردند.

اینکه این افراد از سوی چه کسانی با چه اهدافی هدایت شدند، بسادگی قابل تشخیص است اما مساله اینجاست که بدنبال شناسایی و مجازات آنها نیستیم.

بسادگی می توان توهین کنندگان و حتی تروریست هایی را معرفی کرد که پس از ساختار شکنی، بدون آنکه خم به ابرویشان بیاید، به گوشه ای می خزند تا در فرصتی دیگر خودنمایی کنند.

اگر روزی که در حرم حضرت معصومه به سوی علی لاریجانی رییس مجلس مهر پرتاب کردند، برخورد می کردیم، امروز وضعیت این گونه نمی شد، اگر روزی که فلان نماینده مجلس خواستار اعدام رییس جمهور می شد، به اتهام سوقصد محاکمه اش می کردیم، وضعیت گونه نمی شد.

اگر روزی که فلان دانشجو، فلان کسبه، فلان لباس شخصی، فلان فعال سیاسی و... تجمع های قانونی را به آشوب می کشید، با شدیدترین مواد قانونی در دادگاه علنی محاکمه و مجازات می کردیم، امروز این طور نمی شد.

بی شک دیکته نانوشته غلط ندارد و بنابر این عملکرد حسن روحانی جای انتقاد دارد، اما فراموش نشود که حسن روحانی رییس جمهور این کشور است که با رای اکثریت مردم و تنفیذ رهبری و تحلیف مجلس شورای اسلامی مدیریت کشور را بر عهده دارد و توهین به روحانی، توهین به تمامیت کشور است.

آنهایی که در مجلس به رییس جمهور توهین می کنند با آنهایی که در خیابان شعار هنجار شکنانه می دهند، تفاوتی ندارند و کار هر دو مورد انتقاد است.

نمایندگان مجلس انقلابی به اندازهای تندروی کردند که مقام معظم رهبری با ادبیاتی بشدت منتقدانه آنان را از رویای تکیه بر صندلی قدرت نمایندگی بیدار کردند و آنهایی که این روند را در ۲۲ بهمن ادامه دادند بی شک شامل همان انتقادها هستند. تمامی این افراد بهانه ای بدست رسانه های بیگانه دادند تا هر آنچه دلشان می خواهد، علیه ایران و ایرانی ها بگویند.

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار