کامبیز مهدیزاده
مشاور عالی معاون فناوری رییس جمهور
ریش گذاشتن نشانه اسلام و مسلمانی نیست. باید منصفانه رفتار کنیم. عده ای صبح تا شب خواب خرداد را میبینند، چون برای خود در مرداد رویای شیرینی ترسیم کرده اند، میترسند تا خوابشان تعبیر نشود. به همین خاطر هر روز فقط در فکر سنگ اندازی در کار دولت و تیم مذاکره کننده هستند تا نکند این مذاکرات قبل از خرداد به نتیجه برسد و خواب خوش این عده تبدیل به سراب شود. زندگی مردم را به گروگان گرفته اند و به نقل از منابع آگاه هر روز اعلام موضع میکنند. دولت جمهوری اسلامی ایران میگوید مذاکرات خوب پیش میرود، اما منابع آگاه این دوستان با مواضع رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران فرق میکند. به راستی منابع آگاه این عده چه کسانی هستند؟ این کشور یک رهبر و یک رئیس جمهور دارد. راهبردها و چارچوبه را ایشان مشخص میکنند. منافع ملی کشور نباید قربانی انتخابات شود. این دوستان اگر راضی میشوند، اعتدالیون و اصلاح طلبان و اصولگرایان معتدل بروند به این عده تعهد محضری بدهند که شما عزیزان در سیاست کار بلد هستید، اما بگذارید مذاکرات به نتیجه برسد و مردم نفس بکشند. انقدر زندگی مردم را درگیر جناح بندی ها و بازیهای سیاسی نکنید. مردم ولی نعمت مسئولین هستند. این تحریم های ظالمانه سفره مردم را کوچک کرده است. قبل از برجام ما نمیتوانستیم به خاطر قطعنامه ۱۹۲۹ یک قایق کوچک را حرکت دهیم، چه برسد به کشتی! شهید سلیمانی سرباز خاکریزها بود. پشت میز نشین نبود. عدهای امروز دبیر، وزیر و وکیل پشت میز نشین شده اند و هیچ تحرکی از خود ندارند. در گذشته در بریتانیا شخصی که شهردار میشد را هنگام شروع دوره وزن میکردند و پس از پایان دوره نیز وزن میکردند، اگر وزنش زیاد شده بود به عنوان کسی که از مقامش سو استفاده کرده تقبیح میشد و مورد نکوهش قرار میگرفت. شهید سلیمانی فرمانده بی ادعا بود. دنبال عنوان و دفتر و دستک نبود. او وصیت کرد روی مزارش بنویسند سرباز! اما عده ای امروز سربار جامعه و فقط در پی ایجاد اختلاف و دو دستگی هستند و متاسفانه میخواهند در رسیدن به مقاصد خود از قهرمانان این کشور سوء استفاده کنند. تئوریسین های این گروه سالها است که بر این باورند فقط اینها انقلابی هستند و زمانی که نمایندگان جمهوری اسلامی ایران که در راه احقاق حق ملت ایران با راهبرد و برنامه ای که بزرگان نظام برای آنها ترسیم کرده اند، در تلاشند تا در برابر قدرتهای جهانی که تحریم های ظالمانه را بر ما اعمال کرده اند بایستند، به طرف خودی تیر پرتاب میکنند و به دروازه خودی شلیک میکنند. اما فرق این تیر این است که همچون خنجری است از پشت که دیده نمیشود و دردش هم بیشتر است.
اما سوال اصلی اینجاست اگر شما محبوبید پس چرا رای نمی آورید؟ رای شما و همفکرتان چقدر بوده است؟ مهمترین دستاورد همفکران شما در عرصه دیپلماسی چه بود؟ ایا این نبود که میخواستید روی دانشمند هسته ای خود سیمان بریزید و آن را دفن کنید؟ آیا غیر از این نبود که عده ای به طنز میگفتند مهمترین دستاورد این طیف، تغییر پوشش خانم اشتون بود؟ وگرنه از لحاظ دیپلماسی و در واقعیت پرونده ما به فصل ۷ رفته و کشور در آستانه جنگ قرار گرفت.
