سمیرا قیاسی
قبل از تبلیغات و زرق و برق های آنچنانی یک فیلم همیشه نام کارگردانش جذبم می کند و وسوسه برای دیدنش... بعد هم بازیگرانی که اگر محبوبم باشند نمی توانم هیچ گونه از دیدن آن فیلم چشم پوشی کنم هرچند گاهی ستاره ها هم کارهای نه چندان دلچسب در کارنامه کاریشان دارند.
محمد رسول الله را قبل از آنکه به عنوان پر هزینه ترین فیلم تاریخ سینمای ایران و نقدها و طرفداریهایی که از آن شد ببینم به خاطر نام مجید مجیدی دلم می خواست ببینم... مجیدی که آثار درخشان و تاثیرگذاری مثل رنگ خدا، باران، آواز گنجشکها، بید مجنون و بچه های آسمان را از او دیده بودم و بارها و بارها تکرارش حتی جذابیت کارهایش را چندبرابر کرده بود.
مجیدی برای من کسی بود که نه برای گیشه و نه برای جایزه فیلم نمی سازد بلکه با همه احساسش با همه دلش با همه حسش فیلم می سازد آنچنان که وقتی غرق می شوی در رنگ خدا همه وجودت پر می کشد به دستهای محسن نابینا و چشمهای بسته ای که قد تمام دنیا می بیند و همینطور در همه آثارش...هنر مجیدی استفاده از بازیگران نه چندان مشهور و صاحب نامی است که چنان قدرتمند و ساده و اثرگذار ظاهر می شوند که حس نمیکنی در سالن سینما بلکه در دنیای واقعی روبه روی این آدمها ایستاده ای و نظاره گر زندگیشان هستی.
و این بار هم به همان سابقه ذهنی مشتاق دیدار محمد رسول الله بودم و با شروع فیلم و سپری شدن دقایق اولیه چنان مجذوب هنر زیبای مجیدی و اکیپ سازنده اش شدم که فراموش کردم بیش از دوساعت یکجا نشسته ام و محو تماشایم...
پیش از این سالهای سال قبل شاهکار مصطفی عقاد را در خصوص زندگی حضرت رسول دیده بودیم و هنوز هم به مرجع قابل استنادی می ماند اما این مقایسه حتی اندکی از ارزشهای تلاش بی همتای مجیدی نمی کاهد . مجیدی در محمد با همه دلش و با همه توانش کوشیده تا بخشی از زندگی حضرت محمد (ص) را که شامل کودکی اوست به تصویر بکشد و استفاده از جلوه های ویژه، هنر بینظیر تصویربرداری و بازی قوی و چهره پردازی بازیگرانش در مجموع توانسته اثر درخور توجه و ارزشمندی را ارائه کند.
محمد را که می بینی دیگر خودت نیستی؛ رها می شوی در فضای ملموس و دلچسب و معنوی فیلم و پا به پای محمد شیرخوار تا محمد کودک و محمد نوجوان پیش می روی و همه معنویت و بزرگی و عظمت رسول مهربانی را البته در حد بضاعت انسانی یک کارگردان می بینی...
اشک ها مجال نمی دهند و بی وقفه پهنای صورتت را لبریز می کنند اما همچنان لذت می بری و عاشقانه به تماشا می نشینی...
صحنه حمله ابرهه به خانه کعبه و سپاه ابابیل که ناکام می گذاردشان... صحنه تولد محمد (ص) ... صحنه دریا و شکستن بت و محمد نوجوانی که روبه دریا ایستاده و دعا می کند.... بسیارند اینگونه لحظات زیبا در این اثر ماندگار و به حق و شایسته نامزد دریافت اسکار شده و امیدواریم نماینده خوب ایران و موفق به دریافت اسکار شود....
بعد از مدتها دیدن فیلمهای آبکی و تکراری و خسته کننده هنر بینظیر مجید مجیدی خستگی را از تن به در کرد و لبخند رضایت و اشک شوق برگونه مخاطبان نشاند. خدا قوت آقای مجیدی...
آخرین اخبار