«پارك گئون هی» از فردا یكشنبه در راس یک هیات بزرگ اقتصادی تجاری سفر سه روزه خود را به تهران آغاز می كند تا اولین رئیس جمهوری کره جنوبی باشد كه نام خود را با ورود به ایران در تاریخ به ثبت می رساند.
مقامات و مسئولان کره جنوبی طی ماه ها و هفته های اخیر، مکررا بر اهمیت این سفر تاریخی تاکید کرده و انجام آن را برای خود فرصتی مغتنم
شمرده و می گویند با انجام آن، دروازه های همكاری جدیدی در روابط دو كشور
گشوده خواهد شد.
بیان عبارات و اصطلاحاتی همچون «سرزمین فرصت های نوظهور»، «سفر بسیار خاص»، «بازاری مناسب برای مشاركت اقتصادی» و ... به خوبی گویای این واقعیت است كه آنان دریافته اند برقراری روابط با بزرگترین و تاثیرگذارترین كشور منطقه خاورمیانه كه چهارمین دارنده ذخایر بزرگ نفت و دومین دارنده ذخایر بزرگ گاز دنیا است، می تواند گره از مشكلات آنان در بسیاری موارد بگشاید.
كره تاكید دارد كه به این سفر به عنوان یك فرصت تجاری نگاه نمی كند بلكه در پی تقویت و ایجاد همكاریهای اقتصادی بلندمدت مبتنی بر انتقال تجارب موفق با ایران است و دقیقا به خاطر همین دیدگاه و تفكر بود كه بازار بورس این كشور طی هفته گذشته به یكبار به تكاپو افتاد و سهام برخی شركتها سیر صعودی به خود گرفت.
سفر خانم «پارك» به ایران از جنبه دیگری نیز دارای اهمیت است و آن اینكه تاكنون تبادلات و ملاقات های رسمی دو طرف در سطوح بالا به اندازه كافی انجام نشده است و این را باید آغاز مرحله جدیدی از مناسبات دو كشور دانست.
علاقه سئول به توسعه همكاری با تهران به حدی بالا است كه وزارت دارایی این كشور اوایل اردیبهشت ماه سال 94 در بیانیه ای اعلام كرد كه به منظور گسترش همكاری های اقتصادی و حضور بیشتر شركت های كره ای در بازار ایران، تمامی محدودیت های تجارت خدمات با تهران را لغو می كند.
قبل از تشدید تحریم‌های ظالمانه علیه ایران كره جنوبی چهارمین شریك تجاری كشورمان به حساب می‌آمد و از معدود كشورهایی بود كه در این دوران از ایران نفت می‌خرید، اما تقریبا هیچ كالایی به ایران نمی‌فروخت.
با این حال كره ای ها پیش بینی كرده اند كه با انجام سفر رئیس جمهوری این كشور به ایران، كل صادرات آنها به ایران در سال 2016 میلادی به شش میلیارد و ٣٠٠ میلیون دلار برسد كه این رقم تا سال 2019 سه برابر خواهد شد.
در ذیل نگاهی گذرا به مناسبات اقتصادی دو كشور از سال 1357 تاكنون شده و همچنین سیر تكامل روابط سیاسی دو طرف و ویژگیهای كشور كره جنوبی به اختصار آمده است:
** مناسبات اقتصادی تهران و كره از سال 1357 تاكنون:
* حجم مبادلات تجاری ایران و كره جنوبی در سال 1357 رقم 500 میلیون دلار بود، در سال 1376 به 8/1 میلیارد دلار رسید، در سال 1389 میزان آن 5/11 میلیارد دلار اعلام شد و این روند افزایشی نیز در سال 2011 ادامه داشت.
* حجم مبادلات دو كشور در سال 2011 به بیش از 17 میلیارد دلار صعود كرد كه سهم صادرات ایران به كره بالغ بر 11.3 میلیارد دلار و سهم واردات از آن كشور به اندكی بیش از 6 میلیارد دلار رسید.
* در سال 2012 میزان كل مبادلات تجاری در سطح بیش از 14 میلیارد دلار ثبت شد كه صادرات جمهوری اسلامی ایران به كره 8.5 میلیارد دلار و واردات از آن كشور6.2 میلیارد دلار اعلام گردید.
* مبادلات تجاری دو كشور در سال 2013 به سطح 10 میلیارد دلار رسید كه در این بین صادرات جمهوری اسلامی ایران به كره جنوبی 5.5 میلیارد و واردات از آن كشور 4.4 میلیارد دلار ثبت شد.
* در سال 2014 نیز رقم كل مبادلات تجاری دو كشور به 8.7 میلیارد دلار رسید كه سهم صادرات ایران 4.5 میلیارد دلار و میزان واردات از كره 4.1 میلیارد دلار اعلام شده است.
* در سال 2015 حجم كل مبادلات تجاری دو كشور به رغم كاهشی كه در سایه تحریم ها شاهد بودیم به 6.1 میلیارد دلار رسید كه از این بین صادرات ایران به كره 2.3 میلیارد دلار و واردات از آن كشور به 3.7 میلیارد دلار رسید.
*كره جنوبی نیز مانند سایر مشتریان اصلی نفت ایران، مجبور شد از اواسط سال 2012 واردات نفت خود را از ایران كاهش دهد.
* این كشور در سال 2015 پنج میلیون و 700 هزار تن معادل 114 هزار و 595 بشكه در روز نفت خام از ایران خریداری كرد كه هشت درصد از سال پیش از آن كمتر بود.
* این كشور چهار شركت بزرگ پالایش نفت دارد كه شركت های «اس كی انرژی» و «هیوندای اویل بانك» نفت مورد نیاز خود را از جمهوری اسلامی ایران تامین می كنند.
* همكاری در زمینه انرژی بویژه در پارس جنوبی و گسترش این همكاریها با ساخت پالایشگاه در این منطقه توسط كره جنوبی بعد از برجام مدنظر كره ای ها بوده است.
* ایران و كره ماه مارس (اواخر اسنفد ماه) سه توافقنامه فولاد، نیروگاه برق، تاسیسات بهداشتی به ارزش ١ میلیارد و ٦٠٠ میلیون دلار امضا كرده اند.
** مناسبات سیاسی دو كشور:
* روابط دیپلماتیك بین دو كشور در سال 1341 برقرارگردید و تا قبل از تاسیس سفارت ایران در سئول سفارت كشورمان در توكیو مسئولیت هماهنگی روابط با كره جنوبی را عهده دار بود.
* آبان 1354 اولین كمیسیون مشترك اقتصادی و فنی دو كشور برگزار شد و مقدمات دیدار وزیر خارجه كره در سال 1355 و نخست وزیر كره در سال 1356 از ایران فراهم شد.
* در سال1356 و همزمان با تبادل سفراء دومین كمیسیون مشترك اقتصادی و فنی دو كشور در سئول برگزار و متعاقب آن همكاری های تجاری و بازرگانی در زمینه های نساجی، شیلات، مخابرات، صنایع خودروسازی و لاستیك، نفت، گردشگری آغاز شد. در همین دوران بود كه زمینه صادرات اقلام سنتی و معدنی ایران هم به كره فراهم آمد.
اشتغال 12 هزار كارگر كره ای در ایران، امضاء قراردادهای همكاری ماهیگیری و ورزشی، تاسیس انجمن دوستی دو كشور از اهم توافقات رسمی در این دوران بود.
* وجود خیابانی به نام «خیابان تهران » در كره به عنوان یكی از مراكز مهم تجاری و مالی و وجود «خیابان سئول » در تهران، نشانگر عمق روابط و پیوندهای بین دو كشور می باشد.
* نسل های گذشته مردم كره با ایران و فرهنگ آن آشنایی بسیار خوبی داشته اند اما به دلیل سیر سریع تحولات جهانی و همچنین تبلیغات مغرضانه برخی كشورها علیه ایران، در چند دهه گذشته، ارتباط نسل جوان كره با ایران و فرهنگ آن دچار وقفه طولانی مدتی گشته است.
* پایتخت های دو كشور پیمان خواهرخواندگی امضا كرده اند.
** دو روند متفاوت در روابط دو كشور پس از پیروزی انقلاب اسلامی:
الف: دولت كره از جمله اولین كشورهایی بود كه دولت جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت شناخت و با حفظ سفیر خود در تهران تمایلش را نسبت به گسترش مناسبات اعلام كرد. در این دوره مناسبات سیاسی دو كشور در سطح كاردار بود.
ب: عدم اتخاذ مواضع خصمانه و در كنار آن عدم مشاركت در تحریم های اعمال شده در قبال جمهوری اسلامی ایران و پیشرفت های صنعتی و فنی در كره این ایده را در جمهوری اسلامی ایران بوجود آورد كه برای تامین بخشی از نیازمندیهای كشورمان می تواند با كره وارد معامله شود.
این موضوع بتدریج زمینه مساعدی را برای گسترش روابط دوجانبه فراهم آورد و در خرداد ماه 1368 متعاقب سفر معاون وقت آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه كشورمان به سئول كه پس از آتش بس در جنگ تحمیلی برقرار شده بود ، تحولات جدیدی در روابط پیش آمد و متناسب با اولویت های سیاست خارجی كشور اقدامات مناسبی صورت گرفت.
در این دوران بود كه اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران به سئول اعزام و از همین زمان روابط و همكاری های دو كشور در زمینه های اقتصادی، فنی و صنعتی ارتقاء یافت و میزان آن به ویژه در دوران بازسازی جنگ تحمیلی به چند برابر افزایش یافت.
دولت كره و شركت های بزرگ این كشور ضمن استقبال از گسترش همكاری ها و انجام پروژه های بزرگ، بر میزان اعتبارات خود به جمهوری اسلامی ایران نیز افزودند.
** آشنایی با كشور كره جنوبی:
* جمهوری كره جنوبی كه به اختصار «كره» خوانده می‌شود با مركزیت «سئول» یكی از كشورهای آسیای شرقی است كه در نیمه جنوبی شبه‌جزیره كره واقع شده است. این كشور با بیش از 600 میلیون و 200 هزار نفر جمعیت (سرشماری سال 2013) چهارمین اقتصاد برتر قاره آسیا و سیزدهمین اقتصاد دنیا شناخته می‌شو و از رشد اقتصادی قابل قبولی برخوردار است.
كره جنوبی از سال 1964 پی ریزی سیاستهای خویش را بمنظور توسعه تجاری آغاز كرد این كشور با اتخاذ استراتژیهای مناسب و تقسیم بندی زمانی صحیح از سال 1964 تا 1977 به تقویت زیرساختهای اقتصادی و نیروی انسانی جهت نیل به اهداف كلان توسعه ای برای ورود به بازارهای جهانی و افزایش ضریب رقابتی تولیدات صنعتی پرداخته و برنامه های توسعه خود را در قالب برنامه های 5 ساله به مرحله اجرا در آورده است.
اتخاذ چنین سیاست های اقتصادی باعث شده تا هم اینك كشورهای چین، ژاپن و آمریكا بازار مصرف حدود 45 درصد از تولیدات كره شوند.
رسانه ها و مطبوعات در كره:
هم اكنون به غیر از كانالهای ماهواره ای كه از سال 2002 در این كشور رواج یافت، چهار شبكه سراسری دولتی KBS-1، KBS-2، MBC و EBS و تعدادی شبكه خصوصی از جمله شبكه SBS از اهمیت و گستردگی بالایی برخوردارند و بینندگان زیادی در سراسر كشور دارند. پنج شبكه یاد شده دارای ایستگاههای رادیویی نیز می باشند كه آنها نیز مخاطبان زیادی برای خود دست و پا كرده اند.
تعداد روزنامه خوانها در كره بالاست و بیش از 100 روزنامه سراسری و محلی و تعداد زیادی هفته نامه و ماهنامه در این كشور منتشر می شود. مطبوعات كره غالبا از دولت انتقاد می كنند ولی به نظر می رسد كه بطور نامحسوس ملزم به رعایت برخی مسائل می باشند. بسیاری از مطبوعات كره تحت كنترل و انحصار شركتهای بزرگ صنعتی می باشند.
روزنامه‌های «چوسون ایلبو»، «دونگ آ ایلبو»، «جونگ آنگ ایلبو» و «هنكوك ایلبو» از روزنامه های مهم و معتبر كره جنوبی به شمار می آیند كه همگی در سئول چاپ می شوند.
سه روزنامه اول دارای گرایشات و افكار محافظه كارانه می باشند و روزنامه «كیونگ هیانگ شینمون» و روزنامه «هانكیوره» دارای افكار و گرایشات مترقی می باشند.
در كره جنوبی روزنامه های محافظه كار خوانندگان بیشتری دارند. روزنامه های «مائیل بیزنس» و «هنكوك بیزنس» از روزنامه های اقتصادی مهم كره جنوبی بشمار می‌آیند.
سه روزنامه انگلیسی زبان «كوریا هرالد»، «كوریا تایمز» و «جونگ آنگ دیلی» به ترتیب با تیراژ 35500، 22000 و 21200 در كره به زبان انگلیسی منتشر می‌شوند كه بیشتر مخاطبان آنها اتباع كشورهای خارجی و سفارتخانه های مقیم هستند.
بیان عبارات و اصطلاحاتی همچون «سرزمین فرصت های نوظهور»، «سفر بسیار خاص»، «بازاری مناسب برای مشاركت اقتصادی» و ... به خوبی گویای این واقعیت است كه آنان دریافته اند برقراری روابط با بزرگترین و تاثیرگذارترین كشور منطقه خاورمیانه كه چهارمین دارنده ذخایر بزرگ نفت و دومین دارنده ذخایر بزرگ گاز دنیا است، می تواند گره از مشكلات آنان در بسیاری موارد بگشاید.
كره تاكید دارد كه به این سفر به عنوان یك فرصت تجاری نگاه نمی كند بلكه در پی تقویت و ایجاد همكاریهای اقتصادی بلندمدت مبتنی بر انتقال تجارب موفق با ایران است و دقیقا به خاطر همین دیدگاه و تفكر بود كه بازار بورس این كشور طی هفته گذشته به یكبار به تكاپو افتاد و سهام برخی شركتها سیر صعودی به خود گرفت.
سفر خانم «پارك» به ایران از جنبه دیگری نیز دارای اهمیت است و آن اینكه تاكنون تبادلات و ملاقات های رسمی دو طرف در سطوح بالا به اندازه كافی انجام نشده است و این را باید آغاز مرحله جدیدی از مناسبات دو كشور دانست.
علاقه سئول به توسعه همكاری با تهران به حدی بالا است كه وزارت دارایی این كشور اوایل اردیبهشت ماه سال 94 در بیانیه ای اعلام كرد كه به منظور گسترش همكاری های اقتصادی و حضور بیشتر شركت های كره ای در بازار ایران، تمامی محدودیت های تجارت خدمات با تهران را لغو می كند.
قبل از تشدید تحریم‌های ظالمانه علیه ایران كره جنوبی چهارمین شریك تجاری كشورمان به حساب می‌آمد و از معدود كشورهایی بود كه در این دوران از ایران نفت می‌خرید، اما تقریبا هیچ كالایی به ایران نمی‌فروخت.
با این حال كره ای ها پیش بینی كرده اند كه با انجام سفر رئیس جمهوری این كشور به ایران، كل صادرات آنها به ایران در سال 2016 میلادی به شش میلیارد و ٣٠٠ میلیون دلار برسد كه این رقم تا سال 2019 سه برابر خواهد شد.
در ذیل نگاهی گذرا به مناسبات اقتصادی دو كشور از سال 1357 تاكنون شده و همچنین سیر تكامل روابط سیاسی دو طرف و ویژگیهای كشور كره جنوبی به اختصار آمده است:
** مناسبات اقتصادی تهران و كره از سال 1357 تاكنون:
* حجم مبادلات تجاری ایران و كره جنوبی در سال 1357 رقم 500 میلیون دلار بود، در سال 1376 به 8/1 میلیارد دلار رسید، در سال 1389 میزان آن 5/11 میلیارد دلار اعلام شد و این روند افزایشی نیز در سال 2011 ادامه داشت.
* حجم مبادلات دو كشور در سال 2011 به بیش از 17 میلیارد دلار صعود كرد كه سهم صادرات ایران به كره بالغ بر 11.3 میلیارد دلار و سهم واردات از آن كشور به اندكی بیش از 6 میلیارد دلار رسید.
* در سال 2012 میزان كل مبادلات تجاری در سطح بیش از 14 میلیارد دلار ثبت شد كه صادرات جمهوری اسلامی ایران به كره 8.5 میلیارد دلار و واردات از آن كشور6.2 میلیارد دلار اعلام گردید.
* مبادلات تجاری دو كشور در سال 2013 به سطح 10 میلیارد دلار رسید كه در این بین صادرات جمهوری اسلامی ایران به كره جنوبی 5.5 میلیارد و واردات از آن كشور 4.4 میلیارد دلار ثبت شد.
* در سال 2014 نیز رقم كل مبادلات تجاری دو كشور به 8.7 میلیارد دلار رسید كه سهم صادرات ایران 4.5 میلیارد دلار و میزان واردات از كره 4.1 میلیارد دلار اعلام شده است.
* در سال 2015 حجم كل مبادلات تجاری دو كشور به رغم كاهشی كه در سایه تحریم ها شاهد بودیم به 6.1 میلیارد دلار رسید كه از این بین صادرات ایران به كره 2.3 میلیارد دلار و واردات از آن كشور به 3.7 میلیارد دلار رسید.
*كره جنوبی نیز مانند سایر مشتریان اصلی نفت ایران، مجبور شد از اواسط سال 2012 واردات نفت خود را از ایران كاهش دهد.
* این كشور در سال 2015 پنج میلیون و 700 هزار تن معادل 114 هزار و 595 بشكه در روز نفت خام از ایران خریداری كرد كه هشت درصد از سال پیش از آن كمتر بود.
* این كشور چهار شركت بزرگ پالایش نفت دارد كه شركت های «اس كی انرژی» و «هیوندای اویل بانك» نفت مورد نیاز خود را از جمهوری اسلامی ایران تامین می كنند.
* همكاری در زمینه انرژی بویژه در پارس جنوبی و گسترش این همكاریها با ساخت پالایشگاه در این منطقه توسط كره جنوبی بعد از برجام مدنظر كره ای ها بوده است.
* ایران و كره ماه مارس (اواخر اسنفد ماه) سه توافقنامه فولاد، نیروگاه برق، تاسیسات بهداشتی به ارزش ١ میلیارد و ٦٠٠ میلیون دلار امضا كرده اند.
** مناسبات سیاسی دو كشور:
* روابط دیپلماتیك بین دو كشور در سال 1341 برقرارگردید و تا قبل از تاسیس سفارت ایران در سئول سفارت كشورمان در توكیو مسئولیت هماهنگی روابط با كره جنوبی را عهده دار بود.
* آبان 1354 اولین كمیسیون مشترك اقتصادی و فنی دو كشور برگزار شد و مقدمات دیدار وزیر خارجه كره در سال 1355 و نخست وزیر كره در سال 1356 از ایران فراهم شد.
* در سال1356 و همزمان با تبادل سفراء دومین كمیسیون مشترك اقتصادی و فنی دو كشور در سئول برگزار و متعاقب آن همكاری های تجاری و بازرگانی در زمینه های نساجی، شیلات، مخابرات، صنایع خودروسازی و لاستیك، نفت، گردشگری آغاز شد. در همین دوران بود كه زمینه صادرات اقلام سنتی و معدنی ایران هم به كره فراهم آمد.
اشتغال 12 هزار كارگر كره ای در ایران، امضاء قراردادهای همكاری ماهیگیری و ورزشی، تاسیس انجمن دوستی دو كشور از اهم توافقات رسمی در این دوران بود.
* وجود خیابانی به نام «خیابان تهران » در كره به عنوان یكی از مراكز مهم تجاری و مالی و وجود «خیابان سئول » در تهران، نشانگر عمق روابط و پیوندهای بین دو كشور می باشد.
* نسل های گذشته مردم كره با ایران و فرهنگ آن آشنایی بسیار خوبی داشته اند اما به دلیل سیر سریع تحولات جهانی و همچنین تبلیغات مغرضانه برخی كشورها علیه ایران، در چند دهه گذشته، ارتباط نسل جوان كره با ایران و فرهنگ آن دچار وقفه طولانی مدتی گشته است.
* پایتخت های دو كشور پیمان خواهرخواندگی امضا كرده اند.
** دو روند متفاوت در روابط دو كشور پس از پیروزی انقلاب اسلامی:
الف: دولت كره از جمله اولین كشورهایی بود كه دولت جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت شناخت و با حفظ سفیر خود در تهران تمایلش را نسبت به گسترش مناسبات اعلام كرد. در این دوره مناسبات سیاسی دو كشور در سطح كاردار بود.
ب: عدم اتخاذ مواضع خصمانه و در كنار آن عدم مشاركت در تحریم های اعمال شده در قبال جمهوری اسلامی ایران و پیشرفت های صنعتی و فنی در كره این ایده را در جمهوری اسلامی ایران بوجود آورد كه برای تامین بخشی از نیازمندیهای كشورمان می تواند با كره وارد معامله شود.
این موضوع بتدریج زمینه مساعدی را برای گسترش روابط دوجانبه فراهم آورد و در خرداد ماه 1368 متعاقب سفر معاون وقت آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه كشورمان به سئول كه پس از آتش بس در جنگ تحمیلی برقرار شده بود ، تحولات جدیدی در روابط پیش آمد و متناسب با اولویت های سیاست خارجی كشور اقدامات مناسبی صورت گرفت.
در این دوران بود كه اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران به سئول اعزام و از همین زمان روابط و همكاری های دو كشور در زمینه های اقتصادی، فنی و صنعتی ارتقاء یافت و میزان آن به ویژه در دوران بازسازی جنگ تحمیلی به چند برابر افزایش یافت.
دولت كره و شركت های بزرگ این كشور ضمن استقبال از گسترش همكاری ها و انجام پروژه های بزرگ، بر میزان اعتبارات خود به جمهوری اسلامی ایران نیز افزودند.
** آشنایی با كشور كره جنوبی:
* جمهوری كره جنوبی كه به اختصار «كره» خوانده می‌شود با مركزیت «سئول» یكی از كشورهای آسیای شرقی است كه در نیمه جنوبی شبه‌جزیره كره واقع شده است. این كشور با بیش از 600 میلیون و 200 هزار نفر جمعیت (سرشماری سال 2013) چهارمین اقتصاد برتر قاره آسیا و سیزدهمین اقتصاد دنیا شناخته می‌شو و از رشد اقتصادی قابل قبولی برخوردار است.
كره جنوبی از سال 1964 پی ریزی سیاستهای خویش را بمنظور توسعه تجاری آغاز كرد این كشور با اتخاذ استراتژیهای مناسب و تقسیم بندی زمانی صحیح از سال 1964 تا 1977 به تقویت زیرساختهای اقتصادی و نیروی انسانی جهت نیل به اهداف كلان توسعه ای برای ورود به بازارهای جهانی و افزایش ضریب رقابتی تولیدات صنعتی پرداخته و برنامه های توسعه خود را در قالب برنامه های 5 ساله به مرحله اجرا در آورده است.
اتخاذ چنین سیاست های اقتصادی باعث شده تا هم اینك كشورهای چین، ژاپن و آمریكا بازار مصرف حدود 45 درصد از تولیدات كره شوند.
رسانه ها و مطبوعات در كره:
هم اكنون به غیر از كانالهای ماهواره ای كه از سال 2002 در این كشور رواج یافت، چهار شبكه سراسری دولتی KBS-1، KBS-2، MBC و EBS و تعدادی شبكه خصوصی از جمله شبكه SBS از اهمیت و گستردگی بالایی برخوردارند و بینندگان زیادی در سراسر كشور دارند. پنج شبكه یاد شده دارای ایستگاههای رادیویی نیز می باشند كه آنها نیز مخاطبان زیادی برای خود دست و پا كرده اند.
تعداد روزنامه خوانها در كره بالاست و بیش از 100 روزنامه سراسری و محلی و تعداد زیادی هفته نامه و ماهنامه در این كشور منتشر می شود. مطبوعات كره غالبا از دولت انتقاد می كنند ولی به نظر می رسد كه بطور نامحسوس ملزم به رعایت برخی مسائل می باشند. بسیاری از مطبوعات كره تحت كنترل و انحصار شركتهای بزرگ صنعتی می باشند.
روزنامه‌های «چوسون ایلبو»، «دونگ آ ایلبو»، «جونگ آنگ ایلبو» و «هنكوك ایلبو» از روزنامه های مهم و معتبر كره جنوبی به شمار می آیند كه همگی در سئول چاپ می شوند.
سه روزنامه اول دارای گرایشات و افكار محافظه كارانه می باشند و روزنامه «كیونگ هیانگ شینمون» و روزنامه «هانكیوره» دارای افكار و گرایشات مترقی می باشند.
در كره جنوبی روزنامه های محافظه كار خوانندگان بیشتری دارند. روزنامه های «مائیل بیزنس» و «هنكوك بیزنس» از روزنامه های اقتصادی مهم كره جنوبی بشمار می‌آیند.
سه روزنامه انگلیسی زبان «كوریا هرالد»، «كوریا تایمز» و «جونگ آنگ دیلی» به ترتیب با تیراژ 35500، 22000 و 21200 در كره به زبان انگلیسی منتشر می‌شوند كه بیشتر مخاطبان آنها اتباع كشورهای خارجی و سفارتخانه های مقیم هستند.
