محمد نیشابوری
با پيروزي روحاني درانتخابات رياست جمهوري وآغازمباحث انتخاب کابينه،وزارت نفت يکي ازحساس‌ترين روزهاي خود را سپري مي‌کرد.کاهش سطح توليد وکاهش شديد فروش نفت به حدي رسيده بود که فقط روزانه نزديک دوميليون بشکه توليد مي‌شد که ازاين تعداد،پانصد هزاربشکه دربازارجهانی آن هم به ثمن بخس وبه صورت غيرنقدي و تهاتري فروخته مي‌شد.اين درحالي است که نفت ايران طي يک صد سال اخيرهمواره ازمجموعه کالاهايي بوده است که بازار براي خريد آن تمايل زيادي نشان مي‌داد اما بي تدبيرهاي دولت وقت وافزايش دشمني‌ها نسبت به ايران کاررا به جايي رسانده بود که ميزان فروش نفت به خارجي‌ها حتي تکافوي مخارج بهداشتي ودرماني کشوررا هم نمي‌داد.ازسويي ديگرسوءمديريت طي 8 سال دوران دولت مهرورزعرصه را برکارکنان صنعت نفت هم تنگ کرده بود.تعداد زيادي ازنيروهاي متخصص وکارشناس وزارت نفت ازآن جدا شده بودند وبه کشورهاي حاشيه خليج فارس رفتند.درآنجا درشرکت‌هاي بزرگ عربي واروپايي وحتي آمريکايي با حقوق‌هاي کلان به کار مشغول شدند. در چنين شرايطي گماردن مديران عالي برعرصه نفت درحالي بودکه اغلب آنان هيچ شناختي نسبت به اين کالاي استراتژيک وحساس جهاني نداشتند. بنابراين نتيجه آن شد که نبايد مي‌شد.معضلات حوزه نفت و انرژي هم دوچندان شده بودند.روحاني دربزنگاه مهمي‌ازتاريخ ايران قرارگرفته بود.کارشناسان حوزه انرژي متفق القول بودند که کسي جزمهندس زنگنه‌امکان خارج کردن کشتي به گل نشسته وزارت نفت را ازاين منجلاب ساخته شده ندارد.دکتر روحاني با اصرارفراوان اين مرد کارکشته را مجددا راضي کردتا سکان هدايت وزارت را برعهده بگيرد.هرچند که عبورازدلواپسان خيالي مجلس نهم خود به‌اندازه عبورازهفتخوان شاهنامه براي رييس دولت و وزيرمعرفي شده سخت وصعب بود اما درنهايت بيژن زنگنه ازبزنگاه مجلس نهم راي اعتماد گرفت.بافاصله کوتاهي ازورود او به صنعت نفت، خبرهاي خوشي از تدوين استراتژي‌هاي جديد نفتي به گوش رسيد.موضوع ميدان آزادگان وپارس جنوبي که دردولت قبل به کلي به فراموشي سپرده شده بود يا فازهاي آن نيمه کاره رها شده بودند دوباره دردستورکاروزارت نفت روحاني قرار گرفت.پس ازآن زنگنه به موضوع افزايش سطح توليد ورود کرد.تندروهاي دلواپس شروع کردند به تقابل رسانه اي و طرح سوال از زنگنه در صحن علني مجلس.او را متهم کردند به مفت فروشي نفت.اين وزيرکارکشته‌اما معتقد بود که اصليترين ومهمترين اولويت وزارت کنوني نفت بايد بازپس گيري سهم ايران ازبازار جهاني حتي اگربه قيمت کاهش شديد نفت باشد.اوخوب مي‌دانست که اگردردوران پسا برجام توليدکنندگان نفت به دادن وتثبيت حق ايران تن ندهند براي هميشه سهم 4 ميليون بشکه اي ايران از توليدبايد به فراموشي سپرده شود.دولت ونظام هم قانع شدند که بايد روي اين مطالبه بحق ايستاد.نتيجه آن شد که اوپک وغيراوپک هم به بازپس دادن سهم ايران ازبازار نفت رضايت دادند وهم سهم خود را ازاين بازار کاهش دادند.اکنون دوران طلايي بازگشت روزهاي خوش به صنعت نفت است.صنعتي که مي‌تواند موتور محرکه اقتصاد توليد محوردرکشورباشد.دولت اين عقلانيت را بايد به خرج دهد که درآمد حاصل ازاين پيروزي بزرگ را صرف واردات کالاهاي مصرفي نکند.با پول نفت بايد کالاها وفناوري‌هاي برتر واردکشورشود تا فرصت‌هاي جبران عقب ماندگي‌هاي اقتصادي وتوليدي فراهم شوند.اينکه بخواهيم دوباره با نگاه دولت نهم ودهم اين سرمايه بين نسلي را هدردهيم کفران نعمت وبه هدر دادن تلاش مديران وهمکاران زنگنه است.
با پيروزي روحاني درانتخابات رياست جمهوري وآغازمباحث انتخاب کابينه،وزارت نفت يکي ازحساس‌ترين روزهاي خود را سپري مي‌کرد.کاهش سطح توليد وکاهش شديد فروش نفت به حدي رسيده بود که فقط روزانه نزديک دوميليون بشکه توليد مي‌شد که ازاين تعداد،پانصد هزاربشکه دربازارجهانی آن هم به ثمن بخس وبه صورت غيرنقدي و تهاتري فروخته مي‌شد.اين درحالي است که نفت ايران طي يک صد سال اخيرهمواره ازمجموعه کالاهايي بوده است که بازار براي خريد آن تمايل زيادي نشان مي‌داد اما بي تدبيرهاي دولت وقت وافزايش دشمني‌ها نسبت به ايران کاررا به جايي رسانده بود که ميزان فروش نفت به خارجي‌ها حتي تکافوي مخارج بهداشتي ودرماني کشوررا هم نمي‌داد.ازسويي ديگرسوءمديريت طي 8 سال دوران دولت مهرورزعرصه را برکارکنان صنعت نفت هم تنگ کرده بود.تعداد زيادي ازنيروهاي متخصص وکارشناس وزارت نفت ازآن جدا شده بودند وبه کشورهاي حاشيه خليج فارس رفتند.درآنجا درشرکت‌هاي بزرگ عربي واروپايي وحتي آمريکايي با حقوق‌هاي کلان به کار مشغول شدند. در چنين شرايطي گماردن مديران عالي برعرصه نفت درحالي بودکه اغلب آنان هيچ شناختي نسبت به اين کالاي استراتژيک وحساس جهاني نداشتند. بنابراين نتيجه آن شد که نبايد مي‌شد.معضلات حوزه نفت و انرژي هم دوچندان شده بودند.روحاني دربزنگاه مهمي‌ازتاريخ ايران قرارگرفته بود.کارشناسان حوزه انرژي متفق القول بودند که کسي جزمهندس زنگنه‌امکان خارج کردن کشتي به گل نشسته وزارت نفت را ازاين منجلاب ساخته شده ندارد.دکتر روحاني با اصرارفراوان اين مرد کارکشته را مجددا راضي کردتا سکان هدايت وزارت را برعهده بگيرد.هرچند که عبورازدلواپسان خيالي مجلس نهم خود به‌اندازه عبورازهفتخوان شاهنامه براي رييس دولت و وزيرمعرفي شده سخت وصعب بود اما درنهايت بيژن زنگنه ازبزنگاه مجلس نهم راي اعتماد گرفت.بافاصله کوتاهي ازورود او به صنعت نفت، خبرهاي خوشي از تدوين استراتژي‌هاي جديد نفتي به گوش رسيد.موضوع ميدان آزادگان وپارس جنوبي که دردولت قبل به کلي به فراموشي سپرده شده بود يا فازهاي آن نيمه کاره رها شده بودند دوباره دردستورکاروزارت نفت روحاني قرار گرفت.پس ازآن زنگنه به موضوع افزايش سطح توليد ورود کرد.تندروهاي دلواپس شروع کردند به تقابل رسانه اي و طرح سوال از زنگنه در صحن علني مجلس.او را متهم کردند به مفت فروشي نفت.اين وزيرکارکشته‌اما معتقد بود که اصليترين ومهمترين اولويت وزارت کنوني نفت بايد بازپس گيري سهم ايران ازبازار جهاني حتي اگربه قيمت کاهش شديد نفت باشد.اوخوب مي‌دانست که اگردردوران پسا برجام توليدکنندگان نفت به دادن وتثبيت حق ايران تن ندهند براي هميشه سهم 4 ميليون بشکه اي ايران از توليدبايد به فراموشي سپرده شود.دولت ونظام هم قانع شدند که بايد روي اين مطالبه بحق ايستاد.نتيجه آن شد که اوپک وغيراوپک هم به بازپس دادن سهم ايران ازبازار نفت رضايت دادند وهم سهم خود را ازاين بازار کاهش دادند.اکنون دوران طلايي بازگشت روزهاي خوش به صنعت نفت است.صنعتي که مي‌تواند موتور محرکه اقتصاد توليد محوردرکشورباشد.دولت اين عقلانيت را بايد به خرج دهد که درآمد حاصل ازاين پيروزي بزرگ را صرف واردات کالاهاي مصرفي نکند.با پول نفت بايد کالاها وفناوري‌هاي برتر واردکشورشود تا فرصت‌هاي جبران عقب ماندگي‌هاي اقتصادي وتوليدي فراهم شوند.اينکه بخواهيم دوباره با نگاه دولت نهم ودهم اين سرمايه بين نسلي را هدردهيم کفران نعمت وبه هدر دادن تلاش مديران وهمکاران زنگنه است.
آخرین اخبار