خداداد ابراهیمی
نویسنده و روزنامه نگار
کولبری ورنجبری باعشق به خانواده وتلاش معاش درکوهستان های صعب العبور،برف وبوران را به سینه روفتن وپیچاپیچ سنگلاخ ها را باپای اراده کوفتن ،صخره ها را به زانو درآوردن،ازرودخانه ها وباتلاق های یخ بسته گذشتن، نان را با جان خریدن ، همه وهمه رنجنامه ی تکان دهنده کولبری های تو برای نان آوری درکمرکش کوهپایه ها و کوهستان ها و درکشاکش زندگی مرزنشینی توست.
مرز باتو آشناست، نام تو به مرزمیهن گره خورده ست از ازل ، از روز گارآتش وترکش ، ازسالیان جنگ که حتی یک وجبش را به دشمن ندادی، خاک را می گویم، خاک وطن، مرز میهن که عزیزش داشتی و معشوقش پنداشتی، که جانانه مرزبانش بودی.
در " شاخ شمیران" ، شاخ دشمن را شکستی، در " بانه" و "سردشت" سرشت وطن دوستی و دلاوری و حماسی ات را جلوه دادی، سرشت کُرد اصیل ایرانی، کُرد مسلمان پاکباز!
در چندروز گذشته و در ده کیلومتری روستای "بیوران علیا" شهرستان سردشت ، چهارنفر ازکولبران بومی کٌرد، درحال جابجایی کالا ولوازم خانگی براثر ریزش سهمگین بهمن در زمهریر سوزناک زمستان جان باختند.این خبری دردناک برای رسانه ها ومردم بود. خبر بوی وحشت و هراس ومرگ می داد؛
علی 18 ساله، محمد21 ساله ، هیوا 22 ساله و شیرزاد 27 ساله ، کولبران رنجبری بودند که قربانی شغل پرمشقت و خطرآفرین خود شدند.آنان و تعداد زیادی از هم تبارانشان ، لاستیک خودرو، یخچال، تلویزیون، کولرگازی، بخاری، انواع لوازم برقی خانگی و... در کارتن های حجیم وسنگین، را به عنوان محموله های انفرادی کولبری برای تحویل به کارفرمایان پاساژهای بزرگ اقتصادی درمقابل دریافت کم ترین دستمزد جابجا می کرده اند. آنان که درتلاش معاش ، نان را به بهای جان برسفره زن وفرزندانشان می آوردند ومگر نه این است که "الکادُ عَلی عیالِه کَالمُجاهِدُ فی سَبیل الله."
(کسی که خودرا برای روزی خانواده اش به رنج وزحمت اندازدمانند کسی ثواب می برد که در راه خدا جهاد می کند)
علاوه برجوانان کم سن و سال ، کلان مردان پنجاه وشصت ساله نیز برای امرار معاش با تحمل مشقت ها ورنج های طاقت فرسا به این شغل هراس انگیز مشغولند و لحظه به لحظه با خوف وخطر مواجه اند. مرزداران نجیب شهرهای مرزی بانه، سردشت ، نوسود واشنویه در استان های کردستان ، کرمانشاه وآذربایجان غربی، به دلیل نبود فرصت های شغلی و کارخانجات تولیدی اشتغالزا، از سال ها پیش از سرناچاری به این شغل ناپایدار وخطرناک روی آورده اند.اینک همه نگاه ها به سرمایه گذاران ودولت دراین منطقه است.
کافی ست تا دولت عزمش را جزم کند ویک بار برای همیشه برای حل این معضل، آستین همت بالا بزند. ایجادفرصت های شغلی برابر، اتخاذ سیاست های بیمه ای وکارگری، تمهید مشوق های مالی واقتصادی برای سرمایه گذاران بخش خصوصی ،راه اندازی شرکت ها و کارخانه های تولیدی و کارآفرین، پرداخت وام های اشتغالزایی ، تقویت راهبرد اقتصاد مقاومتی و... از جمله راهکارهای مناسب وعملی گره گشا دراین راستا و یاریگری دولت به هموطنان مرزدار کرد درمرزهای جمهوری اسلامی ست.
نویسنده و روزنامه نگار
کولبری ورنجبری باعشق به خانواده وتلاش معاش درکوهستان های صعب العبور،برف وبوران را به سینه روفتن وپیچاپیچ سنگلاخ ها را باپای اراده کوفتن ،صخره ها را به زانو درآوردن،ازرودخانه ها وباتلاق های یخ بسته گذشتن، نان را با جان خریدن ، همه وهمه رنجنامه ی تکان دهنده کولبری های تو برای نان آوری درکمرکش کوهپایه ها و کوهستان ها و درکشاکش زندگی مرزنشینی توست.
مرز باتو آشناست، نام تو به مرزمیهن گره خورده ست از ازل ، از روز گارآتش وترکش ، ازسالیان جنگ که حتی یک وجبش را به دشمن ندادی، خاک را می گویم، خاک وطن، مرز میهن که عزیزش داشتی و معشوقش پنداشتی، که جانانه مرزبانش بودی.
در " شاخ شمیران" ، شاخ دشمن را شکستی، در " بانه" و "سردشت" سرشت وطن دوستی و دلاوری و حماسی ات را جلوه دادی، سرشت کُرد اصیل ایرانی، کُرد مسلمان پاکباز!
در چندروز گذشته و در ده کیلومتری روستای "بیوران علیا" شهرستان سردشت ، چهارنفر ازکولبران بومی کٌرد، درحال جابجایی کالا ولوازم خانگی براثر ریزش سهمگین بهمن در زمهریر سوزناک زمستان جان باختند.این خبری دردناک برای رسانه ها ومردم بود. خبر بوی وحشت و هراس ومرگ می داد؛
علی 18 ساله، محمد21 ساله ، هیوا 22 ساله و شیرزاد 27 ساله ، کولبران رنجبری بودند که قربانی شغل پرمشقت و خطرآفرین خود شدند.آنان و تعداد زیادی از هم تبارانشان ، لاستیک خودرو، یخچال، تلویزیون، کولرگازی، بخاری، انواع لوازم برقی خانگی و... در کارتن های حجیم وسنگین، را به عنوان محموله های انفرادی کولبری برای تحویل به کارفرمایان پاساژهای بزرگ اقتصادی درمقابل دریافت کم ترین دستمزد جابجا می کرده اند. آنان که درتلاش معاش ، نان را به بهای جان برسفره زن وفرزندانشان می آوردند ومگر نه این است که "الکادُ عَلی عیالِه کَالمُجاهِدُ فی سَبیل الله."
(کسی که خودرا برای روزی خانواده اش به رنج وزحمت اندازدمانند کسی ثواب می برد که در راه خدا جهاد می کند)
علاوه برجوانان کم سن و سال ، کلان مردان پنجاه وشصت ساله نیز برای امرار معاش با تحمل مشقت ها ورنج های طاقت فرسا به این شغل هراس انگیز مشغولند و لحظه به لحظه با خوف وخطر مواجه اند. مرزداران نجیب شهرهای مرزی بانه، سردشت ، نوسود واشنویه در استان های کردستان ، کرمانشاه وآذربایجان غربی، به دلیل نبود فرصت های شغلی و کارخانجات تولیدی اشتغالزا، از سال ها پیش از سرناچاری به این شغل ناپایدار وخطرناک روی آورده اند.اینک همه نگاه ها به سرمایه گذاران ودولت دراین منطقه است.
کافی ست تا دولت عزمش را جزم کند ویک بار برای همیشه برای حل این معضل، آستین همت بالا بزند. ایجادفرصت های شغلی برابر، اتخاذ سیاست های بیمه ای وکارگری، تمهید مشوق های مالی واقتصادی برای سرمایه گذاران بخش خصوصی ،راه اندازی شرکت ها و کارخانه های تولیدی و کارآفرین، پرداخت وام های اشتغالزایی ، تقویت راهبرد اقتصاد مقاومتی و... از جمله راهکارهای مناسب وعملی گره گشا دراین راستا و یاریگری دولت به هموطنان مرزدار کرد درمرزهای جمهوری اسلامی ست.
مطالب مرتبط
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین