کورش شرفشاهی
وقتي خبر افزايش 60 درصدي حقوق مديران دولتي از سوي سخنگوي کميسيون تلفيق برنامه ششم توسعه منتشر شد، شوکه شديم. مگر مي‌شود در نظام جمهوري اسلامي‌ايران بين دو قشر از جامعه تا بدين اندازه تبعيض باشد؟ البته توجيه بر اين بود که براي جلب رضايت نخبگان و جلوگيري از فرار مغزها اين تصميم گرفته شده است. اما اين سوال که بين مدير با کارمند و کارگر چقدر تفاوت وجود دارد، دلمان را به درد آورد. به هر حال از دو منظر مي‌توان به اين مقوله نگاه کرد. مقوله اول جمله معروف امام است که معتقد بودند "انقلاب مال همين پابرهنه‌هاست ". گويا فراموش کرده‌ايم که ابتداي انقلاب چه مي‌گفتيم و اصولا براي چه انقلاب کرديم. اگر در بخش خصوصي اين تبعيض را داشته باشد، نگراني نداريم، زيرا يک کارفرما اختيار اموال خودش را دارد و مي‌خواهد با نگاه تبعيض آن هم از زمين تا آسمان با کارکنانش برخورد کند. اما در بخش دولتي که در مورد بيت المال تصميم ميگيريم، اين صحبتها درست نيست. آقاياني که از مردم راي گرفته‌اند و اکنون نماينده مجلس هستند، آيا راي خودشان را از مديران گرفته‌اند که‌امروز تا بدين اندازه براي آنها تفاوت قايل مي‌شوند؟ مهمتر اينکه آيا فراموش کرده‌اند که‌اميرالمومنين علي(ع) بر کف دست برادر نابينايش آتش سرخ مي‌گذارد تنها به دليل اينکه مي‌خواست شکم 11 فرزندش را سير کند و بيش از سهم خودش از بيت المال خواسته بود؟ نکته دوم اين است که آيا مديران دولتي حاضر به قبول اين حقوقها هستند؟ آيا مديران امروز کشورمان به ياد دارند که شهداي انقلاب اسلامي‌با چه رويکري به نبرد حق عليه باطل رفتند؟ آيا ديدگاههاي همتها و باکري‌ها را نخوانده‌اند؟ در جايي که عده اي براي جان خود در قبال منافع کشور ارزش قايل نيستند و با آغوش باز به استقبال شهادت مي‌روند، عده ديگري به سادگي و براي منافع مادي همه چيز را زير پا مي‌گذارند!؟ هنوز يادمان نرفته که مديران ارشد نظام از وزير تا معاون، مديرکل و ديگر رده‌هاي مديريتي، چگونه بخشي از حقوق خود را براي جبهه‌هاي جنگ مي‌دادند تا رزمندگان بتوانند به دفاع مقدس بپردازند؟ اکنون تنها يک سوال باقي مي‌ماند، چه به روزمان آمده است که مرکز قانونگذاري کشور چنين مجوزي را صادر مي‌کند؟
وقتي خبر افزايش 60 درصدي حقوق مديران دولتي از سوي سخنگوي کميسيون تلفيق برنامه ششم توسعه منتشر شد، شوکه شديم. مگر مي‌شود در نظام جمهوري اسلامي‌ايران بين دو قشر از جامعه تا بدين اندازه تبعيض باشد؟ البته توجيه بر اين بود که براي جلب رضايت نخبگان و جلوگيري از فرار مغزها اين تصميم گرفته شده است. اما اين سوال که بين مدير با کارمند و کارگر چقدر تفاوت وجود دارد، دلمان را به درد آورد. به هر حال از دو منظر مي‌توان به اين مقوله نگاه کرد. مقوله اول جمله معروف امام است که معتقد بودند "انقلاب مال همين پابرهنه‌هاست ". گويا فراموش کرده‌ايم که ابتداي انقلاب چه مي‌گفتيم و اصولا براي چه انقلاب کرديم. اگر در بخش خصوصي اين تبعيض را داشته باشد، نگراني نداريم، زيرا يک کارفرما اختيار اموال خودش را دارد و مي‌خواهد با نگاه تبعيض آن هم از زمين تا آسمان با کارکنانش برخورد کند. اما در بخش دولتي که در مورد بيت المال تصميم ميگيريم، اين صحبتها درست نيست. آقاياني که از مردم راي گرفته‌اند و اکنون نماينده مجلس هستند، آيا راي خودشان را از مديران گرفته‌اند که‌امروز تا بدين اندازه براي آنها تفاوت قايل مي‌شوند؟ مهمتر اينکه آيا فراموش کرده‌اند که‌اميرالمومنين علي(ع) بر کف دست برادر نابينايش آتش سرخ مي‌گذارد تنها به دليل اينکه مي‌خواست شکم 11 فرزندش را سير کند و بيش از سهم خودش از بيت المال خواسته بود؟ نکته دوم اين است که آيا مديران دولتي حاضر به قبول اين حقوقها هستند؟ آيا مديران امروز کشورمان به ياد دارند که شهداي انقلاب اسلامي‌با چه رويکري به نبرد حق عليه باطل رفتند؟ آيا ديدگاههاي همتها و باکري‌ها را نخوانده‌اند؟ در جايي که عده اي براي جان خود در قبال منافع کشور ارزش قايل نيستند و با آغوش باز به استقبال شهادت مي‌روند، عده ديگري به سادگي و براي منافع مادي همه چيز را زير پا مي‌گذارند!؟ هنوز يادمان نرفته که مديران ارشد نظام از وزير تا معاون، مديرکل و ديگر رده‌هاي مديريتي، چگونه بخشي از حقوق خود را براي جبهه‌هاي جنگ مي‌دادند تا رزمندگان بتوانند به دفاع مقدس بپردازند؟ اکنون تنها يک سوال باقي مي‌ماند، چه به روزمان آمده است که مرکز قانونگذاري کشور چنين مجوزي را صادر مي‌کند؟
آخرین اخبار