سودهیر هازارسینگ – فایننشال تایمز
ترجمه : فاطمه مهتدی
تا پیش از حمله تروریستی در خیابان شانزه لیزه ، بیشترین موضوع مهم در کمپین انتخاباتی فرانسه بیرون کردن افراد کهنه کار از سیستم سیاسی و رشد و ورود خارجی ها به میدان بود. نظرسنجی ها نشان می دهد که مارین لوپن از حزب راست افراطی جبهه ملی و امانوئل ماکرون نامزد مستقل پیشتاز بودند و در هفته آخر ژان لوک ملانشون از چپ افراطی به این پیشتازی رسید که قصد نابودی تک قطبی بودن ریاست جمهوری را دارد. در بسیاری از جهات این نامزدها انعکاسی از رشد پوپولیسم هستند که در انتخابات آمریکا باعث پیروزی ترامپ و رای مثبت به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را در همه پرسی برگزیت انگلیس به همراه داشت. با وجود تفاوت واضح بین این موارد با خانم لوپن و یا آقایان ماکرون و ملانشون همه از اصول پوپولیست درباره عدم قابلیت نخبگان فرانسوی و پوسیدگی احزاب حاکم طرفداری می کنند. این سه نامزد ، سه نامزد رادیکال هستند و به هیچ سازمانی اجازه نمی دهند تا آنها را در اذهان عمومی سمبولیک نشان دهند. نظرسنجی ها نشانگر آن هستند که انتخابات یکشنبه تقریبا دو سوم از رای دهندگان از نامزدهای غیرعادی حمایت می کنند. این انتخابات همچنین بیانگر بحران در خود سیستم ریاست جمهوری فرانسه است.پنجمین دوره جمهوری توسط مارشال دوگل در اواخر دهه 50 میلادی با هدف تشکیل یک گونه خاص از رهبری قدرتمند بود. رئیس جمهوری بالاتر از احزاب و وجود سلسله مراتبی که دولت را سلطه می کرد و با نظم اکثیرت در پارلمان و دیگر موسسات پیروی می شد. از دوره دوگل تا فرانسوا میتران این سلطنت جمهوریخواه کم یا زیاد برای 40 سال کار کرده است. از اواخر قرن بیستم این امر با مشکل درباره رهبران قدرتمند روبرو شد. ضربه محکم به این اصل توسط چهار رییس جمهور اخیر فرانسه به احزاب سیاسی وارد شده است و تنها میتران و تا حدی جانشینش ژاک شیراک توانستند تصویری محکم از خود نشان دهند.نیکولا سارکوزی و فرانسوا اولاند این رویکرد را از بین بردند و باعث ضعف احزاب خود شدند و نتوانستند در دور دوم رهبری را به دست گیرند. دوره اولاند به صورت خنثی گذشت و عدم قابلیت وی در تغییر بودجه اروپایی بود. ضعف احزاب باعث شده امکان ائتلاف نیز از بین برود. در دور اول انتخابات هرکه پیروز شود باید با چالش های اجتماعی و اقتصادی روبرو شود و انتظارات بالا ممکن است باعث دو قطبی شدن کشور شود.
ترجمه : فاطمه مهتدی
تا پیش از حمله تروریستی در خیابان شانزه لیزه ، بیشترین موضوع مهم در کمپین انتخاباتی فرانسه بیرون کردن افراد کهنه کار از سیستم سیاسی و رشد و ورود خارجی ها به میدان بود. نظرسنجی ها نشان می دهد که مارین لوپن از حزب راست افراطی جبهه ملی و امانوئل ماکرون نامزد مستقل پیشتاز بودند و در هفته آخر ژان لوک ملانشون از چپ افراطی به این پیشتازی رسید که قصد نابودی تک قطبی بودن ریاست جمهوری را دارد. در بسیاری از جهات این نامزدها انعکاسی از رشد پوپولیسم هستند که در انتخابات آمریکا باعث پیروزی ترامپ و رای مثبت به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را در همه پرسی برگزیت انگلیس به همراه داشت. با وجود تفاوت واضح بین این موارد با خانم لوپن و یا آقایان ماکرون و ملانشون همه از اصول پوپولیست درباره عدم قابلیت نخبگان فرانسوی و پوسیدگی احزاب حاکم طرفداری می کنند. این سه نامزد ، سه نامزد رادیکال هستند و به هیچ سازمانی اجازه نمی دهند تا آنها را در اذهان عمومی سمبولیک نشان دهند. نظرسنجی ها نشانگر آن هستند که انتخابات یکشنبه تقریبا دو سوم از رای دهندگان از نامزدهای غیرعادی حمایت می کنند. این انتخابات همچنین بیانگر بحران در خود سیستم ریاست جمهوری فرانسه است.پنجمین دوره جمهوری توسط مارشال دوگل در اواخر دهه 50 میلادی با هدف تشکیل یک گونه خاص از رهبری قدرتمند بود. رئیس جمهوری بالاتر از احزاب و وجود سلسله مراتبی که دولت را سلطه می کرد و با نظم اکثیرت در پارلمان و دیگر موسسات پیروی می شد. از دوره دوگل تا فرانسوا میتران این سلطنت جمهوریخواه کم یا زیاد برای 40 سال کار کرده است. از اواخر قرن بیستم این امر با مشکل درباره رهبران قدرتمند روبرو شد. ضربه محکم به این اصل توسط چهار رییس جمهور اخیر فرانسه به احزاب سیاسی وارد شده است و تنها میتران و تا حدی جانشینش ژاک شیراک توانستند تصویری محکم از خود نشان دهند.نیکولا سارکوزی و فرانسوا اولاند این رویکرد را از بین بردند و باعث ضعف احزاب خود شدند و نتوانستند در دور دوم رهبری را به دست گیرند. دوره اولاند به صورت خنثی گذشت و عدم قابلیت وی در تغییر بودجه اروپایی بود. ضعف احزاب باعث شده امکان ائتلاف نیز از بین برود. در دور اول انتخابات هرکه پیروز شود باید با چالش های اجتماعی و اقتصادی روبرو شود و انتظارات بالا ممکن است باعث دو قطبی شدن کشور شود.
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین