مجتبي آزاديان
روزنامه‌نگار
mojtaba.azadiyan@gmail.com
در چند سال اخير عوامل زيادي موجب شد که کشور ما در آستانه بحران آب قرارگيرد و اميد است که اين بحران به فاجعه تبديل نشود چرا که در اين صورت نمي‌توان جلو آن را گرفت.
تا 4 سال قبل افراد معدودي چالش و بحران آب را قبول داشتند، البته محافلي هم بودند که هشدار مي‌دادند که کشور در آستانه ورود به بحران آب است. اما صاحب‌منصبان دولت، مجلس، وزارت نيرو و بقيه اين موضوع را قبول نمي‌کردند. با آمدن جناب آقاي چيت‌چيان، ايشان رسماً اعلام کرد که ما وارد بحران آب شده‌ايم و اين امر به نوبه خود به عنوان يک نقطه قوت، مورد توجه دلسوزان کشور قرار گرفت و دولت به تدريج نسبت به مسئله بحران آب و راهکارهاي ترميم آن خاصه از طريق شوراي عالي آب وارد عمل شد.
به مرور همه‌اميدوار شدند به طوريکه يک وفاق ملي براي جلوگيري از تشديد بحران آب شکل گرفته است. به طور کلي مسئله بحران آب يک مشکل جهاني است ليکن بسياري از کشورها تدبير کردند و از بحراني شدن آن جلوگيري کرده‌اند، کشورهاي آسياي مرکزي از چين، افغانستان، ايران، عراق و بطور کلي کشورهاي حوزه منا (بجز ترکيه) در معرض اين بحران قرار دارند.نقطه آغاز و سنگ بناي بحران آب کشور در واقع به انجام اصلاحات ارضي سال 1340 برمي‌گردد که در اجراي آن، تمهيدات منطقي و لازم در پيش گرفته نشد، زيرا کشور نتوانست تبعات منفي اصلاحات ارضي را پيش‌بيني و بلا اثر کند و تدريجاً بحران آب به صورت عميقي ايجاد شد. تا قبل از سال 1340 کشور بحران آب نداشت و فقط با پديده خشکسالي روبرو مي‌شد. بعد از دهه 40 به لحاظ انتخاب استراتژي استفاده وسيع و گسترده از منابع در امر توسعه و در حقيقت استفاده بي‌ملاحظه از همه منابع توسط دولت‌ها، کشور کم‌کم با مشکل آب روبرو شد و بدتر اينکه هيچ تدبيري براي حل آن پيش‌بيني نکردند تا اينکه کم کم به بحران رسيد.
يکي از مشکلات کشور ما اين است که اصولاً بحران را جدي نمي‌گيريم، مثال بارز آن همين آلودگي هواست، که‌اماده‌سازي کافي براي حل آن صورت نمي‌گيرد، در موضوع ريزگردها نيز به همين منوال است، در مورد همه حوادث خسارت‌زا بايد قبلاً پيش‌بيني صورت گيرد تا به محض وقوع آنها آمادگي و فرصت کافي براي رفع آن وجود داشته باشد.
روزنامه‌نگار
mojtaba.azadiyan@gmail.com
در چند سال اخير عوامل زيادي موجب شد که کشور ما در آستانه بحران آب قرارگيرد و اميد است که اين بحران به فاجعه تبديل نشود چرا که در اين صورت نمي‌توان جلو آن را گرفت.
تا 4 سال قبل افراد معدودي چالش و بحران آب را قبول داشتند، البته محافلي هم بودند که هشدار مي‌دادند که کشور در آستانه ورود به بحران آب است. اما صاحب‌منصبان دولت، مجلس، وزارت نيرو و بقيه اين موضوع را قبول نمي‌کردند. با آمدن جناب آقاي چيت‌چيان، ايشان رسماً اعلام کرد که ما وارد بحران آب شده‌ايم و اين امر به نوبه خود به عنوان يک نقطه قوت، مورد توجه دلسوزان کشور قرار گرفت و دولت به تدريج نسبت به مسئله بحران آب و راهکارهاي ترميم آن خاصه از طريق شوراي عالي آب وارد عمل شد.
به مرور همه‌اميدوار شدند به طوريکه يک وفاق ملي براي جلوگيري از تشديد بحران آب شکل گرفته است. به طور کلي مسئله بحران آب يک مشکل جهاني است ليکن بسياري از کشورها تدبير کردند و از بحراني شدن آن جلوگيري کرده‌اند، کشورهاي آسياي مرکزي از چين، افغانستان، ايران، عراق و بطور کلي کشورهاي حوزه منا (بجز ترکيه) در معرض اين بحران قرار دارند.نقطه آغاز و سنگ بناي بحران آب کشور در واقع به انجام اصلاحات ارضي سال 1340 برمي‌گردد که در اجراي آن، تمهيدات منطقي و لازم در پيش گرفته نشد، زيرا کشور نتوانست تبعات منفي اصلاحات ارضي را پيش‌بيني و بلا اثر کند و تدريجاً بحران آب به صورت عميقي ايجاد شد. تا قبل از سال 1340 کشور بحران آب نداشت و فقط با پديده خشکسالي روبرو مي‌شد. بعد از دهه 40 به لحاظ انتخاب استراتژي استفاده وسيع و گسترده از منابع در امر توسعه و در حقيقت استفاده بي‌ملاحظه از همه منابع توسط دولت‌ها، کشور کم‌کم با مشکل آب روبرو شد و بدتر اينکه هيچ تدبيري براي حل آن پيش‌بيني نکردند تا اينکه کم کم به بحران رسيد.
يکي از مشکلات کشور ما اين است که اصولاً بحران را جدي نمي‌گيريم، مثال بارز آن همين آلودگي هواست، که‌اماده‌سازي کافي براي حل آن صورت نمي‌گيرد، در موضوع ريزگردها نيز به همين منوال است، در مورد همه حوادث خسارت‌زا بايد قبلاً پيش‌بيني صورت گيرد تا به محض وقوع آنها آمادگي و فرصت کافي براي رفع آن وجود داشته باشد.
آخرین اخبار