«مبانی طراحی» عنوان کتابی است از دیوید لائور و استیون پن‌تاک که مدتی است چاپ دوم آن با ترجمه محمدتقی فرامرزی توسط نشر لاهیتا منتشر شده است.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روزنامه شرق، «مبانی طراحی» کتابی است در سیزده فصل و نسخه‌ای که اساس ترجمه فارسی بوده ویراست هشتم این کتاب است. گرچه نویسندگان در هر ویراست تازه‌شان تغییراتی اساسی در آن به وجود نیاورده‌اند اما آن‌طور که خودشان توضیح داده‌اند، در هر ویراست مواد، قالب‌های بیان جدید و نقاشی‌های جدید و تصویرهای جدید برگرفته از هنرهای محلی به کتاب اضافه شده‌اند. نویسندگان از تحولی دیگر هم نوشته‌اند: «حلقه‌های ارتباط میان بخش‌های مختلف متن به یک‌دیگر پیوند می‌خورند و به دنبال تحقق این پیوندها است که اندیشه‌های مطرح‌شده در کتاب، از یک بخش به بخش دیگر آن طنین‌انداز می‌شوند. آشکارترین نمود این پدیده را زمانی می‌بینیم که مسیر دو نقاشی تکرارشده در هر فصل را دنبال و ردیابی کنیم.» این کتاب در بخش‌های مختلفش مباحث مختلف طراحی را مطرح کرده است.
«مبانی طراحی» درواقع دو بخش اصلی دارد که اصول طراحی و عناصر طراحی نام دارند. هر یک از این بخش‌های عمده شامل فصل‌های مختلفی هستند که عناوین آنها عبارت است از: فرآیند طراحی، یک‌پارچگی، تأکید و نقطه کانونی، مقیاس و نسبت، تعادل، ضرب‌آهنگ، خط، شکل، الگو و بافت، تجسم ژرفای فضا، پندار حرکت، ارزش رنگ و رنگ.
آن‌طور که اشاره شد، چندین تصویر تازه و همچنین چندین مبحث جدید به ویراست هشتم کتاب افزوده شده‌اند که مهم‌ترین این افزوده‌ها به این شرح هستند: در فصل‌های دو و سه کتاب با نمونه‌های جدیدی از طراحی گرافیکی روبرو هستیم. در فصل چهار، آثار تازه‌ای از نقاشان معاصر، شامل پاول پپرستاین از نظر می‌گذرد که در نمایشگاه دوسالانه ٢٠٠٩ ونیز، درخششی ویژه داشت. فصل پنج در این ویراست، شامل گونه‌ای از بحث در زمینه تقارن یا قرینگی می‌شود که ما آن را در چهره انسان مشاهده می‌کنیم. در فصل شش دو نمونه از پوسترهای جاز، از میان ده‌ها پوستر طراحی‌شده به دست نیکلاوس تروکسلر از نظر می‌گذرد. فصل هفت در این ویراست، دربرگیرنده نمونه‌هایی از خط بی‌روح به‌کاررفته در نقشه توپوگرافیکی تا نشان‌دادن پیکاسو در حین طراحی با نور در هوا است. در فصل ٨، اصول گوناگون هنر و طراحی، با ژرف‌نگری بیش‌تری عرضه شده است. چنین اشتیاقی به شکل، در طراحی مد و هنر نقاشی نیز مشهود است. در فصل نه با شکل‌های استحاله‌یافته‌ای از مواد یافت‌شده انی البرت و بافت‌های آنها برای هدف‌های تزیینی آشنا می‌شویم. در فصل ده می‌توان تجسم فضا را به کمک طراحی پرسپکتیو، در یکی از نقاشی‌های ناتمام لئوناردو و طراحی‌های فرانک لوید رایت مشاهده کرد. در فصل یازده، بحث حرکت مجسم، شامل یک «لحظه تصمیم»، شکارشده به دست کارتیه برسون و تصویر دیجیتال یک رقصنده، از کارهای الیوت بارناتان، گسترش می‌یابد و دنبال می‌شود. فصل دوازده به بررسی محدوده ادراک انسانی، با ارائه نمونه‌ای از نقاشی‌های رومن اوپالکا، درحالی‌که این آثار به نقطه پایان خود، یعنی سفید روی سفید نزدیک می‌شوند، اختصاص دارد. فصل سیزده حاوی نگرشی نو به سیر تحول تخته‌رنگ‌ها یا مجموعه رنگ‌های نقاشان در طول سده‌های گذشته است.
آخرین اخبار