پیام عابدی
abedi.payam@gmail.com
اینکه قرار است حدود 10 میلیون نفر تا سال 1400 وارد بازار کار شوند را تنها می توان با هشدارهای مربوط به زلزله پاییتخت مقایسه کرد. چرا که امکانات موجود آمادگی مواجه با هیچ کدام از این دو را ندارند و حتی می توان گفت که ظرفیت های موجود برای مقابله با بیکاری نیز عملا بالااستفاده مانده اند. البته در این میان دولت ها نیز با توزیع رانت و ویژه پروی همواره از بنگاه های مورد نظر خود حمایت کرده اند که ماهیت واسطه گری دارند و غیر مولد. انبوه بنگاه های اقتصادی تعطیل شده بزرگ، متوسط و کوچک تولیدی و صنعتی حالا دیگر توان اشتغالزایی ندارند و به زحمت روی پای خود ایستاده اند و تنها لطفی که در حق نیروی کار دارند این است که با کاهش دستمزد و معاف کردن آنها از شمول قوانین بیمه ای مدت بیشتری آنها را نگه دارند که این نیز البته معنایی جز بهره کشی ندارد. بخش خدمات نیز اگرچه بسته به اینکه در کدام استان کشور قرار داشته باشد با رونقی نسبی رو به روست اما آنهم حال و روز مناسبی در زمانه ای که تولید به محاق رفته ندارد چراکه بخش خدمات پشتیبان صنعت است و به تبع در اقتصاد صنعتی زدایی شده واردات محور که بازار کالاهای قاچاق کالا در آن رونق دارد مجالی برای پویایی بخش خدمات نمی ماند. اما چاره کار در شرایطی که دولت ها چهار فصل سال را به خواب رفته اند چیست؟ به نظر می رسد که راهکار را باید در نهادسازی برای جمعیت جویای کار و حتی شاغلان مزد و حقوق بگیر جست چرا که بدون وجود نهادهای کارآمد که از دل جامعه مدنی پاسخگو و پرسشگر برآمده باشد نمی توانیم حتی به افق 1400 چشم داشته باشیم. یکی از نهادها موثر که پیشنهاد ایجاد آنها در سال های گذشته ارائه شد و کمتر به آنها پرداخته شد تعاونی های دانشجویی و تعاونی های دانش بنیان هستند. تعاونی های دانشجویی می توانند به دانشجویان کمک کنند که در ایام تحصیل در دانشگاه کاری پیدا کنند مانند اینکه امور خوابگاه و انتشارت را بدست بگیرند. تعاونی های دانش بنیان نیز تعاونی‌های هستند که دانشجویان در حال فارغ التحصیلی می‌توانند خارج از محیط دانشگاه در آن فعالیت‌های تولیدی و صنعتی داشته باشند. با این حال تعاونی ها هم تا یک جایی حرکت در مسیر اشتغال و توسعه و را تسهیل می کنند از یک جایی به بعد بازهم توپ به زمین بنگاه ها می افتد که باید بتوانند پذیرای خیل میلیونی فارغ التحصیلان باشند. تا ورود 10 میلیون نفر به بازار کار فاصله چندانی نداریم و اگر خود را تا آن هنگام آماده نکرده باشیم قطعا هیچگاه فرصت جبران آنچه که قرار است بر سرمان بیاید را نداریم چنانکه آنها که تجربه مواجه با سیل را دارند می گویند پیش از وقوع سیل بوی آن می آید.
abedi.payam@gmail.com
اینکه قرار است حدود 10 میلیون نفر تا سال 1400 وارد بازار کار شوند را تنها می توان با هشدارهای مربوط به زلزله پاییتخت مقایسه کرد. چرا که امکانات موجود آمادگی مواجه با هیچ کدام از این دو را ندارند و حتی می توان گفت که ظرفیت های موجود برای مقابله با بیکاری نیز عملا بالااستفاده مانده اند. البته در این میان دولت ها نیز با توزیع رانت و ویژه پروی همواره از بنگاه های مورد نظر خود حمایت کرده اند که ماهیت واسطه گری دارند و غیر مولد. انبوه بنگاه های اقتصادی تعطیل شده بزرگ، متوسط و کوچک تولیدی و صنعتی حالا دیگر توان اشتغالزایی ندارند و به زحمت روی پای خود ایستاده اند و تنها لطفی که در حق نیروی کار دارند این است که با کاهش دستمزد و معاف کردن آنها از شمول قوانین بیمه ای مدت بیشتری آنها را نگه دارند که این نیز البته معنایی جز بهره کشی ندارد. بخش خدمات نیز اگرچه بسته به اینکه در کدام استان کشور قرار داشته باشد با رونقی نسبی رو به روست اما آنهم حال و روز مناسبی در زمانه ای که تولید به محاق رفته ندارد چراکه بخش خدمات پشتیبان صنعت است و به تبع در اقتصاد صنعتی زدایی شده واردات محور که بازار کالاهای قاچاق کالا در آن رونق دارد مجالی برای پویایی بخش خدمات نمی ماند. اما چاره کار در شرایطی که دولت ها چهار فصل سال را به خواب رفته اند چیست؟ به نظر می رسد که راهکار را باید در نهادسازی برای جمعیت جویای کار و حتی شاغلان مزد و حقوق بگیر جست چرا که بدون وجود نهادهای کارآمد که از دل جامعه مدنی پاسخگو و پرسشگر برآمده باشد نمی توانیم حتی به افق 1400 چشم داشته باشیم. یکی از نهادها موثر که پیشنهاد ایجاد آنها در سال های گذشته ارائه شد و کمتر به آنها پرداخته شد تعاونی های دانشجویی و تعاونی های دانش بنیان هستند. تعاونی های دانشجویی می توانند به دانشجویان کمک کنند که در ایام تحصیل در دانشگاه کاری پیدا کنند مانند اینکه امور خوابگاه و انتشارت را بدست بگیرند. تعاونی های دانش بنیان نیز تعاونی‌های هستند که دانشجویان در حال فارغ التحصیلی می‌توانند خارج از محیط دانشگاه در آن فعالیت‌های تولیدی و صنعتی داشته باشند. با این حال تعاونی ها هم تا یک جایی حرکت در مسیر اشتغال و توسعه و را تسهیل می کنند از یک جایی به بعد بازهم توپ به زمین بنگاه ها می افتد که باید بتوانند پذیرای خیل میلیونی فارغ التحصیلان باشند. تا ورود 10 میلیون نفر به بازار کار فاصله چندانی نداریم و اگر خود را تا آن هنگام آماده نکرده باشیم قطعا هیچگاه فرصت جبران آنچه که قرار است بر سرمان بیاید را نداریم چنانکه آنها که تجربه مواجه با سیل را دارند می گویند پیش از وقوع سیل بوی آن می آید.
آخرین اخبار