نگرانی از اشتغالزایی روستاییان

کورش شرفشاهی

بی شک بیکاری معضل بزرگی برای دولتهاست که با ایجاد اشتغال پایدار مرتفع می شود. اما نکته مهمتر این است که دلایل بیکاری را بررسی کنیم. اشتغال در سه بخش کشاورزی، صنعت و خدمات تعریف می شود که امروزه بخش خدمات بر دیگر بخشها پیشی گرفته است. اما قبل تر از آن، صنعتی شدن به بخش کشاورزی لطمه زد و مهاجرت روستاییان را به همراه داشت. امروزه ناتوانی در ایجاد اشتغال در روستاها باعث شده تا شاهد مهاجرت به حاشیه شهرها باشیم که تبعات حاشیه نشینی و بزهکاری های ناشی از آن را شاهد بوده ایم. آمارها حکایت از آن دارد که هزاران روستا در کشورمان متروکه شده اند و روستاهای باقیمانده نیز در اختیار سالمندان است. بنابر این هنگامی که دولت خدمات بسیاری از قبیل برق، آب آشامیدنی، مدرسه، تلفن، لوله کشی گاز و سایر خدمات را به روستاها ارایه می دهد، یک باره روستاها تخلیه می شوند و این خدمات که هزینه های بسیاری برای دولت داشته، رها می شود. نتیجه آن شد که دولت دوازدهم تصمیم گرفت اعتبار خوبی برای اشتغالزایی در روستاها اختصاص دهد که مجوز آن را برای برداشت از صندوق ذخیره ارزی از رهبر انقلاب دریافت کرد. اما نکته مهم این است که همواره اعتبارات در مسیر خود هزینه نشده و در غالب موارد به بی راهه رفته است. اکنون این سوال پیش می آید که آیا دولت برای این پول پاشی برنامه ریزی خوبی کرده یا آنکه عده ای فرصت طلب به نام روستایی، این اعتبارات را مال خود کرده و در شهرها سرمایه گذاری می کنند. آیا دولت راهکار نظارت بر این پول پاشی را در نظر گرفته است؟ آیا در آینده شاهد آن نخواهیم بود که این اعتبارات نیز به سرنوشت بنگاههای زودبازده مبتلا شود و به نام روستایی به کام فرصت طلبان تمام شود؟