سدا دمیرآلپ – حریت
ترجمه : فاطمه مهتدی
درحالیکه انتخابات ریاست جمهوری سال 2019 نزدیک است تغییر برای بسیاری از رای دهندگان در ترکیه ایجاد شده است. حاکمیت یک حزب ازسال 2002 تاکنون زمانی طولانی برای یک سیستم سیاسی رقابتی است، بسیاری از مردم در ترکیه به دنبال یافتن راهی برای تغییر هستند. تحت این شرایط فرصت جدایی حزب عدالت و توسعه به یک سیستم سیاسی تعدد حزبی کم است. این به خاطر آن است که حزب حاکم در ترکیه ترجیح می دهد به جای امتحان کردن دیگر گزینه ها در قدرت بماند. تا زمانی که حزب سودمند باشد آنها نگران تغییر غیرسلاح آمیز هستند و بنابراین حتی رقبا نیز سعی در همکاری با رهبری کنونی ترکیه را دارند.حال این پرسش مطرح است که چگونه می توان تغییر دموکراتیک ایجاد کرد. درجایی که گردش قدرت وجود ندارد و احزاب دیگر قارد به پیروزی در انتخابات نیستند. ما شاهد چنین تغییری در اروپای مرکزی، آفریقا وخاورمیانه و به خصوص تونس بودیم. زمانی انتقال دموکراتیک رخ می دهد که توسعه اتفاق بیافتد.تغییر زمانی شروع می شود که تقاضا برای دموکراسی گسترده شود و اغلب در جنبش های بزرگ خود را نشان می دهد. دولتمردان نمی توانند نسبت به تقاضای میلیون ها نفر بی تفاوت باشند. بررسی ها نشان می دهد اگر رهبری سعی در سرکوب مخالفان داشته باشد سرنوشت تغییر به دستگاه امنیتی بستگی دارد. رهبران با پشتیبانی نظامی می توانند مخالفان را حذف کنند. اگر ارتش از فشار استفاده کند دیگر هیچ تغییر دموکراتیکی رخ نمی دهد. نظامیان حرفه ای سرنوشت خود را مستقل از احزاب سیاسی می دانند و از درگیری داخلی دوری میکنند. اما نیروی نظامی مرتبط با مقامات سیاسی نتیجه وحشتناکی خواهد داشت. با وجود محدودیت ها ترکیه دارای سیستم انتخاباتی رقابتی و نیروی نظامی است که از نظر سازمانی مستقل است.این امر باعث افزایش فرصت تغییر در آینده ترکیه است جایی که بازیگران مختلفی در آن حضور دارند.اما این امر نیازمند حضور احزاب اپوزیسیون با منافع مشترک با طرفداران حزب حاکم است.
