محمد نیشابوری
نقد امری سازنده وپیش برنده هرپدیده بشری است.اصولا بشربه همان اندازه که ازنقد شدن گریزان است به همان نسبت هم بدان نیازمند است.نقدبرای سیاستمداروحتی همه ابنای بشرمانند آب است برای ماهی .امری حیاتی ولازم.تقریبا همه دولت ها وحاکمان در سده بیستم واین آغازین سال های سده بیست ویکم میلادی که درحال سپری شدن است ازنقد شدن استقبال کرده اند اما فقط درکلام و نه عمل.نمونه های فراوانی را می توان مثال زد.دو نمونه واضح وآشکارپیش رویمان رییس جمهورسابق ورییس جمهورفعلی است.هردو دربیان وکلام ودرسخنرانی های انتخاباتی وتبلیغاتی نقد را امری ضروری برای رشد وتعالی خود ودولتشان دانسته اند اما به محض آنکه تیغ نقد برپوست لطیفشان کشیده شده است واکنش بسیارتند وگاه توهین آمیزی را به منتقدان نشان داده اند.احمدی نژاد درسخنرانی خوددرمورخ 16 آبان ماه 1387 درشهربیرجند منتقدان را افرادی قلمداد کردکه" قیافه روشنفکری می گیرند اما به اندازه بزغاله هم ازدنیا فهم وشعورندارند."نگارنده درهمان زمان با نوشتن یادداشتی اینگونه برخورد با جامعه منتقدان حال به هردلیل را درست و منطقی ندیدم.درآن نوشتارکه موجب احضاربه دستگاه قضایی هم شد تاکید کردم که روزی دوران ریاست جمهوری شما هم به اتمام خواهد رسید وقطعا شما دردولت های بعدی به عنوان منتقد،گاها وارد عرصه خواهید شد وبه نقد دولت موجود خواهید پرداخت با این صغری وکبرایی که شما دراین گزاره غیرمنطقی چیده اید خود نیزمشمول این توهین خواهید شد.آنگاه چه برخوردی می کنید؟هرچند پاسخی ازاین پرسش به دستمان نرسید اما زمان گذشت ودوران ایشان به پایان رسید.اکنون اودرمقام نقد نه یک قوه که همه قوا برخاسته است.شگفتی وطنزتاریخ همین است که ما شاهد آن هستیم.حال دکترروحانی رییس جمهوری که با رای 24 میلیون ایرانی ریاست دولت را دردوردوازدهم برعهده گرفته است روزگذشته منتقدان و مخالفان دولت را افرادی کم عقل خطاب کرده است به واقع آیا این ادبیات را می توان تحمل کرد؟آیا نباید به منتقدان ومخالفان دولت که قطعا بخشی ازآنها کارشناسان وبخشی دیگرسیاسی هستند این حق را داد که پاسخ بدهند و قدرمطلق پاسخ آنها تند وغلیظ ترخواهد بود.به واقع چه نیازی است که ازاین ادبیات استفاده شود آن هم هنگامی که آرامش رسانه ای درکشورحکم فرماست.آنهم زمانی که مردم ایران داغدار حادثه های عجیب وغریبی درطی شش ماهه دوم سال 96 هستند.ازحوادث دی ماه تا کشتی سانچی،از آشوب خیابان پاسداران تا هواپیمای تهران – یاسوج.ایجاد بحران درهرسطحی کاری ساده و سهل است اما آرام کردن فضا وتمرکزبررفع مشکلات کشورانرژی وزمان فراوانی را مصروف خواهد کرد.کشوربرای رسیدن به رشد مطلوب ودیدن دستاوردهای فراوان ومثبت دولت تدبیروامید نیازمند آرامش است.نیازمند گفتگو و تعامل است.ریختن بنزین برآتش اختلافات وانتقادات نمی تواند فضا را شفاف کند.درچنین فرآیندی قطعا دولت محترم وشخص عزیزدکتر روحانی آسیب خواهد دید.
