مسعود يوسفي
روزنامه نگار
yousef44@yahoo.com
فردا، بيستم مهرماه مصادف است با روز بزرگداشت خواجه شمس الدين محمد حافظ شيرازي ملقب به «حافظ». در باره زندگي و احوال اين شاعر بزرگ تاليفات بسياري به وسيله نويسندگان ايراني و خارجي نوشته شده که براي بررسي بيشتر بايد به آن منابع مراجعه کرد. حافظ را بزرگترين غزلسراي پارسي لقب داده اند. همه 500 غزل حافظ هنوز و پس از گذشت 6 قرن شنيدني و اموزنده است. اما به نظر مي‌رسد غزلي که بيش از همه غزليات او به کارامروز ما و جهان که جنگ و تنش و آشوب دامنگير آن شده است مي‌آيد غزلي است با مطلع : " دل مي‌رود ز دستم، صاحبدلان خدا را/ دردا که راز پنهان، خواهد شد آشکارا". بنا به مشهور، بيت ششم اين غزل اين است: " آسايش دو گيتي، تفسير اين دو حرف است/ با دوستان مروت، با دشمنان مدارا". همه تحليل‌ها و راهبردها و نسخه‌هايي که از سوي مصلحان و نيک انديشان جهان براي پرهيز از جنگ و خشونت، و ايجاد صلح و آرامش در ميان آحاد جامعه بشري تجويز و پيشنهاد مي‌شود، دست آخر به همين يک بيت حافظ ختم مي‌شود؛ با دوستان به مروت و انصاف سر کردن، و با دشمنان به ناگزير بايد به مدارا و تساهل برگزار کرد تا فرد و جامعه روي خوش ببيند و به رستگاري و آسايش در دو سرا دست پيدا کند. دوستان را با بي رحمي‌و لامروتي از خود رنجاندن، و دشمنان را بي دليل تحريک کردن و رگ دشمني را جنباندن، طريق عقل و خرد نيست.
روزنامه نگار
yousef44@yahoo.com
فردا، بيستم مهرماه مصادف است با روز بزرگداشت خواجه شمس الدين محمد حافظ شيرازي ملقب به «حافظ». در باره زندگي و احوال اين شاعر بزرگ تاليفات بسياري به وسيله نويسندگان ايراني و خارجي نوشته شده که براي بررسي بيشتر بايد به آن منابع مراجعه کرد. حافظ را بزرگترين غزلسراي پارسي لقب داده اند. همه 500 غزل حافظ هنوز و پس از گذشت 6 قرن شنيدني و اموزنده است. اما به نظر مي‌رسد غزلي که بيش از همه غزليات او به کارامروز ما و جهان که جنگ و تنش و آشوب دامنگير آن شده است مي‌آيد غزلي است با مطلع : " دل مي‌رود ز دستم، صاحبدلان خدا را/ دردا که راز پنهان، خواهد شد آشکارا". بنا به مشهور، بيت ششم اين غزل اين است: " آسايش دو گيتي، تفسير اين دو حرف است/ با دوستان مروت، با دشمنان مدارا". همه تحليل‌ها و راهبردها و نسخه‌هايي که از سوي مصلحان و نيک انديشان جهان براي پرهيز از جنگ و خشونت، و ايجاد صلح و آرامش در ميان آحاد جامعه بشري تجويز و پيشنهاد مي‌شود، دست آخر به همين يک بيت حافظ ختم مي‌شود؛ با دوستان به مروت و انصاف سر کردن، و با دشمنان به ناگزير بايد به مدارا و تساهل برگزار کرد تا فرد و جامعه روي خوش ببيند و به رستگاري و آسايش در دو سرا دست پيدا کند. دوستان را با بي رحمي‌و لامروتي از خود رنجاندن، و دشمنان را بي دليل تحريک کردن و رگ دشمني را جنباندن، طريق عقل و خرد نيست.
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین