خانه ملت در آستانه آزمونی حساس

کورش شرفشاهي
k.sharafshahi@gmail.com

اگر بخواهیم سال 97 را در یک نگاه، به صورت اجمالی و بدون آنکه غرض ورزی کرده باشیم، تشریح کنیم، به نظر می رسد "آشفته بازار اقتصادی" عنوان بجایی باشد. تنها در شش ماهه اول سال هر کس، هر کاری که دلش می خواست انجام داد و دولت هم نشست و نظاره کرد. مردم شاهد بی ارزش شدن فاجعه بار پول ملی بودند و به دنبال آن قیمت همه چیز بالا می رفت و در کنار این فاجعه، رانت و فساد سرسام آور، نمکی بر زخم مردم شده بود. اما در برابرسکوت دولتمردان که توجیهی برای این تورم، گرانی و فساد نداشتند، نمایندگان مجلس برای آنکه به موکلان خود اثبات کنند نسبت به این گرانی ها بی توجه نیستند، ژست مدافعان مردم را می گرفتند و تیم اقتصادی دولت را به بی کفایتی متهم می کردند و در این راستا استیضاح ربیعی وزیر کار و کرباسیان وزیر اقتصاد را در دستورکار قرار دادند و آنان را برکنار کردند تا بگویند نمایندگان مردم در خانه ملت بیکار ننشسته و نگران سفره های خالی مردم هستند. اما قوه قضاییه هم بیکار ننشست و محاکمه مفسدان را در دستور کار قرار داد و در این میان عده ای از مسوولان وزارت صنعت و بانک مرکزی احضار و بازداشت کرد. به دنبال این مسایل، نمایندگان مجلس طرح استیضاح محمد شریعتمداری وزیر صنعت، معدن و تجارت و عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی را در دستور کار قرار دادند و چون احتمال می رفت این استیضاح ها رای بیاورد و شریعتمداری و آخوندی بیکار شود، دولت دوازدهم فرار رو به جلو را در دستور کار قرار داد و استعفای این دو وزیر که حاشیه ساز ترین وزارتخانه های دولت روحانی بودند مطرح شد. فساد و رانتی که در واردات خودرو صورت گرفته بود در کنار اوضاع آشفته بنگاههای اقتصادی و شهرکهای صنعتی، وضعیت شریعتمداری را به هم ریخته کرده بود و عباس آخوندی هم که در تمام دوره وزارتش تنها شعار داده بود و مردم در آرزوی خانه دار شدن چشم به آسمان وزارتخانه ای دوخته بودند که ابری نداشت. نتیجه آن شد که چهار وزارتخانه بدون وزیر ماند و روحانی نیز چهار وزیر را پیشنهاد کرد. اما اکنون نمایندگان مردم در خانه ملت همه چیز را فراموش کرده و گویا هیچ حرفی برای گفتن ندارند. وزرایی که می بایست استیضاح شوند، اکنون امید به وزیر شدن در وزارتخانه دیگر دارند و دیگر وزرای پیشنهادی نیزگویا اوضاع بدی ندارند و امید دارند وزیر شوند. گویا باز هم نمایندگان مجلس بدون آینده نگری می خواهند چشمهایشان را به روی آینده ببندند و چهار وزارتخانه اقتصادی را به کسانی بسپارند که تجربه کافی نداشته و از آن بدتر سابقه بدی در وزارتخانه دیگر داشته اند. به نظر می رسد لابی ها باز هم کار ساز شده و تاوانش را باید مردم با سفره های خالی و اقتصاد کشور با تورم و گرانی بدهند.