شواهد و قرائن فراوانی وجود دارد که نشان می دهد که صنعت خودروسازی کشور بیش از آنکه یک بنگاه اقتصادی باشد، یک صنعت سیاسی است. به بیان دیگر صنعت خودرو بیش از آنکه به دنبال ارائه محصولات با کیفیت و رقابتی باشد، در جهت تامین منافع سیاسی و حزبی دولت ها تلاش می کند.
با چهل ساله شدن انقلاب اسلامی، یکی از مطالبات مردم از مسئولان این است که چرا علی رغم پیشرفت در صنایع بسیار مهم و"های تک" از جمله انرژی هسته ای، سلول های بنیادی، نانو، موشکی و ... هنوز صنعت خودروسازی قادر به تولید خودرو با کیفیت، به روز و با قیمت مناسب رقابتی نیست. چرا خودروسازان ملی علی رغم حمایت همه جانبه دولت طی چند دهه اخیر ولی هنوز بخش قابل توجهی از مواد اولیه مورد نیازشان وابسته به خارج است؟ پس مدیران خودروسازی طی دوره مدیریت خود چه دستاوردهای داشته اند؟ از این دست سوالات به وفور می توان طرح کرد و از مدیران خودروسازی پرسید. سوالات چالشی که ریشه در مدیریت صنعت خودرو دارد.
شواهد و قرائن فراوانی وجود دارد که نشان می دهد که صنعت خودروسازی کشور بیش از آنکه یک بنگاه اقتصادی باشد، یک صنعت سیاسی است. به بیان دیگر صنعت خودرو بیش از آنکه به دنبال ارائه محصولات با کیفیت و رقابتی باشد، در جهت تامین منافع سیاسی و حزبی دولت ها تلاش می کند. برآیند این ساختار غلط، انتخاب مدیران سیاسی، برنامه های پوپولیستی و رویکردهای محافظه کارانه است.
وجود سایه دولت بر سر صنعت خودرو، به تمام بخش های این صنعت تعمیم یافته است. همان طور انتخاب مدیران خودروسازی حاصل از یک فرآیند سیاسی است، همین مدیران نیز برای بقا در قدرت، گاها مدیران پایین دستی خود را براساس بده بستان های سیاسی انتخاب می کنند.
در واقع گاها مدیران خودروسازی برای آنکه عمر دوران مدیریتی خود را طولانی تر کنند، با افراد پرنفوذ دولتی و حاکمیتی ایجاد منافع مشترک می کنند. از این روست که شاهد رفت و آمد چنین افراد پرنفوذ در برهه های زمانی مختلف، در شرکت های خودروسازی می باشیم.
شواهد و قرائن فراوانی وجود دارد که نشان می دهد که صنعت خودروسازی کشور بیش از آنکه یک بنگاه اقتصادی باشد، یک صنعت سیاسی است. به بیان دیگر صنعت خودرو بیش از آنکه به دنبال ارائه محصولات با کیفیت و رقابتی باشد، در جهت تامین منافع سیاسی و حزبی دولت ها تلاش می کند. برآیند این ساختار غلط، انتخاب مدیران سیاسی، برنامه های پوپولیستی و رویکردهای محافظه کارانه است.
وجود سایه دولت بر سر صنعت خودرو، به تمام بخش های این صنعت تعمیم یافته است. همان طور انتخاب مدیران خودروسازی حاصل از یک فرآیند سیاسی است، همین مدیران نیز برای بقا در قدرت، گاها مدیران پایین دستی خود را براساس بده بستان های سیاسی انتخاب می کنند.
در واقع گاها مدیران خودروسازی برای آنکه عمر دوران مدیریتی خود را طولانی تر کنند، با افراد پرنفوذ دولتی و حاکمیتی ایجاد منافع مشترک می کنند. از این روست که شاهد رفت و آمد چنین افراد پرنفوذ در برهه های زمانی مختلف، در شرکت های خودروسازی می باشیم.
آخرین اخبار