لطف ا... سعيدي
عضو هيئت نمايندگان اتاق تهران
پس از گذشت بيش از يک دهه از فرايند خصوصي سازي، چرايي بروز آسيب‌هاي مختلف در اين زمينه محل بحث و سوال است. به راستي چرا شرکت‌هاي بزرگ و سوددهي مثل هپکو پس از واگذاري به بخش خصوصي با مشکلات متعدد رو به رو شده و در آستانه تعطيلي...قرار گرفتند؟ اُفت ميزان فعاليت و بروز مشکلات مختلف در هپکو پس از خصوصي سازي را مي‌توان به دلايل مختلفي چون کاهش اعتبارات عمراني در سال‌هاي آغازين دهه 90، نوسان نرخ ارز و پايين نگاه داشتن دستوري آن و حذف تعرفه‌هاي واردات و ديگر پيشتيباني‌هاي دولت از هپکو نسبت داد. دولت در يک دوره واردات ماشين آلات عمراني و راه سازي دست ودوم را آزاد اعلام کرد و از سوي ديگر خريد محصولات ارزان قيمت چيني با کاهش تعرفه‌هاي وارداتي به دستور دولت، براي خريدران به صرفه تر بود. نکته ديگر اينکه سياست‌هاي عمومي‌دولت در مورد اشتغال هم به مانع ديگري در ترميم و اصلاح ساختار انساني اين واحدها براي خريداران آن تبديل شد. اما ريشه بروز اين دلايل در چيست؟
توجه به اهليت و توانايي خريداران بنگاه‌هاي دولتي از نکات مهم در فرايند خصوصي سازي است. دولت براي عدم تجربه‌هاي تلخي مثل هپکو در خصوصي سازي‌ها بايد بعضي رويه‌هاي ناصواب در اين زمينه را کنار بگذارد و به عنوان پشتيبان و حامي‌توسعه صنعت وارد ميدان شود نه يک فروشنده صرف. اگر دولت در فرايند خصوصي سازي در جايگاه واقعي خود بايستد، بسياري از عوارضي که دامن بنگاه‌ها را پس از خصوصي سازي گرفت کاهش پيدا مي‌کند. متاسفانه طي سال‌هاي گذشته دولت کمتر در اين جايگاه حاضر شده است و دور از ذهن است که صنعت کشور در سال‌هاي پيشرو از حمايت‌هاي دولت به عنوان يک حکمران مطلوب در اين زمينه بهره مند شود.
منبع : اتاق بازرگاني تهران
