سکوت در برابر لقمه های فساد

مدتهاست که فساد در قالبهای گوناگون گریبانگیر کشور شده و هر از چند گاهی دادگاههای کشور را به خود مشغول می کند اما آنچه که از همه چیز بیشتر روح و روان جامعه را آزار می دهد، رد پای آقازاده ها در رانت و فساد است. اما اکنون دایره سواستفاده از آقازاده ها فراتر رفته و علاوه بر بستگان نسبی، بستگان سببی نیز به خیل دست اندازان به بیت المال افزوده شده اند. هنوز از درد فساد فلان پسر یا دختر یا برادر و خواهر مسوولان خلاص نشده ایم که داماد، عروس یا وابسته درجه چندم نیز در خیل فرصت طلبان مفسد عرصه را بر کشور تنگ کرده اند به نوعی که اکنون داماد دو وزیر در بازداشت به سر می برند و برخی دیگر نیز به واسطه وابستگی درجه چندم به آقایان، دست اندازی به بیت المال داشته یا سواستفاده هایی کرده اند. اما سوال اینجاست که چرا این افراد تا بدین اندازه توانسته اند در عرصه های اقتصادی کشور جولان بدهند و از آشفته بازار اقتصادی موجود نهایت سواستفاده را داشته باشند. بی شک نبود نظارت دلیل اصلی این فسادهاست و نمی توان نقش مسوولان را در این فسادها منکر شد. سوال اینجاست که یک وزیر یا به عبارت بهتر یک آقا تا چه اندازه در فساد داماد یا بستگانش نقش دارد. مساله اصلی تفکر "از کجا آورده ای" است. وقتی وزیری متوجه می شود که دامادش خودرو دو میلیارد تومانی خریده یا موتور 300 میلیون تومانی را سوار می شود یا از یک آپارتمان به یک ویلای دهها میلیارد تومانی در بالای شهر نقل مکان می کند، آیا نباید در وهله اول از خودش سوال کند که این داماد من از کجا آورده است؟ و مهمتر اینکه دامادش را به اندازه ای مورد بازخواست قرار دهد تا مطمعن شود که از عناوین سببی سواستفاده نشده است؟ اگر داماد یک وزیر معتاد شود، بیماری صعب العلاجی بگیرد، ورشکست شود یا به هر دلیلی زندگی عادی اش مختل شود، آیا آقای وزیر سکوت می کند؟ چه دلیلی دارد که وقتی دامادش یک شبه ره چند ساله را می پیماید، او را مورد بازخواست قرار نمی دهد؟ به راستی مگر یک وزیر در جریان تمام شرایط کشور نیست؟ به ویژه آنکه یک وزیر در وزارتخانه ای مشغول بکار باشد که با اقشار آسیب پذیر ارتباط مستقیم داشته باشد؟ به عنوان مثال وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی که با کارگران، بازنشستگان، زنان سرپرست خانوار، معلولان و اقشار ضعیف جامعه در ارتباط است و هر از چند گاهی با تجمع و اعتراض های دسته جمعی آنان رو به رو می شود، آیا نمی داند خرید ماشین دو میلیارد تومانی ، خانه آنچنانی و کسب درآمدهای میلیاردی به این سادگی ها امکان ندارد؟ چرا قبل از آنکه دستگاه قضا آقازاده ها و دامادها را به پای میز محاکمه بکشد، پدرها و پدرزن ها آنان را بازخواست نمی کنند؟ بی شک اگر آقازاده ها، دامادها و بستگان نسبی و سببی که راهی زندان می شوند اگر یک مورد هم بازخواست شده بودند، امروز چنین وضعیتی نداشند. اگر امروز یکی از بستگان نسبی و سببی مسوولی در زندان است و آبروی خودش و دیگر اعضای خانواده اش را می برد، اگر نگوییم به دلیل حمایت ها بوده بی شک در نتجیه برخورد نکردن بستگان با این رویه فساد بوده است. بی شک نمی توانیم درست بودن احادیث و روایات در مورد لقمه های حرام منکر شویم. در این صورت چه اتفاقی در سفرهای آقایان افتاده که آقازاده ها بدین اندازه فاسد شده اند و نگران کننده تر اینکه فرزندان این آقازاده ها که لقمه هایی بدین اندازه فاسد را خورده اند در آینده چه خواهند شد؟