مسعود یوسفی
روزنامه نگار
همه ساله افراد زیادی از سراسر جهان به دیدار مکان هایی می روند که به نوعی متعلق به مشاهیر ادبی و هنری معروف و مطرح کشورها است. این مکان ها شامل زادگاه، محل زندگی، مقبره و یا محل وقوع یک رویداد تاریخی است که در آثار ادبی و هنری ماندگار و جاودانه شده اند. نویسندگان در ایران هم مکان ها و نمادها و المان های بسیاری که یادگار چهره های ادبی و فرهنگی و هنری کشورمان است برای حذب توریست و گردشگر ادبی وجود دارد که توجه به آن ها و فراهم آوردن زیرساخت های لازم برای راه اندازی این حوزه از گردشگری فرهنگی هم می تواند به اشتغالزایی و رونق اقتصاد توریسم کمک کند وهم قادر خواهد بود در احیاء و افزایش غرور ملی و معنوی گردشگر داخلی موثر افتد و هم خواهد توانست در شناساندن فرهنگ، ادب و هنر و و روحیات و ذوقیات ما ایرانی ها به مردم سایر نقاط جهان که این روزها و سال ها به دلیل تبلیغات منفی رسانه های بیگانه چهره واقعی آن مخدوش شده است تاثیرگذار باشد. آنی ترین فایده این فرایند که در جای خود بسیار مهم و ارزشمند است بازیابی یک اعتبار از دست رفته است که با به دست آوردن آن می توان به احیاء و بازیابی اقتصاد کمک کرد. اهل معامله به خوبی می دانند که ارزش اعتبار در بازار و محیط کسب و کار از نقش پول و سرمایه بالاتر است چه اینکه اعتبار است که به جذب سرمایه کمک می کند و به اشتغال و اقتصاد و رونق معامله یاری می رساند. اعتبار ادبی و هنری ایران با جذب گردشگرانی از سراسر عالم قدر و ارزش واقعی سرزمین و مردم کشورمان را در چشم سایر مردمان معلوم می کند و از همین راه زمینه و مقدمات داد و ستد و تعامل با دیگر کشورها نیز به وجود می آید. گورستان ظهیرالدوله در تجریش که آرامگاه مشاهیر و نام آوران بزرگی همچون ملک الشعرا بهار، فروغ فرخزاد، قمرالملوک وزیری و ایرج میرزا است، کافه نادری که در دهه های سی و چهل پاتوق روشنفکرانی مثل نیما یوشیج، صادق هدایت، جلال آلاحمد و سیمین دانشور بوده است، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران که محل درس و بحث بزرگانی مثل فروزانفر، رشیدیاسمی، صورتگر، ناتل خانلری، خطیب رهبر، باستانی پاریزی و شفیعی کدکنی بوده و نیز آرامگاه های شاعران و ادیبانی همچون فردوسی، حافظ، سعدی، طاهر همدانی، ابوالحسن خرقانی، شمس تبریزی، شهریار و ... در اقصا نقاط کشور همه و همه جاذبه های ارزشمند و دیدنی ای هستند که هم برای گردشگران داخلی و هم برای گردشگران خارجی و هم نسل های بعدی ایرانیان خارج از کشور که می خواهند از گنجینه های گرانسنگ سرزمین آبا و اجدادی خود بیشتر بدانند وسوسه انگیز و اشتیاق آفرین است و به واسطه همین جهانگردان و ایرانگردان می تواند ارزآور و اشتغالزا باشد. در سال های اخیر تحرکاتی برای راه اندازی و احیاء گردشگری ادبی صورت گرفته است اما این تحرکات و اقدامات فراگیر و پایدار نبوده است و از این رو توسعه این حوزه از گردشگری فرهنگی نیازمند عزم جدی مسئولان از یک سو و دست اندرکاران فعالیت های فرهنگی از سوی دیگر است.
