پیمان های منطقه ای نسخه هوشمندانه برای عبور از تحریم

همواره از ایران به عنوان یکی از پل های مهم منطقه و از کشورهای دارای موقعیت استراتژیک و راهبردی در جغرافیای سیاسی دنیا نام برده می شود. وجود همسایگان متعدد، قرار گرفتن در کانون انرژی جهان و دسترسی به دریاهای آزاد سبب شده تا ایران به یکی از مهمترین کشورهای خاورمیانه و دنیا تبدیل شود. این موقعیت خاص برگ برنده ای است که باید از آن در مراودات امروز دنیا سود برد. ایران در شرایط کنونی با چین، روسیه، هند، پاکستان، قطر، عراق ، ترکیه و دیگر همسایگان خود روابطی محکم و حسنه دارد. وجود نزدیک به نیمی از جمعیت جهان در این منطقه در کنار منابع غنی نفت و گاز و نزدیکی جغرافیایی به یکدیگر سبب شده تا فرصتی مناسب برای ایجاد پیمان هایی منطقه ای با حضور این کشورها به وجود بیاید. این مهم با بالا گرفتن جنگ تجاری میان چین و آمریکا و هند و دشمنی دیرینه روسیه و آمریکا بزنگاهی مناسب را فراهم آورده تا بتوان با تقویت و راه اندازی پیمان های منطقه ای هم منافع ایران را پوشش داد و هم قدرتی سنگین وزن هم چون دوران جنگ سرد و بلوک غرب و شرق در برابر آمریکا به وجود آورد. این اتفاق نیازمند فعال شدن دیپلماسی پویاتری است که این بار نگاه دولت و وزارت خارجه را از غرب و اروپا به سمت شرق و قدرت های منطقه معطوف کند و از ظرفیت های پنهان این سازمان ها و پیمان های چند ملیتی برای تقویت و افزایش دایره تاثیرگذاری سیاسی و اقتصادی ایران سود برد. بازخوانی تجربه موفق اوپک و نقش آن در بازار نفت نشان می دهد این پیمان ها می توانند خلاء برجام را جبران کرده و سدی محکم در برابر زورگویی آمریکایی باشند که به صورتی تک تک کشورهای منطقه را زیر فشار قرار داده اما هیچگاه از پس ائتلاف آن ها بر نخواهد آمد.