حسین خدنگ
روزنامه نگار
برای همه ما دهه شصتی ها "پراید" درست مثل پیکان جوانان و بچه های دهه پنجاه مفهومی ویژه و خاص دارد. بیست و چند سال قبل داشتن پرایدهای کره ای نماد لاکچری بودن و سطح رفاه بالاتر خانواده بود و داشتن پراید گران در مقایسه با پیکان را خیلی ها رویا و ... آرزو می دیدند. خودرویی که در مدتی کوتاه خیابان ها و جاده های ایران را فتح کرد وهنوز هم یکی از پرتیراژترین خودروهای موجود در بازار و تردد کننده در جاده ها به شمار می آید. از ورود پراید به ایران حالا بیش از 20 سال می گذرد. در این مدت دهه شصتی ها بزرگ شده اند و به میانسالی رسیده اند و دنیا تغییرات بسیاری به خود دیده است اما پراید هنوز هم با چهره 20 سال پیش خود نه تنها تغییر چندانی نکرده بلکه از آپشن هایش هر روز کاسته تر می شود . این اتفاق در حالی رخ می دهد که روز به روز قیمت این خودرو افزایش می یابد و رشد عجیب قیمت این خودرو بعد از گذشت بیش از 20 سال هنوز هم داشتن پراید را برای دهه شصتی ها آرزو کرده است. برای درک بهتر این موضوع فقط کافیست سرانگشتی محاسبه کنید یک کارگر با حقوق مصوب یک و نیم میلیون تومانی بیش از سه سال باید حقوق خود را برای خریدن یک پراید 50 میلیون تومانی تمام و کمال پس انداز کند. البته این در حالی است که قیمت پراید که حالا اندازه یک پرادوی لاکچری آن سالها گران شده ثابت بماند و بهانه دلار و گرانی و تورم به قیمت تمام شده پراید در طول سه سال نیفزاید! جالب اینجاست بعد از 20 سال هنوز هم باید قیمت ساده ترین خودروی ایرانی وابسته به واردات و قیمت دلار باشد و با هر بالا و پایین شدن آن خودوری ملی ایرانی ها هم گران تر شود! تراژدی وحشتناک آنجاست که هفته گذشته اظهار نظری از سوی یکی از بالاترین مقامات پلیس راهور را بخوانید و بدانید به پراید و خودوری رقیبش به نام آردی در کلام مسئولان ارابه مرگ اطلاق می شود و آنان اعتراف می کنند این خودروی 50 میلیون تومانی که برای خریدش از کارخانه باید یکسال منتظر بمانید ایمنی لازم را برای تردد در جاده ها ندارد. "پراید" و "آردی" نباید در جاده ها تردد کنند جمله ای بود که هفته گذشته از زبان یکی از بلندپایه ترین مقامات پلیس راهور نقل شد تا بیش از پیش مشخص شود صنعت خودروی ایران که از رانت حمایت های دولت نیز برخوردار است در چه وضعیت بغرنجی قرار دارد و البته در میان این کشمکش های هر روز راهور و سازمان استاندارد و خودرسازی ها خریداران ایرانی چه انتخاب های وحشتناک و وضعیت تراژیکی دارند! این در حالی است که نه خودروی تازه در این رنج قیمتی قرار است جانشین ها این ارابه های مرگ شود و نه برنامه ای برای واردات خودرویی ارزان و ایمن وجود دارد. البته با قیمت دلار 13 هزار تومانی و وضع تورم باور کنید یا نه پراید این روزها هنوز هم آرزوی بسیاری از خانواده های ایرانی است که باید به قیمت قبلی یک پرادو اکنون از خودروسازی نیمه دولتی یک پراید بخرند و با ارابه مرگ خود حتی برای تردد در جاده ها هم از سوی دولت اجازه نداشته باشند! دولتی که خودرو می سازد و به خاطر غیر استاندارد بودن ترددش را ممنوع می داند و البته با ثبت سفارش های میلیونی به اندازه ده سال از ان پیش فروش می کند. این یعنی یک موقعیت کمدی گریه آور برای یک جوان دهه شصتی که باید سه سال کار کند و نخورد و 50 میلیون تومان جور کند تا یک پراید بخرد که سه سال دیگر احتمالا قیمتی 100 میلیون تومانی دارد.
