مسعود یوسفی
روزنامه نگار
دونالد ترامپ در مراسمی برای رونمایی از طرح دولت آمریکا به منظور مبارزه با بیماری های کلیوی، کلیه را بخشی از قلب توصیف کرد. گاردین در این مورد نوشت: رئیس جمهور آمریکا در حالی که به قلبش اشاره میکرد، خطاب به فعالان بخش درمان بیماری های کلیوی گفت: ...«شما سخت روی کلیه کار کرده اید. بسیار ویژه. کلیه جایگاه بسیار ویژهای در قلب دارد!». بیش از دو سال از حضور ترامپ در کاخ سفید می گذرد و حالا دنیا کم و بیش به اظهار نظرهای احمقانه و غیرعادی او خو کرده است و مردم و رسانه ها از این بابت کمتر تعجب می کنند و فقط سعی می کنند به او بخندند و سخنانش را به ریشخند بگیرند. هوشنگ ابتهاج، شاعر و روشنفکر مطرح کشورمان پیش از این و در پاسخ به سئوال خبرنگاری که از او در باره علت برآمدن دونالد ترامپ سئوال کرده بود، قریب به مضمون گفت: « انتخاب ترامپ به عنوان رییس جمهور آمریکا خیلی هم عجیب نیست، دنیای دیوانه رییس جمهور دیوانه می خواهد؛ دیوانه چو دیوان ببیند خوشش آید». دونالد ترامپ را بایستی حاصل سرمایه داری لجام گسیخته به حساب آورد. سرمایه داری فی نفسه نمی تواند بد باشد و بقاء و جوامع بشری در گرو به کارگیری سرمایه و افزایش تولید و رونق اقتصاد است. اما زمانی که این سرمایه داری لجام گسیخته و بی مهار باشد و بخواهد به هر نحوی که شده گسترش پیدا کند حاصل آن برآمدن موجود مسخره و بی منطقی همچون دونالد ترامپ خواهد بود. در سرمایه داری بی مهار که ترامپ خلاصه و تفاله آن است ملاک تنها افزایش ثروت و قدرت مالی است ولو به بهای نابودی همنوع و محیط زیست و آتش افروزی در هر جایی که لازم باشد. آلن بدیو فیلسوف منتقد فرانسوی در کتاب «زخم ما چندان تازه نیست» - ترجمه فتاح محمدی - می گوید: رویدادهای خشونت بار مربوط است به پیروزی سرمایه داری جهانی و اشکال جدید امپریالیزم که موجبات تضعیف دولت ها را فراهم می کند به طوری که تمامی مناطق جهان بدل به اقلیم های ملوک الطوایفی پر هرج و مرجی شده اند که توسط دار و دسته های مسلح اداره می شوند». در چنین دنیایی اصلا مهم نیست که رهبر بزرگترین قدرت اقتصادی جهان ذره ای دانایی و فرهیختگی داشته باشد و حتی مهم نیست که او از جایگاه کلیه در بدن خبر نداشته باشد و حتی آن را جزیی از قلب انسان بداند.
