مدیریت کشور نیاز به برنامه ریزی دارد و مدتهاست تفکر بزن در رو به پایان رسیده است. لایحه بودجه سالانه، برنامه های توسعه پنج ساله، چشم انداز 20 ساله و بسیاری موارد دیگر بیانگر آن است که مدیران کشور بنا ندارند بدون حساب و کتاب گام بردارند. اگرچه تاکنون هیچ کدام از برنامه ریزی ها به نتیجه نرسیده و مسوولان تاکید دارند که در اجرا با مشکل رو به رو هستیم، اما همین قدر که اعتقاد راسخی به برنامه داریم، بیانگر آن است که عقل بر احساس غلبه دارد. اما برای برنامه ریزی به ابزارهای بسیاری نیاز داریم که مهمترین آنها، آمار است. اگر می خواهیم برای ساخت و ساز کشور برنامه ریزی کنیم، باید ظرفیت تولید مصالح ساختمانی را بدانیم، از توان نیروی انسانی آگاهی داشته باشیم، رغبت سرمایه گذاران به ساخت وساز را بررسی کنیم، از میزان ازدواج خبر داشته باشیم تا نیاز مردم به مسکن را بسنجیم و خلاصه اینکه با آمار کامل به این بخش ورود کنیم. اگر می خواهیم صنایع را رونق بدهیم، برای آن هم باید اطلاعات دقیقی از توانایی کشور داشته باشیم و خلاصه اینکه بدون داشتن اطلاعات و آمار درست، گام برداشتن به بی راهه منجر می شود. به همین دلیل دستگاه اداری ویژه ای به نام مرکز آمار ایران تعریف شده تا به همه نقاط کشور سر بزند و ظرفیت های کشور را مورد بررسی قرار دهد. به همین دلیل هر کس که بنا دارد در هر زمینه ای اقدام کند، ابتدا باید سری به مرکز آمار بزند و نتیجه بررسی آمارگران را مبنای ورود خود به آن بخش قرار دهد. امروزه بیشتر کسانی که دچار ورشکستگی می شوند، به دلیل آن است که بدون آمار واطلاعات تصمیم گرفته اند. اگر کسی می خواهد در رشته ای فعالیت خود را آغاز کند، بهتر است از مرکز آمار بپرسد که چقدر ظرفیت در آن زمینه وجود دارد. اگر می خواهیم در زمینه ای ادامه تحصیل بدهیم، می توانیم به سراغ آمارها برویم تا آینده پیش روی خود را ترسیم کنیم و خلاصه اینکه آمارها به ما می گویند در کجا قرار داریم و با چه سرعتی، در چه مسیری، با چه سرمایه ای و چگونه حرکت کنیم تا به نتیجه برسیم. متاسفانه امروزه توجه به آمارها جدی گرفته نمی شود و همین امر باعث زیانهای زیادی شده است. نکته ای که نباید فراموش کرد، مرکزیت دادن به مرکز آمار است. اگر بنا داریم مردم را به استفاده از آمارها ترغیب کنیم، باید آمارها مستند و درست باشد. قرار نیست شاهد تعدد مراکز آمار باشیم و هرکدام از ظن خود آمار بدهند وکار بجایی برسد که اعتماد عمومی خدشه دار شود.