کد خبر: ۸۷۱۵۴
تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۳۹۸ - ۱۴:۳۲

حسین خدنگ

روزنامه نگار

بانک ها همواره یکی از مهمترین منابع برای تامین نقدینگی مورد نیاز کسب و کارها بوده اند. در اقتصادهای پویا بانک به عنوان منبع اصلی تامین مالی طرحهای تولیدی و خدماتی نقشی تاثیرگذار و حیاتی دارد و در کنار بورس به عنوان دو رکن اصلی تامین منابع و سرمایه گذاری...... به شمار می رود. در این چرخه سالم بانک وظیفه دارد سرمایه های مردمی را در قالب سپرده های خرد و کلان جذب کرده و در قالب مشارکت در طرح های سودآور اقتصادی تولیدی و خدماتی به کار گیرد و از محل سود این سرمایه گذاری به سهامداران و مشتریانش سود برساند. این روند هم نقدینگی سرگردان را به سمت فعالیت های تولیدمحور هدایت می کند و هم از انباشت نقدینگی متورم می کاهد. متاسفانه در اقتصاد ایران بانک ها به علت خاستگاه شبه دولتی خود از همان ابتدا با چالش تسهیلات تکلیفی و سیاست گذاری های دولت مواجه شدند و تلاش کردند طی چند دهه با انواع و اقسام سودهای جذاب در رقابتی ناسالم کاستی های منابع خود را از محل جذب سپرده های بیشتر جبران کنند. این روند موجی از افتتاح شعبه های فراوان را در پی داشت و افزایش هزینه های فربه شدن بانک ها آنها را بیشتر بیشتر در این رقابت ناسالم غرق کرد. این روند بالاخره بانک ها را به بنگاه هایی زیان ده تبدیل کرد که مجبور بودند برای جبران زیان های خود به جای سرمایه گذاری در بخش تولیدی و بلند مدت به سرمایه گذاری های واسطه گرایانه نظیر خرید سکه و طلا و زمین دست بزنند و از این راه با افزایش غیر واقعی سرمایه تکالیف خود در قبال سپرده گذاران را انجام داده و هزینه های انبوه شعب و کارکنان خود را هم مدیریت کنند. قربانی اصلی این رقابت در یک دهه اخیر هم بخش تولیدی کشور بوده و دستش از مهمترین منبع تامین کننده نقدینگی کوتاه شده است. تولید کنندگان ایرانی که خود با انواع و اقسام مشکلات دست و پنجه نرم می کنند در سالهای اخیر به خاطر سود بالای وام و تسهیلات بانکی نتوانسته اند از این تسهیلات بانکی در راستای تقویت زیر ساختها و به روز آوری دستگاه ها و تامین سرمایه در گردش سود ببرند و مجبور به تعدیل نیرو، کاهش ظرفیت تولید و حتی اعلام ورشکستگی شده اند.

این روزها که پای درد دل تولیدکنندگان ایرانی می نشینی همه از سود بالای تسهیلات بانکی می نالند و به خاطر انواع سود مرکب و وثیقه های سنگین و کارمزد و سودهای بالای 20 درصد توان گرفتن وام ندارند. در این میان تنها دلالان از پس پرداخت این سودها برمی آیند و آنها تنها مشتریان این تسهیلات هستند.

مقصر این وضعیت هم البته بانک ها نیستند. نبود زیرساخت های مناسب و افزایش هزینه های شعب و خدمات بانکی در کنار کاهش چشمگیر سپرده های قرض الحسنه سبب شده تا نظام بانکی در این چرخه معیوب گیر افتاده و نتواند نقش موثر خود را در ساز و کار اقتصادی کشور ایفا کند.

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار