رضا پدیدار
عضو اتاق ایران
به نظر میرسد سال 1398 سال سرنوشت سازی است. از یکسو عوامل درونزای اقتصاد ایران و حساسیت مذاکرات بینالمللی بهویژه با اتحادیه اروپا نتایج روشنی را هنوز ببار نیاورده و از سوی دیگر مدیریت اقتصادی و شرایط ناپایداری که درنتیجه .....عدم عقلانیت مناسب دولت در عرصههای اقتصادی کشور شاهد آن هستیم نمیتواند به بار بنشیند. در این میان بخش خصوصی و فعالان اقتصادی سالهاست که منتظر یک تحول واقعی در عناصر محیطی و اثرگذار اقتصاد کلان هستند و با بهبود توأمان فضای کسبوکار و مدیریت بهینه بازارهای پولی و مالی و رفع تنگناهای فعلی، شاهد جهش چشمگیری در نقش و جایگاه فعالین اقتصادی و یا در نگاه کلان خود، بخش خصوصی خواهیم بود. ... کاهش درآمدهای نفتی موقعیتی است که دولت میتواند از تمام ظرفیتهای موجود در بخش خصوصی استفاده کند. براساس آخرین مطالعات صورت گرفته در کمیسیون انرژی اتاق تهران حاکی از آن است که بیش از 75 درصد از ظرفیت بخش خصوصی در حوزههای سازندگان، پیمانکاران، مشاوران، مهندسی و ساخت و نیرو خالی است و تنها کمتر از 25درصد از این توان ارزشمند مورد بهرهگیری است. این ظرفیت خالی در شرایطی که اقتصاد بدون نفت را تجربه میکنیم بهترین موقعیتی است که با اخذ سوابق و هدایت آنها برای اجرای پروژههای حوزه انرژی ضمن تحرک بخشیدن به استفاده از توان بخش خصوصی، بهراحتی میتوان وابستگی به منابع نفتی را کنار گذاشته و به استقلال اقتصادی درونزا دستیافت. در گزارش چشمانداز وضعیت نفت در ســـال 2040، مرکـــز پژوهشهای مجلس پیشبینی کرده که تولید نفت ما با روندی صعـــودی تا سال آینده میلادی به 4 میلیون بشکه و تا سال 2030 به 4.4 میلیون بشکه در روز برسد. ولی این برآوردها پیش از اجرایی شدن تحریمهای جدید علیه صنعت نفت ایران صورت گرفته بود و اکنون با توجه به چالشهای پیش رو، برخی تحلیلها از کاهش 70 درصدی فروش نفت ما خبر میدهد. یکی از اهداف بودجه سال جاری دولت درآمدی 142.5 میلیارد دلاری در ازاء فروش روزی 1.5 میلیون بشکه نفت خام و میعانات گازی بود. ولی با توجه وجود تحریمها، دولت چارهای جز بازنگری بودجه نداشته و باید اذعان داشت که در بدبینانهترین حالت فروش نفت به کمتر از 500 هزار بشکه در روز نخواهد رسید اگرچه به گزارش رویترز در ماه گذشته میلادی ما تنها 400 هزار بشکه نفت در روز صادر کردیم که در مقایسه با ماه آوریل گذشته کاهشی معادل 50 درصدی نشان میدهد.
به هر حال باید توجه داشته باشیم که حتی اگر تحریمی هم در کار نباشد در سالهای پیش رو جذب سرمایهگذاری در حوزه نفت برای ما دشوار خواهد بود زیرا ضمن اینکه نگرانیهای شرکتهای خارجی از سرمایهگذاری در فضای ناامن اقتصادی ایران ادامه خواهد داشت، توجه به انرژیهای بدیل و نیز سرمایهگذاری روی نفت شیل هم روند صعودی خواهد گرفت. لذا با بازتعریف جایگاه بخش خصوصی در اقتصاد بدون نفت و طراحی مدلی جدید برای بهرهگیری از توانمندیها و پتانسیلهای این بخش از اقتصاد کشور میتوان در فاز اول به 50 درصد از کسب درآمدها امیدوار بوده و در تداوم منطقی آن در اقتصاد درونزای کشور و با یک شیب ملایم تا سال 1404 این سهم را حداقل به 75 درصد نزدیک نمود که این بزرگترین اقدام و افتخاری است که در شرایط تحریمی و نیز اقتصاد بدون نفت میتوان از ظرفیت توانمند و بالقوه بخش خصوصی بهره گرفته و امید را در دل جوانان فعال و مستعد ایرانی تقویت و پایدار نمود.
منبع: پایگاه خبری اتاق ایران
