کد خبر: ۸۹۱۳۶
تاریخ انتشار: ۱۱ آذر ۱۳۹۸ - ۱۵:۵۴

کورش شرفشاهی

روزنامه نگار

امروزه تخصص نیروهای ایرانی به اندازه ای بالاست که توانسته اند نیاز داخل را تامین کنند اما مشکل اینجاست که نیاز داخل تامین شده و کار بجایی رسیده که برای نیروهای متخصص به اندازه کافی کار وجود ندارد. بنابر این همانگونه که برای اضافه تولید محصولات ...و کالاهای تولید شده به فکر بازارهای جهانی هستیم، برای نیروهای متخصص که بیش از نیاز کشور است، باید به فکر بازارهای کار جهانی باشیم. در اینکه دانشگاههای کشور بیش از اندازه مهندس تربیت می کنند و نیروهای با تجربه در کارگاهها متخصص می شوند شکی نیست. از سوی دیگر سازمان آموزش فنی و حرفه ای به صورت تخصصی به تربیت کارجویان پرداخته و عده زیادی از جوانان کشور را به متخصص کاربلد تبدیل می کند. اما اکنون سوال اینجاست که تا چه اندازه برای اعزام نیروی کار به خارج از کشور گام برداشته ایم و تا چه اندازه در این زمینه موفق بوده ایم. آمارها حکایت از آن دارد که نیروهای کار بسیاری در داخل کشور سرگردان هستند و مسوولان نتوانسته اند بازارهای جهانی قانع کنند که از متخصصان ایرانی بهره بگیرند. اما اکنون سوال اینجاست که نیروهای کار را به چه صورتی به دیگر کشورها اعزام کنیم. اگر قرار بر این باشد که متخصصان را به صورت انفرادی به خارج از کشور اعزام کنیم، اتفاق خاصی نمی افتد و البته حرکتی سازماندهی شده نیست. چرا که هر ایرانی در خارج از کشور تنها به فکر پیدا کردن کار و کسب درآمد برای خودش است و دیگر اندیشه ای ندارد تا بخواهد جوانان بیکار کشورمان را جذب بازارهای کار جهانی کند. حتی افرادی که در خارج از کشور مشغول بکار هستند، حرکتی برای معرفی بستگان خودشان به بازارهای کار دیگر کشورها انجام نمی دهند. بنابر این تنها راه اعزام نیروهای کار در قالب شرکتهای ایرانی است. اگر بتوانیم به نوعی سیاست گذاری کنیم که یک شرکت ایرانی بتواند پروژه های کار دیگر کشورها را در مناقصه ها برنده شود، می توانیم نیروهای بسیاری را همراه این شرکتها به دیگر نقاط جهان بفرستیم. البته تحریم ها مانع بزرگی است و برنده شدن در مناقصه ها برای شرکتهای ایرانی مصداق گذشتن از هفت خان رستم است با این وصف باید راهکاری اندیشیده شود تا موانع پیش روی این شرکتها برداشته شود. در این رابطه سفارتخانه های ایران در دیگر کشورها می توانند گام های موثری بردارند زیرا یک سفیر در یک کشور مقیم است و از چم و خم کارها آگاه است اما با کمال تاسف شاهد کمکاری سفارتخانه های ایران در دیگر کشورها هستیم و این کم لطفی ها به اندازه ای است که صدای فعالان اقتصادی کشورمان را درآورده است. البته بخش تاسف آور قضیه، از دست دادن بازار کار در کشورهایی است که از الطاف جمهوری اسلامی برخوردار بوده اند. هنگامی که بازار کار عراق، قطر، افغانستان، پاکستان، ترکمنستان، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و بسیاری از کشورها در اختیار دیگر کشورها قرار دارد، باید از مسولان بپرسیم که چرا نتوانسته ایم با وجود نزدیکی های فرهنگی و زبانی، بازار کار این کشورها را به دست بیاوریم؟

نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار