گروه اقتصاد کلان: صنایع دستی علاوه بر این که نماد هویت و سفیر فرهنگی کشورهاست به دلیل فراوانی و ارزانی مواد اولیه می تواند ارزش افزوده بسیاری ایجاد کند و در اقتصاد کشور و نیز اقتصاد خانواده ها تحول ایجاد نموده و به کاهش بیکاری جوامع کمک کند. با این وجود در کشور ما هنوز نقشه راه مشخصی برای این حوزه وجود ندارد به طوری که معاون اول رییس جمهور اخیرا ضمن اشاره به تشکیل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفته است: تشکیل این وزارتخانه فرصتی است تا با مدیریت منسجم تر و همه جانبه تر، شاهد تحول و بهبود در هر سه بخش مهم میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی باشیم که تاثیر تعیین کننده ای بر اقتصاد و تمدن کشور دارد.
به گزارش تجارت به نقل از ایرنا، اسحاق جهانگیری در جلسه شورای عالی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به نقش اثرگذار گردشگری و صنایع دستی بر توسعه اقتصاد و اشتغالزایی کشور اشاره و تصریح کرده است: تقویت این دو بخش می تواند نقش مهمی در تامین ارز مورد نیاز کشور و ایجاد فرصت های شغلی ایفا کند.
سبقت ایران از چین
همچنین در این جلسه که وزرای علوم، تحقیقات و فناوری، آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس اتاق بازرگانی ایران نیز حضور داشتند، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گزارشی از اقدامات انجام شده برای جذب گردشگر به کشور ارائه کرد و گفت: با تلاش های صورت گرفته، ایران به جایگاه دومین کشور دنیا در سرعت رشد جذب گردشگر دست یافته است.
مونسان همچنین افزوده است: در بخش صنایع دستی نیز با اقدامات و برنامه ریزی های انجام شده، از کشور چین سبقت گرفته ایم و هم اکنون رتبه نخست شهرهای صنایع دستی جهانی را در اختیار داریم و در ثبت میراث جهانی نیز از رتبه ۱۱ به رتبه ۹ در بین کشورهای جهان ارتقاء پیدا کرده ایم.
استارت تولید انبوه صنایع‌دستی
در خبری دیگر، هفته گذشته معاون صنایع‌دستی وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از تولید انبوه صنایع‌دستی در کشور خبر داد. پویا محمودیان معاون صنایع‌دستی وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در «سمینار تخصصی بسته‌بندی و تجاری‌سازی صنایع‌دستی» از خروج تولید صنایع‌دستی با تیراژ محدود و ورود این حوزه به تولید انبوه در کشور که توسط هنرمندان در روستاها و شهرهای مختلف انجام می‌شود، خبر داد و گفت: اغلب تولیدکنندگان بزرگ در حوزه‌های خودروسازی، صنایع غذایی و لوازم بهداشتی و آرایشی در یک سال اخیر مشتریان محصولات صنایع‌دستی شده و در همین مسیر موجب رونق بازار هنرمندان تولیدکننده صنایع‌دستی شده‌اند.
محمودیان در ادامه عنوان کرد: تجاری‌سازی فرایندی است که بخشی از آن تولید و بسته‌بندی را شامل می‌شود و در صورت دستیابی به نتیجه مطلوب به سمت برندینگ و شناسنامه‌دار کردن محصولات باید حرکت کرد که در آن باید به تاریخ باستانی، فرهنگ، شاخص‌های ملی‌مذهبی و شاخص‌های قومی نیز توجه کرد و همچنین به برگزاری نمایشگاه‌های داخلی مطابق با مناسبت‌ها و رویدادهای مختلف نیز پرداخت. همچنین باید تولیدکنندگان ما نیز به ارائه گارانتی-خدمات پس از فروش نیز وارد شوند و برای محصولات خود خدمات پس از فروش در نظر بگیرند تا با این روش راه‌های ارتباطی با خریدار جنس برقرار کنند که این موضوع علاوه بر اینکه در بخش فروش تاثیرگذار است به تولید نیز کمک بسیاری می‌کند. یکی از راه‌های تجاری‌سازی محصولات استفاده از بسته‌بندی مناسب برای تولید صنایع‌دستی کشور است که در آن امکان‌سنجی، بازار فنی، بازار مالی و اجرا نیز جایگاه ویژه‌ای دارد؛ بنابراین انتخاب ایده در فرایند تجاری‌سازی در واقع همان انتخاب مواد اولیه برای محصول است. زمانی که سهم صنایع‌دستی در اقتصادی افزایش یابد میزان رقابت‌ها در این حوزه نیز ارتقا پیدا می‌کند و برای استقبال از آنها باید در حال‌حاضر این تولیدات را به محصولاتی کاربردی که به آسانی در دسترس است، تبدیل کرد.
افت فروش ۲۵ تا ۴۰ درصدی صنایع‌دستی
همچنین رئیس اتحادیه فروشندگان اشیای قدیمی و صنایع‌دستی از افت فروش ۲۵ تا ۴۰ درصدی صنایع‌دستی در یک‌سال گذشته و تعطیلی حداقل یک‌چهارم مغازه‌های فروش این صنایع طی این مدت خبر داد. سیدمحمد عبداللهی با اشاره به افت توان خرید در یک سال گذشته و مشکلات ناشی از آن برای صنایع‌دستی اظهار کرد: طبیعی است که به‌دنبال اتفاقات سال گذشته، توان خرید مردم کاهش داشته و از سوی دیگر نیز مواد اولیه مورد نیاز در صنایع‌دستی گران شده است. رئیس اتحادیه فروشندگان اشیای قدیمی و صنایع‌دستی افزود: به‌دنبال این دو اتفاق، سازندگان صنایع‌دستی سعی کردند دستمزدشان را به حداقل ممکن برسانند تا بتوانند بازار محصولات تولیدی‌شان را حفظ کنند اما متاسفانه در طول این مدت شاهد افت شدید فروش صنایع‌دستی بودیم چراکه عمدتا، اقلام غیرضروری از سبد خرید مردم تا حد زیادی حذف شده است و صنایع‌دستی نیز از این موضوع مستثنی نبود. وی ادامه داد: نکته تاسف‌برانگیز آنجاست که قشر جوانی که در این بخش مشغول فعالیت بودند، بیش از دیگران متضرر شدند چراکه توان مالی آنها محدود بوده و در چنین شرایطی امکان ادامه فعالیت ندارند.
نتیجه
همانطور که در متن گزارش فوق آمده است صنایع دستی که ارتباط تنگاتنگی با گردشگری دارد می تواند نسبت به ایجاد اشتغال، ارزآوری، بهبود وضعیت اقتصادی به خصوص در روستاها و معرفی جنبه های فرهنگی کشور موثر باشد اما بنا به همان دلیلی که اقتصاد در حوزه های مختلف با مشکل و ناتوانی مواجه شده است در حوزه صنایع دستی هم وضعیت چندان مساعد نیست و چنانچه برنامه ها و تمهیدات معاونت صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی مبنی بر تولید انبوه و تجاری سازی در این عرصه اجرایی شود می توان به نجات این صنعت اصیل و باسابقه امیدوار بود
