مهدی رضاخانی
روزنامه نگار
از ۵ قرن پیش اروپائیان به طمع بهره برداری از ثروت های سایر نقاط جهان به سراسر دنیا هجوم بردند و از آسیا تا آفریقا را بین خود تقسیم کردند و مانند اینکه دنیا صاحبی ندارد در دست یابی به نقاط مختلف کره زمین و تصرف آن خود را محق می دانستند. چنانکه پس از رسیدن به آمریکا با ادعای کشف، آنجا را با نام هند غربی در مقابل هند شرقی در آسیا به متصرفات خود افزودند.
از آن زمان تا به امروز استعمارگران چهره های متفاوتی از خود به نمایش گذاشته اند و از تسخیر کشورها بتدریج به قراردادهای استعماری تغییر روش داده اند و در نهایت در بسیاری از مناطق جهان در مقابل حرکات استقلال طلبانه ملت ها مجبور به عقب نشینی شده و کشورها زیادی از سلطه مطلق قدرت های بزرگ خارج شده اند و آفتاب در سرزمین استعمارگرانی چون بریتانیا که خود را مالک نیمی از جهان می دانستند نیز غروب کرد و پایان عصر استعمار فرا رسید. اما طمع استعمارگران پایان نیافت و به اشکال دیگر و پیچیده تر همچنان سایه خود را بر سر جهان حفظ نموده است و اکنون امریکا به عنوان مظهر استعمار نوین هنوز حاضر نیست دست از مناسبات عصر استعماری بردارد. حفظ و پی گیری منافع به مدد میلیتاریسم در جهان و حضور پایگاه های نظامی امریکا در سراسر دنیا بویژه خاورمیانه میراث افکار استعماری در دنیای امروز است و به نظر می رسد در صورت برچیده شدن این آخرین بازمانده های مناسبات استعماری، مناسبات جدیدی برای روابط بین الملل تعریف شود تا دنیا برای تبادلات و تعاملات خود نیاز به استفاده از نیروی نظامی نداشته باشند.
خروج آمریکا از خاورمیانه می تواند نوید بخش پایان کامل مناسبات استعماری و روابط میلیتارستی در این منطقه از جهان باشد و چشم انداز جدیدی در مقابل غرب آسیا و جهان قرار دهد. اکنون باید منتظر بود تا زمان به این پرسش پاسخ دهد که آینده غرب آسیا و جهان با خروج امریکا از منطقه چگونه خواهد بود؟
آخرین اخبار
پرطرفدارترین عناوین