مسعود یوسفی
روزنامه نگار
تاج گل هایی که این روزها به قیمت های نجومی یک میلیون تومان و دو میلیون تومان و بلکه بیشتر برای بعضی مجالس ترحیم سفارش داده می شود از جهات بسیار و به خصوص از جهت رفتارشناسی فردی و جمعی قابل بررسی است. اولا معلوم نیست که یک تاج گل با این قیمت و با این حجم و طول و عرض و ارتفاع به چه درد متوفی می خورد...آن مرحوم یا مرحومه اگر در دنیا کار خیری کرده باشد همان کار خیر به شکل تاج گل و دسته گل بهشتی و قصر و حوری و نهر شیر و عسل ظاهر می شود و او با آن ها در باغ بهشت خوش می گذراند و گرنه، اگر همه تاج گل های عالم را نثار روح و مزار آن بزرگوار بکنند افاقه نخواهد کرد. پس به نظر می رسد این نوع تاج گل ها و دسته های گل همانطور که بر روی اتیکت هایی که به آن ها سنجاق شده به ظاهر با هدف اظهار همدردی و عرض تسلیت با بازماندگان سفارش داده می شود که اگر اینطور باشد، باز باید پرسید مگر نمی شود با دسته های گل کوچکتر این کار را کرد؟ آیا دسته گل و تاج گل هرچه بزرگتر باشد نشانه ابراز همدردی و تسلیت بیشتر است؟ در نتیجه باید منظور دیگری در کار باشد. برای پی بردن به این منظور کافی است به یکی از همین مراسم به اصطلاح لاکچری ترحیم دعوت شده باشید. یک دفعه می بینید که چند صد میلیون تومان تاج گل، دور تا دور مسجد محل ترحیم و خیابان ها و کوچه های اطراف مسجد را گرفته است و گاهی اوقات صف تاج گل چندتایی و مارپیچ می شود و راه را به طور کامل بر عابر پیاده سد می کند. وقتی اتیکت هایی را که با روبان سیاه به این تاج گل ها بسته اند می خوانید همه چیز دستتان می آید؛ بعضی از این افراد که تاج گل با خودشان آورده اند کسانی هستند که با صاحبان عزا مراودات مالی و اقتصادی دارند و به نوعی دست شان زیر سنگ جناب ایشان است، بعضی دیگر آمده اند تا خودی نشان بدهند و از این فرصت برای چشم و هم چشمی و ابراز وجود استفاده کنند و عناوین شان را به رخ دیگران بکشند؛ پیمانکار و کارخانه دار و مدیرکل و مدیرعامل و رییس سازمان و معاون وزیر و ... بعضی دیگر علی رغم میل باطنی و برای اینکه از قافله عقب نیفتند به این ماراتن نفس گیر پیوسته اند و متحمل یک هزینه گزاف شده اند. تعداد تاج گل ها به قدری زیاد است که بازماندگان مجال یک نگاه گذرا به آن ها را هم ندارند مگر اینکه از این منظره اشرافی و پرشکوه فیلم بگیرند و بعدا سر صبر بنشینند و با کیف و تفاخر ببینند که چه کسانی تاج گل فرستاده اند و با آن ها ابراز همدردی و اظهار تسلیت کرده اند. بعد هم، همه این چند صد میلیون تومان تاج گل، حداکثر چند دقیقه بعد از مجلس ترحیم بار کامیون می شود و به محل های نگهداری زباله منتقل می شود. یعنی چند صد میلیون تومان پول بی زبان به همین سادگی و تنها برای چند دقیقه عرض تسلیت و اظهار همدردی و تفاخر و چشم و هم چشمی نابود می شود و از بین می رود. در طول هفته و ماه و سال از این نوع مجالس ترحیم زیاد برگزار می شود و هزینه تاج گل های آن ها سر به میلیاردها تومان وجه رایج مملکت می زند و این یعنی یک نوع اسراف زیانبار و وحشتناک و غیر قابل بخشش. این در حالی است که در اطراف همان مساجد و مجالس ترحیم و در سطح شهرها و روستاهای کشور و حتی در میان اقوام همین صاحبان عزا و همین حضراتی که این تاج گل های آنچنانی را سفارش می دهند، آدم های فقیر و کم بضاعت و بی بضاعت زیادی هست که هزینه این تاج گل های لاکچری می تواند زندگی شان را از این رو به آن رو کند و مشکلات شان اقتصادی شان را برطرف کند. کار این تاج گل ها دارد به جاهای باریک می کشد و به نظر می رسد که دولت و قوای قهریه باید ورود کنند و از این اسراف خسارت بار جلوگیری به عمل بیاورند، وگرنه با وعظ و خطابه و نصیحت کار از پیش نمی رود. خوبست یک سقف و الگویی برای تهیه و سفارش تاج گل و این نوع عرض تسلیت ها تعین شود تا دیگر شاهد ولنگاری ها و اسرافکاری هایی از این دست نباشیم. در حال حاضر رفتارهای نادرست زیادی در جامعه ما وجود دارد که ناشی از نبود یک سبک زندگی صحیح و سالم است. سال های زیادی است که جامعه به حال خودش رها شده است. بهتر است متولیان تربیتی جامعه و مسئولان، قبل از آن که خیلی دیر شود در این مورد، یعنی در تهیه و تدوین یک طرح واقع بینانه و منطبق با زندگی و جامعه ایرانی که هم قابلیت اجرایی داشته باشد و هم ضمانت اجرایی، دست به کار شوند.
