متاسفانه در حوادث اخیر به خوبی مشهود بود اگر بسیاری از ما با شیوه مقابله با بحران آشنا بودیم و می دانستیم هنگام بروز حادثه چه کنیم خسارت ها به حداقل می رسید.

برای حل این مشکل و با توجه به اینکه این اولین و آخرین حادثه طبیعی در کشور حادثه خیز ایران نیست می توان برای کودکان و نوجوانان دانش آموز با برنامه ریزی و تدوین و طراحی محتوای آموزشی با محور آمادگی ، امداد ، نجات و نیز آموزش های عملی درخصوص چگونگی در امان بودن از خطرات سیل و زلزله به مقابله آگاهانه با این پدیده پرداخت.

ضرورت دیگر فرایند آموزش همگانی به صورت مستمر و هدفمند توسط رسانه ها خصوصا صدا وسیما است تا جامعه بداند زیان تغییر و ضربه زدن به طبیعت با اقدامات مخرب بی شک در آینده دامن خود ما را خواهد گرفت و در شرایطی تلخ که طی روزهای نخست امسال اتفاق افتاد در صورت ادامه این روند زیان های جبران ناپذیری به خود و اطرافیانمان وارد می کنیم.

این روند است که چند دهه است در مراکز آموزشی کشورهایی نظیر ژاپن که حادثه خیزند تجربه شده و نتایجی درخشان داشته می تواند الگویی برای آموزش کودکان ما در کتاب های درسی هم باشد تا از همان ابتدا به بچه ها بیاموزیم هنگان بروز حادثه چگونه رفتار کنند.

بی شک سیل امسال با همه بدی هایش این خوبی را داشت تا جامعه را نسبت به تخریب بی رحمانه طبیعت حساس کرد و نشان داد زخم زدن به طبیعت زخم زدن به خودمان است و ما باید برای روزهای بحران و حادثه همیشه آماده باشیم.