جدا کردن تأثیرات اقتصادی همه گیری آنفولانزای اسپانیایی، که در بهار سال ۱۹۱۸ آغاز شد، از نتایج جنگ جهانی اول کار دشواری است. آنفولانزای اسپانیایی کشنده‌تر از جنگ بود و دو پنجم جمعیت جهان را آلوده کرد. این بیماری همه گیر بین ۲۰ تا ۵۰ میلیون نفر را کشت. علاوه بر این، این واقعیت که شیوع بیماری آنفولانزا همزمان با پایان جنگ بود باعث شد که این بیماری سریعتر گسترش یابد، زیرا ارتش‌ها به آنفولانزا مبتلا می‌شدند و با این بیماری به کشور‌های خود بازگشتند.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، ایالات متحده یکی از کشور‌هایی بود که به شدت در معرض این ویروس قرار گرفت، اما شهر‌هایی که سریعاً قرنطینه شدند، در کاهش میزان مرگ موثر بودند. شهر سنت لوئیس ساکنان خود را دو روز پس از مشاهده اولین مورد ابتلا قرنطینه کرد و تعداد کشته شدگان این شهر ۳۵۸ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بود. در مقایسه، ۱۰ روز پس از ورود اولین مورد ابتلا به فیلادلفیا، این شهر میزبان یک رژه بود که در آن بیش از ۲۰۰۰۰۰ نفر شرکت کردند و تعداد کشته شدگان شهر بیش از دو برابر سنت لوییس بود: ۷۴۸ کشته در هر ۱۰۰۰۰۰. با توجه به اینکه افرادی که در اثر آنفولانزا درگذشتند، معمولاً بین ۱۵ تا ۴۰ سال سن داشتند، این بیماری همه گیر بر اقتصاد جهان تأثیر گذاشت.
همانطور که اشاره شد از زمان آن زمان داده‌های اقتصادی محدودی وجود دارد، به همین دلیل یکی از محققان، توماس آ. گارت از بانک ذخیره فدرال سنت لوئیس، به دنبال روزنامه‌هایی برای تعیین اثرات بر اقتصاد بود. وی دریافت که راه آهن خیابان ممفیس گزارش داده است که ۱۲۴ نفر از ۴۰۰ کارمند به شدت بیمار بودند و مشاغل خود را ترک کردند. در شهر لیتل راک، آرکانزاس، نیز بازرگانان عمومی از کاهش ۴۰ درصدی مشاغل خبر داده اند و این رکود در سایر مشاغل تا ۷۰ درصد گزارش شده است. با این حال، گارت نتیجه گرفت که بیشترین تأثیرات اقتصادی آنفولانزا در ایالات متحده "کوتاه مدت" بوده است.
اثرات آنفولانزا در آسیا و آفریقا بدتر ثبت شده است، جایی که ازدحام جمعیت و کمبود امکانات مراقبت‌های بهداشتی اثرات آن را پیچیده‌تر می‌کند. در هند، میزان مرگ و میر در ۵ ٪ از جمعیت به طرز تکان دهنده‌ای بالا بود و حتی ماهاتما گاندی، رهبر جنبش استقلال هند به آنفولانزا مبتلا شد. در مورد پیامد‌های اقتصادی، در سال ۱۹۱۸، رشد تولید ناخالص داخلی واقعی هند به پایین‌ترین سطح خود در تاریخ ثبت شده (-۱۰.۵ ٪) رسید، در حالی که تورم تقریباً در اوج (در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۲ صعود کرد) بود. هند تا ۱۰ سال درگیر رکود اقتصادی ناشی از آنفولانزا بود.
