راهکارهایی برای کاهش «تنبلی» که «کرونا» به زندگی‌تان انداخته است

تهران (پانا) - یک روانشناس ضمن بیان اینکه یکی از عوامل بروز تنبلی ناشی از عوامل گرایشی مانند شدت یافتن ترس و اضطراب این روزهاست، راهکارهایی برای کاهش تنبلی در این روزها ارائه کرد.

به‌گزارش ایسنا، گوهریسنا انزانی، در این‌باره می‌گوید: در این روزها که کروناویروس زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار داده، تنبلی نیز به طور ناخودآگاه وارد زندگی‌مان شده است، اما شاید یکی از عوامل بروز تنبلی ناشی از عوامل گرایشی مانند شدت گرفتن ترس و اضطراب در این روزهاست، پس باید هرچقدر که می‌توانیم بر ترس‌ها غلبه کنیم، افسردگی را کاهش دهیم و اطلاعاتی درباره اینکه در این شرایط چطور از حداقل‌ها، حداکثر بهره‌برداری را داشته باشیم به دست آوریم تا بتوانیم هدفمند زندگی کنیم.

وی ادامه می‌دهد: اگرچه تنبلی واقعیت بی‌چون و چرای زندگی انسانهاست، اما تنبلی برای کسانی است که از استعدادهای بالقوه خود استفاده نمی‌کنند؛ بسیاری از انسان‌ها ممکن است طی زندگی کارهای خود را به تعویق بیاندازند زیرا به مسائل زندگی‌شان به خوبی فکر نمی‌کنند و آنها را نمی‌نویسند، یا با خودشان صادق نیستند. آنها اغلب در ذهنشان باورهای درونی و کلیشه‌ای دارند که باعث می‌شود کارهایشان را به تعویق بیندازند؛ باورهایی مانند "به محض اینکه پول دستم بیاد فلان کار را انجام می‌دهم"، "وقتی که بتوانم کارم را عوض کنم..."، "اگر شنبه بشود".

این روانشناس با اشاره به اینکه عوامل زیادی مانند عوامل گرایشی، موانع شناختی، شرایط محیطی و موانع جسمانی در بروز تنبلی نقش دارند، می‌افزاید: ترس از شکست و اشتباه، افسردگی، احساس عذاب وجدان، ترس از بی‌ارزشی و... از عوامل گرایشی محسوب می‌شوند. اطلاعات ناکافی، اولویت‌های نامشخص، تردید و دودلی، مهارت پایین در حل مسئله و ناتوانی در درک اقدام به موقع نیز از عوامل موانع شناختی هستند. سر و صدا، فعالیت‌های متنوع، ترس از تنهایی و پناه بردن به شلوغی‌ها، کمک نگرفتن از متخصصان نیز از عوامل شرایط محیطی است و همچنین تغذیه نامناسب، خستگی، استرس و کم‌خوابی نیز از عوامل شرایط جسمانی است؛ اینها عواملی هستند که باعث می‌شود انسان‌ها به طور ناخودآگاه کارهایشان را به تعویق بیندازند.

انزانی معتقد است که زندگی فرآیند پیچیده‌ای است؛ انسان ذاتاً تنبل نیست، اما باید باورهایمان را بشناسیم، سرنوشت خودمان را در دست بگیریم، از مقصر دانستن دیگران دست برداریم، باورهایمان را تغییر و به زندگی‌مان نظم دهیم. در این راستا پیدا کردن محدودیت‌ها و توانمندی‌ها بسیار مهم است، چراکه تنبلی ممکن است مانند توموری خطرناک رشد کند.

این روانشناس با اشاره به اینکه "اگر هرجا خوابیدی بشین و هرجا نشستی بلندشو" اصل مهمی برای رهایی از تنبلی است، تصریح می‌کند: این اصل کمک می‌کند که وقتی اولین گام را برمی‌داریم، به طور ناخودآگاه گام‌های بلندتری را هم برداریم.

انزانی با تاکید بر اینکه نظم اولین اصل موفقیت برای غلبه بر تنبلی است، می‌گوید: پژوهش‌ها نشان داده است که صحبت با خود بر کاهش تنبلی اثر مثبتی دارد.

به گفته وی، برای ترک‌ تنبلی باید علل بروز تنبلی را با استفاده از عوامل ذکر شده شناسایی و آن را کاهش داد. سپس لیستی از کارهای مهم خود را تهیه و برای آن برنامه‌ریزی کرد. یکی از راه‌های ساده برای کاهش تنبلی این است به خود احساس باارزش بودن بدهیم، حس خود را نسبت به انجام کارها بنویسیم، با خود صادق باشیم که آیا واقعا مایل به انجام آن کار هستیم؟

این روانشناس می‌افزاید: لذا اگر مشکلی پزشکی دارید آن را برطرف کنید، فعالیت‌های لذت‌بخش را در برنامه روزانه خود قرار دهید، اطلاعات خود را افزایش دهید تا رشد کنید، از متخصصان کمک بگیرید، با افراد هدفمند معاشرت کنید، ذهنتان را از افکار منفی خالی کنید، برنامه غذایی مناسب داشته باشید، شکرگزاری کنید و سعی کنید عادات منفی‌تان را شناسایی و کاهش دهید.

انزانی ادامه می‌دهد: اگر مروری بر اولین خواندن‌ها و نوشتن‌ها یا اولین باری که رانندگی کردیم، داشته باشیم می‌بینیم که در تمامی شرایط تکرار و تمرین داشتیم، اگر بر روی دیگر کارها تکرار و تمرین کنیم، به سرعت می‌توانیم از چرخه معیوب تنبلی خارج شویم. پس باید خودمان را تشویق کنیم و صبور باشیم. اطرافمان را مرتب کنیم تا افکارمان نیز نظم داشته باشد.

وی می‌گوید: باید بپذیریم که ما انسانیم و اشتباهات، جزئی از زندگی ماست که باید از آنها درس بگیریم، برای کارهای سخت، اول به خودمان حس خوب بدهیم و بعد کار را شروع کنیم. هرشب کارهای روزانه خود را بررسی کنیم و از خود برای انجام کارهایی که انجام دادیم، تشکر کنیم. کارهایی را که برای فردا باید انجام بدهیم را لیست کنیم و سعی کنیم ابتدا کارهای سخت را انجام دهیم و درنهایت اگر دیدیم که تنبلی برایمان قابل حل نیست از متخصصان کمک بگیریم تا دچار علائم افسردگی نباشیم.