پایه
های مالیاتی در اقتصاد ایران به صورتی است که طبقه متوسط و متوسط پایین
مالیات می پردازند در حالی که باید مالیات برای ثروتمندان برقرار شود.
زمانی که در سال 1345 برای اولین بار قانون مالیاتهای مستقیم تبیین شد،
طراحان آن در نظر داشتند در یک یا دو مرحله با فاصله چند سال آن را اصلاح
کنند. در کشورهای توسعه یافته مالیاتها به عنوان منبع اصلی درآمد دولت ها
هستند و به طور متوسط در دنیا حدود 85 تا 90 درصد از درآمدهای دولتها را
مالیات تامین می کند و بقیه درامد دولتها از طریق سایر منابع تهیه می شود
ولی در اقتصاد ایران و اقتصاد کشورهای منطقه خلیج فارس به این شکل نیست.
اقتصاد ما اقتصادی است که 75 میلیون نفر متقاضی دارد و اقتصاد بزرگی است که
می تواند به راحتی درآمدهای نفتی را در جهت روند تولید و افزایش رشد
اقتصادی به کاربگیرد، مانند کشورهای انگلیس، آمریکا و کشورهایی که
اقتصادشان قابلیت جذب این درآمدهای نفتی در درون بخش خصوصی را دارد.
بنابراین از طریق سیستم مالیاتی می توان بخش اعظمی ازدرآمدهای دولت را
تامین کرد. سیستم مالیاتی درایران باید به طور کامل اصلاح شود اما هر بار
که صحبت از اصلاح نظام مالیاتی ایران می شود، به دلیل محدود بودن اقتصاددان
هایی که تخصص اقتصاد مالیات ها را دارا هستند، این موضوع به سازمان
مالیاتی محول می شود در حالی که تخصص و تبحر این سازمان اجرای مالیات است.
در هیچ جای دنیا موضوعاتی همچون نظام مالیاتی، قوانین مالیاتی، پایه های
مالیاتی و نرخ های مالیاتی را سازمان مالیاتی طراحی نمی کند.
جمشید پژویان -اقتصاددان