به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، عبدالرزاقی در جریان حضورش از کمیته پارالمپیک از موزه ملی ورزش بازدید به عمل آورد و تاکید کرد که می خواهد سفیر جنبش پارالمپیک باشد.
عبدالرزاقی در این باره اظهار داشت: سفیری جنبش پارالمپیک برایم افتخار است و تلاش می کنم در حد بضاعتم نشردهنده افتخار آفرینی ورزشکاران پارالمپیکی کشورمان باشم.
عبدالرزاقی درباره معلولیت پای چپش گفت: 11 ساله و محصل کلاس پنجم بودم که این اتفاق افتاد. یک روز که از مدرسه به خانه برمی گشتم متوجه شدم مثل همیشه نمی توانم راه بروم و زمانی که به منزل رسیدم بر روی زمین افتادم. بعد از آن اتفاق سه روز به صورت کامل از کمر به پایین حس نداشتم و دچار فلج موقتی شدم. آن زمان در رشت زندگی می کردیم و در بیمارستان همان شهر بستری شدم و پزشکان علت این اتفاق را سندرم "گیلن - باره" تشخیص دادند که نوعی اختلال نادر است و منجر به حمله سیستم ایمنی به اعصاب بدن و از کار افتادن عضلات می شود.
وی افزود: بعد از این اتفاق حس پای راستم آرام آرام برگشت اما پای چپم از قسمت مچ به پایین کاملا بی حرکت شد و از آن زمان تا کنون در همان حالت باقی مانده است.
عبدالرزاقی در ادامه بیان کرد: می‌توانم بگویم بزرگ ترین شانسی که در زندگی ام داشته ام، خانواده ام بوده اند. من هم مثل همه افرادی که با شرایط جدید جسمی مواجه می شوند، بهم ریختم و کمی خودم را باختم اما برگ برنده من فضای خانواده ام بود که به خاطر شوخ طبعی و روحیه بانشاطی که داشتند و دارند، به من کمک کردند که سریع با شرایط جدید کنار بیایم. معمولا در مواجهه به معلولیت دو اتفاق می افتد؛ یا فرد به صورت ناخودآگاه خودش را محدود می کند و یا از سوی خانواده و اطرافیان با محدودیت ها مواجه می شود.
وی گفت: بعد از این اتفاق و تغییر مسیر زندگی ام فکر می کردم شاخه هایی مثل شعر، ادبیات و نویسندگی را انتخاب کنم. یکی از علاقه های من در دوران نوجوانی مطالعه مجلات سینمایی به خصوص مجله فیلم بود و همین علایق باعث شد تا مادرم مرا برای ورود به دوره های بازیگری و تئاتر تشویق کند.
