به گزارش خبرنگار ایلنا، مهدی یعقوبی، فعال کارگران اهل اراک است که یک سال پیش بازنشسته شده. او قبل از بازنشستگی، کارگر کارخانه‌ای در اراک بود و دغدغه مطالبات صنفی همکاران را داشت و حال که بازنشسته شده، دغدغه معیشت و مطالبات بر زمین مانده بازنشستگان را دارد.
یعقوبی دو جمله کوتاه در شرح مطالبه امروز و دیروز بازنشستگان تامین اجتماعی می‌گوید: خواسته امروز بازنشستگان ابلاغ افزایش مستمری‌های سال جاری است .در عین حال مطالبه قدیمی بازنشستگان اجرایی نشدنِ «همسان‌سازی» حقوق است. در واقع همسان‌سازی مربوط به دیروز و امروز نیست بلکه از سال‌ها پیش بازنشستگان به دنبال وقوع این اتفاق هستند.
او با بیان اینکه پیگیری مطالبات بازنشستگان با کانون‌های بازنشستگی است، ادامه می‌دهد: کانون‌های بازنشستگی می‌توانند افزایش عادلانه و مکفی حداقل مستمری بازنشستگان را ابتدا از هیات امنای سازمان تامین اجتماعی و سپس از دولت مطالبه‌گری کنند.
یعقوبی به الزامات «عدالت مزدی» اشاره می‌کند: عدالت حکم می‌کند که حداقل مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی به اندازه حداقل مستمری بازنشستگان صندوق‌های لشگری و کشوری اضافه شود و همانطور که دولت برای آن بازنشستگان «همسان‌سازی» را اجرایی کرده است، برای اجرای همسان‌سازی کارگران بازنشسته نیز آستین بالا بزند.
به گفته‌ی یعقوبی، نباید میان دریافتی کارگران بازنشسته که ۶۵ درصد بازنشستگان کشور را تشکیل می‌دهند و سایر بازنشستگان، تفاوت و تبعیض وجود داشته باشد.
او بلافاصله تاکید می‌کند: بازنشستگان و مستمری‌بگیران تامین اجتماعی باید بر اساس قانون دیده شوند تا شرمسار خانواده نباشند چراکه قدرت خرید بازنشستگان تامین اجتماعی به کمتر از ۳۰ درصد رسیده است، با این اوصاف آنها ناچار شده‌اند بار دیگر کار کردن را به هر طریقی آغاز کنند اما با کار هم نمی‌توانند درآمدی داشته باشند.
این بازنشسته اراکی اضافه می‌کند: ما به هر صورت برای وصول مطالبات امروز و دیروزمان می‌جنگیم. حق ما کارگران بازنشسته نباید فراموش شود. ما سی سال کار کردیم و در صف اول تولید ایستادیم؛ دیگر نباید در دوران پیری و کهولت نگران زمان افزایش مستمری‌ها باشیم. بازنشسته‌ها تا کی باید شرمنده خانواده باشند و اینکه اگر بیمار هم باشند این حداقل دریافتی جوابگو هزینه زندگی و درمان آنها نیست.
یعقوبی در پایان می‌گوید: وقتی قوانین به صراحت، تکلیف همه را روشن کرده‌ان، چرا این همه بلاتکلیفی، سرگردانی و درماندگی، نصیب بازنشستگان شده است.
