سلامت نیوز:انتشار دادههایی از مرکز آمار ایران مبنی بر اینکه درآمد خانوار شهری بهطور میانگین شش میلیون تومان از هزینههایشان بیشتر بوده است باعث مطرح شدن بحثهایی در محافل اقتصادی شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،در شرایط اقتصادی امروز با تورم و نقدینگی بالا، التهابات و تغییرات قیمتی لحظهای و نارضایتیهای عمومی، اعلام چنین آمار بحث برانگیزی، باعث شد تا کارشناسان اقتصادی زیادی به تحلیل این آمار با توجه به وضعیت موجود کشور بپردازند. در کنار آماری که مرکز آمار ایران از افزایش درآمدها اعلام کرده رقم خط فقر هم هست که در شاخصهای مختلف نشان از وخیمشدن اوضاع دارد.
براساس آنچه که اخیرا استاندار تهران اعلام کرده در شرایط اقتصادی امروز خط فقر در تهران ۵/۴ میلیون تومان است. یعنی هر خانواده چهار نفری برای داشتن یک زندگی معمولی باید این میزان درآمد داشته باشند ولی آمارها و گزارشها نشان میدهند هزینههای زندگی در شهر تهران روزبهروز رشد میکند و ضریب جینی هم بیشتر میشود. این افزایش هزینهها و فاصلهگیری درآمد از سقف خط فقر، خبر از بزرگتر شدن شکاف طبقاتی در این کلان شهر دارد.تهران شهری با جایگاهی خاص است بدین معنا که هر تصمیمی در این شهر درباره حوزههای اقتصادی گرفته شود یا اگر نوسانی در پایه قیمتی اقلام و کالاها و ... رخ دهد به نوعی میتواند در کل کشور تاثیرگذار باشد.
بهعنوان مثال، با افزایش قیمت مسکن، طلا و ارز در بازارهای پایتخت، نوسانات به سرعت به شهرهای دیگر منتقل میشود، اما مشکل اصلی وضعیت نابسامانی است که در ماههای اخیر ایجاد و باعث شده تا تامین مایحتاج مردم در این شهر سختتر شود. افزایش سرسامآور قیمت مسکن بهعنوان مهمترین نیاز مردم در کنار سایر مشکلات، بزرگترین تهدیدی است که زندگی آنها را با چالش جدی روبهرو کرده است.
در همین زمینه، آمار دفتر اقتصاد مسکن وزارت راهوشهرسازی میگوید متوسط قیمت مسکن در مرداد 1392 حدود 8/3 میلیون تومان بوده که با رشد حدود 5/4 برابری در اردیبهشت سال 99 به 17 میلیون تومان افزایش یافته است و متوسط رشد قیمت مسکن از مرداد 92 تا اردیبهشت امسال 343 درصد افزایش یافته است و همچنان روند صعودی به خود گرفته که معضلی مهم برای خانوادههای تهرانی محسوب میشود.
معیشتی گرانتر از سایر شهرها
در کنار مسکن، تامین نیازهای اساسی زندگی از قبیل خوراک، پوشاک و معیشت خانواده هم هست، در شهر تهران قیمتها براساس محل زندگی افراد متفات است و ثباتی ندارد، یعنی فرقی نمیکند در کدام سمت شهر باشید هزینهها براساس محل زندگی متفاوت خواهد بود. از طرفی با افزایش هزینههای زندگی در تهران برخی از خانوادهها مجبور به خروج از مرکز شهر و رفتن به حواشی شدند که خود این موضوع دلیلی بر فقیرتر شدن مردم است و تبعات دیگری را موجب میشود. افزایش هزینههای حملونقل، معیشت، مسکن، سلامت و ... هرگز نمیتواند با حداقل دستمزدهایی که به تصویب میرسند، تامین شوند.
مردمی که روزی در جایگاه متوسط زندگی میکردند امروز فقیرتر و مردم مستمندتر هم چند پله بیشتر سقوط کرده و حتی از حواشی شهر هم دور شدهاند. فقر ایجاد شده در شهر باعث به محدویت توسعه انسانی منجر و صدمات گسترده و طولانی مدتی به بار میآورد. برای همین در ماده 95 قانون برنامه چهارم توسعه، تکالیف متعددی برای کاهش فقر و نابرابری برعهده دولت گذاشته شده است که متاسفانه به درستی اجرایی نشده است.
درآمد بیشتر به چه قیمتی؟
براساس آمارهایی که سازمان آمار ایران منتشر کرده متوسط درآمد خانوار درکل کشور در سال گذشته 54 میلیون تومان بوده درحالیکه متوسط درآمد خانوارهای تهرانی 81 میلیون تومان بوده است. هرچند میزان درآمد خانوار تهرانی بالاترین رقم را از آن خود کرد، اما میزان هزینههای خانوار نیز رقمی بسیار بالاتر از سایر استانهای کشور برآورد شده است.
براساس اعلام مرکز آمار ایران خانوارهای تهرانی هشت میلیون تومان بیشتر از هزینههای سالانهشان در سال گذشته درآمد کسب کردند. این آمارها به خوبی نشان میدهد که تهرانیها در کنار افزایش درآمدها با افزایش هزینهها هم مواجه و حتی شاید نسبت به مردم سایر شهرها از کیفیت زندگی پایینتری برخوردار بودند. از این نظر که با افزایش هزینههای زندگی مجبورند بیشتر کار کنند.
رشد درآمد همزمان با رشد هزینهها اتفاقی طبیعی است و هر خانوادهای برای بهبود وضعیت خود سعی میکند تا با رشد تورم و افزایش قیمتها برای تامین مایحتاج خود تلاش کند و این وضعیت در شهر تهران با سایر شهرها متفاوت است.
اینکه گفته میشود درآمد تهرانیها هشت میلیون تومان بیشتر شده در مورد همه مردم صدق نمیکند. تهران شهری 12 میلیونی است که همه ساکنانش درآمد بالایی ندارند و به جرات میتوان گفت بخش زیادی از مردم با حاکم شدن تحریمها، نوسانات ارزی و کاهش ارزش پول ملی داراییهای خود را از دست داده یا پسانداز خود را خرج تامین معیشتشان کردند.
از طرفی بسیاری از بنگاههای اقتصادی بزرگ مستقر در این شهر با تعدیل نیرو بخش زیادی از شاغلان را خانهنشین کردند. بنابراین نمیتوان افزایش هشت میلیون تومانی درآمدها را به همه مردم تعمیم داد شاید بخشی اینگونه باشند، اما در مورد همه صدق نمیکند. از طرفی بیشترین جمعیت تحت پوشش سازمانهای حمایتی در شهر تهران زندگی میکنند که این خود گویای وضعیت نامساعد اقتصادی بخشی از مردم تهران است که در قیاس جمعیتی با سایر شهرها نکتهای قابل تأمل است.
هزینه زندگی در نیویورک نصف تهران!
شاخصهای زندگی شهری در همه جای دنیا باهم متفاوت هستند ولی شاخصهای مشترکی هم وجود دارد، یکی از این شاخصها هزینه زندگی است که تعیین میکند با میزان هزینه، دسترسی به امکانات و سطح درآمد؛ کیفیت زندگی مردم چگونه است. مجله اکونومیست هر سال گزارشی را درباره وضعیت زندگی مردم در شهرهای بزرگ جهان را منشتر میکند.
در اردیبهشت امسال واحد اطلاعات اکونومیست در هفتادمین گزارش سالانه هزینههای زندگی خود نوشت شهر تهران به صد و ششمین شهر گران جهان تبدیل شده است و براساس رتبهبندی اکونومیست رتبه تهران نسبت به سال گذشته 14 پله افزایش داشته و در فهرست شهرهای آسیایی از برخی شهرهای اروپایی و آمریکایی سبقت گرفته است.
شاخص هزینههای زندگی در تهران 52 تعیین شده یعنی متوسط هزینه زندگی در تهران تقریبا نصف شهر نیویورک بوده و این شاخص در مقایسه با سال قبل شش واحد افزایش داشته است. این گزارش نشان میدهد که مردم تهران با وجود افزایش درآمد بیشتر نسبت به سایر مردم در شهرهای دیگر، کیفیت زندگیشان تغییری نکرده است.