ضیاء مصباح
شاهدات نگارنده در مازندران در تعطیلات نوروز، بدون رعایت تقدم و تأخر مطالب به شرح زیر منعکس می‌شود تا دست‌اندرکاران و متولیان امور جامعه و آنان که در مناصب مختلف با خیل عظیم کارکنان و بودجه‌های مناسب، تشکیلات، امکانات و پست‌های سازمانی متعدد مسئول نظارت و ساماندهی اداره امور نقاط مختلف کشور عزیزمان هستند، وظایف خود را از یاد نبرند و همزمان با اعلام نظریات مسئولین و دستورات داده شده در این را بطه،در برنامه‌ریزی‌های خود تجدیدنظر اساسی به عمل آورند.
افزایش قارچ‌گونه‌ی ویلاسازی در زمین‌های کشاورزی و پربازده این مناطق و جانشین شدن بلوک، سنگ و سیمان با هماهنگی نهادهای مربوط که راهکارهای قانونی را به قصد توسعه گردشگری، جلب سرمایه و شغل آفرینی فراهم ساخته‌اند، زمینه‌ساز نابودی کشت و زرع، طمع‌ورزی جوانان روستایی، توسعه کم کاری و گران فروشی، نابودی صداقت و صمیمت‌ها، رواج فرهنگ غیر بومی و روزافزون شدن نگاه مادی، افزایش فرهنگ مصرف، افت ارزش‌ها، اشاعه‌ی تجمل در روستاها به دلیل دسترسی کوتاه مدت به درآمدهای کاذب، آلودگی محیط زیست و رودخانه‌ها ، سر و صداهای مضاعف، تولید انبوه زباله و مسائلی از این قبیل شده است که ،به جد بایستی مورد توجه وزارتخانه‌های مربوط و سازمان حفاظت محیط زیست،استانداریهای این منا طق و... قرار گیرد.
مسئولان محلی از ارائه‌ی امکانات حداقلی بهداشتی، فرهنگی و رفاهی در ایامی که خیل عظیم مسافران خسته از شهرها به دیارشان راهی شده‌اند خودداری كرده و خود را ناتوان می‌دانند، در حالی که پیش‌بینی و برنامه‌ریزی این یورش‌های خود ساخته در وظایف آنان است.خود اشتغالی، کارآفرینی، توسعه تولید و خدمات ساختمانی در محدوده‌های مشخص و تحت کنترل قابل تأمل است، لکن افزایش بی‌رویه و منطق این ساخت و سازهای فاقد کیفیت از ابعاد مختلف که نمونه‌هایی از آن بیان شد، نگرانی‌هایی را ایجاد كرده و به گرانی روز افزون قیمت زمین، مصالح ساختمانی، ارائه خدمات، ارزاق و نبود خدمات، خستگی و برخوردهای جمعی افراد ... که دستاورد طبیعی این جابه‌جایی‌هاست، منجر شده و اوقات فراغت را به نوعی دغدغه تبدیل کرده است .انعکاس مطلب از این طریق جایگاه خود را دارد و زنگ خطری را که به دفعات نواخته‌ایم به گوش و هوش می‌رسانیم تا به این معضل بسیار بزرگ ایجاد شده حد فاصل آمل تا رامسر تا آنجا که نگارنده مشاهده کرده است توجه ویژه و سریع و کارساز مبذول گردد .
بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم این مهم مورد بررسی مدیران استانهای شمالی ( گیلا ن و مازندران )قرار گرفت و دستورها ئی در این مسیر برای جلو گیری از نابودی محیط زیست، کشاورزی و.... صادر شد. در این زمان به مراتب بیش از 200 هزار واحد که مسئو لین این دو استان اعلام کرده اند در این منطقه ساخته شده و با آنچه در دست ساخت و ساز است براساس آمار مطلعین به بیش از 500 هزار وا حد بالغ می شود،و بسیاری نابسامانی ها در انتظار ساکنین محلی و خریداراني است که از منظر رو ستائیان اصیل و دلسوز، غر یبه به شمار می روند .اما به دلایل بسیار از جمله عدم پیگیری برآمده از ویژگی های این مناطق در شرایطی که کشاورزی به جهات مختلف با صرفه اقتصادی همراه نیست، سود سرشار ویلاسازی در زمین هائی که محلی ها و طبقات معمولی در متراژ وسیع دارند،وجود انگیزه در جوانان محلی و آشنائی بالنسبه کافی آنان با امر ساخت و ساز و تجربه فراوان بساز و بفر وشی، تنوع واحدهای در دست ساخت که سلایق مختلف خر یداران را در بر میگیرد،حق و حقو قی که دهیاری‌ها از این امر می گیرند، تعییر نما و ظاهر روستا ها که در جای خود بر آمده از علاقه به محل تو لد و زیست، انگیزه قوی همراه آورده، رقابت بین جوانان این مناطق در مسیر عمران و آبادی بهتر، رونق کسب و کار و مغازه داری و ... نتوانست این مناطق زرخیز را از این تغییر بنیان کن (در میان مدت حتی )محا فظت كند. به قو ل حافظ وظیفه من گفتن است و بس ...
افزایش قارچ‌گونه‌ی ویلاسازی در زمین‌های کشاورزی و پربازده این مناطق و جانشین شدن بلوک، سنگ و سیمان با هماهنگی نهادهای مربوط که راهکارهای قانونی را به قصد توسعه گردشگری، جلب سرمایه و شغل آفرینی فراهم ساخته‌اند، زمینه‌ساز نابودی کشت و زرع، طمع‌ورزی جوانان روستایی، توسعه کم کاری و گران فروشی، نابودی صداقت و صمیمت‌ها، رواج فرهنگ غیر بومی و روزافزون شدن نگاه مادی، افزایش فرهنگ مصرف، افت ارزش‌ها، اشاعه‌ی تجمل در روستاها به دلیل دسترسی کوتاه مدت به درآمدهای کاذب، آلودگی محیط زیست و رودخانه‌ها ، سر و صداهای مضاعف، تولید انبوه زباله و مسائلی از این قبیل شده است که ،به جد بایستی مورد توجه وزارتخانه‌های مربوط و سازمان حفاظت محیط زیست،استانداریهای این منا طق و... قرار گیرد.
مسئولان محلی از ارائه‌ی امکانات حداقلی بهداشتی، فرهنگی و رفاهی در ایامی که خیل عظیم مسافران خسته از شهرها به دیارشان راهی شده‌اند خودداری كرده و خود را ناتوان می‌دانند، در حالی که پیش‌بینی و برنامه‌ریزی این یورش‌های خود ساخته در وظایف آنان است.خود اشتغالی، کارآفرینی، توسعه تولید و خدمات ساختمانی در محدوده‌های مشخص و تحت کنترل قابل تأمل است، لکن افزایش بی‌رویه و منطق این ساخت و سازهای فاقد کیفیت از ابعاد مختلف که نمونه‌هایی از آن بیان شد، نگرانی‌هایی را ایجاد كرده و به گرانی روز افزون قیمت زمین، مصالح ساختمانی، ارائه خدمات، ارزاق و نبود خدمات، خستگی و برخوردهای جمعی افراد ... که دستاورد طبیعی این جابه‌جایی‌هاست، منجر شده و اوقات فراغت را به نوعی دغدغه تبدیل کرده است .انعکاس مطلب از این طریق جایگاه خود را دارد و زنگ خطری را که به دفعات نواخته‌ایم به گوش و هوش می‌رسانیم تا به این معضل بسیار بزرگ ایجاد شده حد فاصل آمل تا رامسر تا آنجا که نگارنده مشاهده کرده است توجه ویژه و سریع و کارساز مبذول گردد .
بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم این مهم مورد بررسی مدیران استانهای شمالی ( گیلا ن و مازندران )قرار گرفت و دستورها ئی در این مسیر برای جلو گیری از نابودی محیط زیست، کشاورزی و.... صادر شد. در این زمان به مراتب بیش از 200 هزار واحد که مسئو لین این دو استان اعلام کرده اند در این منطقه ساخته شده و با آنچه در دست ساخت و ساز است براساس آمار مطلعین به بیش از 500 هزار وا حد بالغ می شود،و بسیاری نابسامانی ها در انتظار ساکنین محلی و خریداراني است که از منظر رو ستائیان اصیل و دلسوز، غر یبه به شمار می روند .اما به دلایل بسیار از جمله عدم پیگیری برآمده از ویژگی های این مناطق در شرایطی که کشاورزی به جهات مختلف با صرفه اقتصادی همراه نیست، سود سرشار ویلاسازی در زمین هائی که محلی ها و طبقات معمولی در متراژ وسیع دارند،وجود انگیزه در جوانان محلی و آشنائی بالنسبه کافی آنان با امر ساخت و ساز و تجربه فراوان بساز و بفر وشی، تنوع واحدهای در دست ساخت که سلایق مختلف خر یداران را در بر میگیرد،حق و حقو قی که دهیاری‌ها از این امر می گیرند، تعییر نما و ظاهر روستا ها که در جای خود بر آمده از علاقه به محل تو لد و زیست، انگیزه قوی همراه آورده، رقابت بین جوانان این مناطق در مسیر عمران و آبادی بهتر، رونق کسب و کار و مغازه داری و ... نتوانست این مناطق زرخیز را از این تغییر بنیان کن (در میان مدت حتی )محا فظت كند. به قو ل حافظ وظیفه من گفتن است و بس ...
مطالب مرتبط
آخرین اخبار