«می شود و می توانیم » در پرند!

بعضی ها وقتی می روند، هنوز نرفته اند! یعنی آنقدر از خودشان یادگاری به جا گذاشته اند که به هر دشت و تپه ای نگاه کنی، یاد آنها می افتی، و این یعنی گلکاری این بعضی ها ماندگارتر از آن است که با رفتنشان، پژمرده شود و از بین برود.
مسکن مهر یکی از این گلکاری ها است که از دولت قبل برجای مانده و یاد و خاطره آن برادران را تا دلتان بخواهد زنده نگه می دارد. مسکنهای مهری که در بیایانهای اطراف اکثر شهرهای ایران ساخته شده، ویژگی هایی دارد که در هیچ حای جهان شبیه آن را نمی توان دید: این آپارتمانها نه راه دارند، نه مرکز خدمات شهری دارند و نه در اطراف آنها مدرسه وجود دارد؛ خانه ای است برای زندگی کردن، نه این طرف  آن طرف رفتن و بچه مدرسه فرستادن و ... ! اما ای کاش فقط همین بود؛ این مسکنها در بسیاری از موارد برق و آب و گاز هم ندارند، چنان که به تازگی اعلام شده که 12 هزار واحد مسکونی در شهر پرند هست که معطل آب و برق و گاز است؛ و به این ترتیب در دل 12 هزار خانواده خدمات کم نظیر دولت سابق همچنان زنده و جاوید است و روز و شبی نیست که از کوچک و بزرگ آنها یاد نشود و برایشان طلب خوشبختی نشود!حالا جواب دادن به این خانواده ها مانده است برای دولت فعلی. اگر دولت قبلی بود، خیلی راحت می توانست بر اساس منطق بی نظیر خود به آنها اعلام کند که «مسکن که برای هدر دادن آب و روشن کردن چراغ و گاز و اینها نیست، بروید در خانه هایتان راحت و آسوده و بدون دغدغه پول برق و آب و گاز زندگی کنید و خوش باشید»؛  ولی حیف که دولت جدید از این کارها و حرفها بلد نیست و انتظار اینکه مشکل این افراد حل شود از دولت فعلی می رود. با این وصف، یک وقت دیدید رئیس دولت سابق فیلش یاد پرند کرد و بلند شد رفت از آن شهر، کاندیدای مجلس شود! نگویید نمی شود؛ آن برادر که رفته است آنقدر اعتماد به نفس دارد و به هاله نور دور کله اش مطمئن است که از این کارها بکند؛ یک وقت خبر می رسد که رفته است و شعار می دهد «می شود و می توانیم»، همانطور که ساختن مسکن بدون آب و گاز و برق و راه و مدرسه ظاهرا نشدنی است اما او نشان داد که می شود چنین مسکنی هم ساخت و تحویل داد!