ابراهيم رزاقي
اندیشه سرمایه داری لیبرالی قصد دارد با کمترین زحمت بیشترین سود را بدست آورد، در حالیکه هم اکنون تولید داخلی تنها 10 تا 15درصد سود دارد اما دلالها از محل واردات به طور معمول 300 تا 500 درصد سود می برند.در حالی که فعالیت های غیررسمی اقتصادی نظیر دلالی زحمتی ندارد اما در مقابل سود بی حساب و زیادی وارد جیب دلالان می شود. از آنجا که دولت گزارشی در خصوص اینکه اتخاذ چه تدابیر و راهکارهایی منجر به کاهش نرخ تورم شده، ارائه نداده، ضروری است گزارشی در این خصوص به مردم ارائه شود. همان زمانی که نرخ تورم بیش از 40 درصد بود سود بانکی به بیش از 22 درصد رسید به طوری که در همان دوران بسیاری از بانکها و موسسات مالی جهت افزایش نرخ سود و جذب سپرده ها با یکدیگر رقابت می کردند. پول مفت و ارزان در اختیار چه کسانی قرار گرفت که توانستند با واردات بی رویه جیب مردم را خالی و اشتهای سیری ناپذیر خود را بیشتر تحریک کنند. به دلیل مفت بودن پول در شرایط تورمی مردم رغبت زیادی به گرفتن وام داشتند، بیماری گرفتن وام در ایران به گونه ای بود که حتی زنان خانه دار تمایل به گرفتن تسهیلات داشتند زیرا بهره بانکی بسیار کمتر از نرخ تورم بود. متاسفانه با وجودی که در آن سالها برخی از اقشار مختلف جامعه از بانک ها تسهیلات دریافت کردند اما هنوز این پول ها را به بانک ها پس نداده اند. در حال حاضر سرمایه بخش خصوصی 700 هزار میلیارد تومان برآورد می شود که این رقم حدود 200 هزار میلیارد تومان کمتر از تولید ناخالص داخلی و به عبارتی 2.5 برابر درآمد دولت است. قیمت دلار می‌تواند هشت هزار تومان باشد، هم اکنون هر دلار به واردکننده 2800 تومان داده می شود لذا واردکننده از این بازار آشفته سود می برد. در چنین شرایطی تولیدکننده قدرت مقابله با واردات را ندارد و در مقابل این موضوع تسلیم می شود. ادامه روند یادشده به نفع وارد کننده و پشت کردن به تولید کننده داخلی است. از طرفي با کاهش نرخ سود بانکی، انگیزه برای سپرده گذار کاهش می یابد و با توجه به اینکه نرخ دلار ارزان است باز هم وارد کننده و دلالان از این بازار منتفع می شوند. دلار ارزان به معنای نابود کردن تولیدکننده داخلی است و در شرایطی که بانک ها با سود 25 درصد می توانند وام در اختیار تولیدکننده داخلی قرار دهند بنابراین برای تولیدکننده صرف نمی کند با تولید 10 تا 15درصد سود ببرد اما 25 درصد نرخ بهره به بانک پس بدهد.
