از سرقت ایده «اتاق امن» در دوران حضور احمدی نژاد در شهرداری تهران تا امروز که مستنداتی درباره طراحی «پل طبیعت» به دست رسیده که حکایت از سرقت این ایده دارد، حضور شهرداری تهران در بطن این اتفاقات حکایت از آن دارد که این نهاد جای چندان امنی برای ارائه ایده های نو نیست!
به گزارش تجارت آنلاين به نقل از تابناک، با اینکه مدت زیادی از افتتاح «پل طبیعت» در تهران نمی‌گذرد، آوازه این بنا آنقدر همه جا پیچیده که کمتر کسی را می‌توان یافت که درباره‌اش نشنیده باشد، به ویژه آنکه به تازگی نام یک بانوی جوان ایرانی به عنوان طراح آن معرفی شده و گفته می‌شود که سازه فلزی پل از نظر طراحی توانسته حائز چند عنوان برتر بین المللی در طراحی شود.
این در حالی است که مستنداتی به تازگی در اختیار «تابناک» قرار گرفته که حکایت از اتفاقاتی عجیب و غریب در پس پرده اجرای این ایده دارد و به نوعی ثابت می‌کند که ایده طراحی و اجرای این پروژه، از فردی دریافت شده که هیچ سهمی در انجام پروژه نبرده و پرداخت نشدن حق و حقوقش موجب شده که راه قضایی را برای احقاق حقوق خود پی بگیرد.
ماجرا از آنجا آغاز شده که یکی از کارشناسان کنسولی وزارت خارجه وقتی از ماموریت در یکی از کشورهای اروپایی به کشور باز می‌گردد، در عبور و مرور روزمره از بزرگراه های پایتخت ایده‌ای به ذهنش خطور می‌کند که می‌تواند در عین نو بودن، هم بر جاذبه های شهر بیافزاید و هم سودآوری داشته باشد و از این رو تصمیم می‌گیرد که ایده‌اش را با شهرداری تهران در میان بگذارد و مقدمات اجرایش را فراهم آورد.
افشای پشت پرده طراحی و ساخت «پل طبیعت» در تهران! +مستنداتمحمود اسدی درباره ایده‌اش اینچنین توضیح می‌دهد: اوایل سال 85 و بعد از بازگشت از ماموریت کاری در اتریش، از آنجایی که در سفر به ایالت اینسبروک (در غرب اتریش) با پلی زیبا مواجه شده بودم که دو طرف دره را به هم متصل کرده و در عین کوتاه کردن مسیر، زیبای خاصی به منطقه بخشیده و جاذبه‌ای جدید برای گردشگرانی که از این بخش از کوهستان آلپ عبور می‌کردند، فراهم آورده بود، این ایده به ذهنم رسید که دو سمت اتوبان مدرس در محدوده عباس آباد را به وسیله پلی در چند طبقه به هم متصل کرده و فضایی تفریحی و جذاب پدید آوریم که با اختصاص یک طبقه آن به رستوران، هزینه های اجرای پل هم درآید و توجیه اقتصادی داشته باشد.
آن گونه که وی توضیح و برای توضیحات، مستنداتی ارائه می‌دهد، این پل قرار بوده در چهار طبقه به اجرا در آید که یکی از طبقات برای پیاده روی و عبور دوچرخه سواران، یکی برای ارائه خدمات ویژه (VIP)، بعدی برای رستورانی با دیوارهای شیشه‌ای و میزهای گردان و در طبقه آخر تراسی برای بازدید عمومی طراحی و ساخته شود. بدین ترتیب دست به کار شده و طرحش را به صورت مکتوب درآورده و به شهرداری ارائه می‌دهد.
این ایده به قدری ناب و جذاب به نظر می‌رسد که در زمانی کوتاه، مسئولان شهرداری وی را فراخوانده و برای تکمیل طرح، ارزیابی و اجرا، به سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهرداری سوقش می‌دهند. از اینجا به بعد، فرایند به صورت جدی تر پیگیری شده و مدیران سازمان مشارکت های مردمی از وی درخواست می‌کنند که پروژه «پل رستوران» را طراحی کرده و نقشه های فنی پروژه را در اختیارشان بگذارد که این موضوع اسدی را بر آن می‌دارد که با یکی از شرکت های مطرح در عرصه طراحی سازه های شهری تماس گرفته و طی قراردادی، طراحی پروژه را به ایشان واگذار نماید.
آن گونه که طراحی های صورت گرفته نشان می‌دهد، طراحی مقدماتی پروژه در واپسین ماه های سال 85 به اتمام رسیده و در اختیار شهرداری قرار می‌گیرد و از اینجا به بعد، بحث بر سر موضوعات فنی در کمیسیون ها و جلسات مختلف پی گرفته می‌شود تا نهایت امر، در آخرین روزهای بهار سال بعد (یعنی پنجمین روز خرداد 86)، سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهر تهران موافقت کلی خود با طرح را مکتوب اعلام و اجرایش را منوط به مکان یابی مناسب و بررسی برخی ضوابط و مقررات می‌کند.
البته به موازات این اتفاق، اینقدر ایده ارائه شده به مذاق مدیران شهرداری خوش می‌آید که سعی می‌کنند بسطش داده و به جای ساخت یک پل رستوران، ده ها پل رستوران برپا کنند و به این منظور، پروپوزالی تهیه می‌کنند که بر اساس آن قرار است در 26 نقطه کلیدی در بزرگراه های تهران، پل رستوران ساخته شود.
جالب اینکه تاریخ درج شده ذیل این پروپوزال، حکایت از آن دارد که بعد از موافقت اصولی با طرح ارائه شده توسط اسدی، به رشته تحریر در آمده است. البته در مقدمه این پروپوزال هم به صراحت اشاره شده که پروزه رستوران های زنجیره‌ای بزرگراهی (همان پل رستوران) توسط «محمود اسدی» ارائه شده و موافقت با کلیات طرح پیشتر صورت گرفته و حتی در تصاویر درج شده در پروپوزال، محدوده‌ای که امروزه پل طبیعت در آن ساخته شده و مورد تاکید ایده پرداز پروژه بوده نیز درج شده است.
از اینجا به بعد مذاکرات اسدی با سازمان اراضی عباس آباد برای اجرای نخستین پل رستوران پایتخت آغاز می‌شود ولی مسئولان شهرداری هربار به دلایل و بهانه های مختلف، اجرای طرح را منوط به برخی بررسی ها کرده و به تعویق می‌اندازند و طراح پروژه که وقت و توان مالی زیادی را صرف پی گرفتن اجرای پروژه اش کرده، چاره ندارد جز صبر کردن؛ صبری که هرچقدر طولانی هم می‌شود، به ثمر نمی‌نشیند.
اسدی در این باره به خبرنگار «تابناک» می‌گوید: هنوز هیچ جوابی از مسئولان شهرداری دریافت نکرده بودم که در مهرماه سال 87 برای ماموریت کاری راهی کشور اردن شدم. این ماموریت البته طولانی شد و چهار سال بعد، زمانی که به تهران بازگشتم، متوجه شدم که پروژه ام با نام جعلی «پل طبیعت» در دست اجرا قرار دارد و البته تغییراتی در آن ایجاد کرده‌اند که کمی متفاوت باشد ولی مشخصاتی مانند مختصات اجرای آن، همانی بود که در طراحی های بنده دیده شده بود.
این موضوع وی را بر آن می‌دارد که شهردار را در جریان ماوقع قرار دهد که در این مسیر توفیقی به دست نمی‌آورد. پس از آن، به سازمان مشارکت های مردمی شهرداری مراجعه می‌کند که در آنجا ابتدا با انکار مواجه می‌شود و بعد از ارائه مدارک، مجابشان می‌کند که آنچه پل طبیعت می‌نامند، اجرای ایده وی است و در جواب می‌شنود: «پروژه در حال اجرا برفراز بزرگراه مدرس، صرفا یک پل است نه رستوران و جاذبه توریستی و با پروژه مورد ادعای وی، ارتباطی ندارد»!
حال دلیل حذف رستوران از پل چه بوده، معلوم نیست ولی اگر به موضوعاتی مانند دایر کردن رستوران در محدوده پارک آب و آتش در یک سمت پل را مورد توجه قرار داده و ملاحظاتی مانند دشواری های ساخت پارکینگ خودرو در مجاورت پل را مد نظر قرار دهیم، شاید بتوان دریافت که چرا ایده ساخت پل رستوران بر فراز بزرگراه (با امکان بازدید عمومی و فراهم آوردن فرصتی برای تماشای مناظر) با حذف رستوران به اجرا درآمده است.
اما هرچه رعایت نشدن حقوق این طراح و ایده پرداز در این پروژه، با توجه به مستنداتی که اسدی ارائه می‌دهد، مسجل به نظر می‌رسد و ناراحت کننده است، ماجرا زمانی برای وی رنگ و بوی دیگر پیدا می‌کند که مجبور به استخدام وکیل برای پیگیری حقوق خود در این پروژه می‌شود و در مقابل می‌بیند که به ناگهان، نام یک خانم به عنوان طراح این پل به عموم معرفی می‌شود تا ادعاهای اسدی درباره طراحی پروژه، کمرنگ تر جلوه کند!
وی در این باره می‌گوید: این خانم هموطن بنده است و منکر زحمات وی در طراحی سازه این پل نیستم ولی طراحی این پل را ایشان انجام نداده و علاوه بر آن، ایده اصلی این پروزه نیز متعلق به ایشان نبوده است. البته اگر قرار بود طرحم را خودم به اجرا درآورم، برای اجرایش فکرهای بهتری در سر داشتم و هنوز هم اگر آقایان اشتباهشان را قبول کنند و مکان دیگری را برای اجرای طرحم در اختیارم بگذارند، از پیگیری قضایی ماجرا صرف نظر خواهم کرد و تلاش خواهم داشت ایده‌ای که برای معرفی و تاییدش انرژی زیادی صرف کرده‌ام را به اجرا درآورم.
اسدی در پایان می‌گوید: هنوز باورم نمی‌شود که چگونه از آن همه استقبال از طرحم و افق توسعه‌ای که مسئولان برایش ترسیم کردند، به اینجا رسیدیم که پروژه توسط دیگران به اجرا درآمد و نام پل طبیعت به خود گرفت و حالا طراح هم برایش معرفی می‌شود در حالی که همه مستندات ارائه این طرح توسط بنده از چندین سال پیش موجود است و برخی مدیران شهرداری هم که با طرحم موافقت کرده بودند، هنوز در این نهاد سمت دارند؛ امیدوارم که اشتباهات تصحیح شود و ایده من به نام دیگران نوشته نشود!
این در حالی است که مستنداتی به تازگی در اختیار «تابناک» قرار گرفته که حکایت از اتفاقاتی عجیب و غریب در پس پرده اجرای این ایده دارد و به نوعی ثابت می‌کند که ایده طراحی و اجرای این پروژه، از فردی دریافت شده که هیچ سهمی در انجام پروژه نبرده و پرداخت نشدن حق و حقوقش موجب شده که راه قضایی را برای احقاق حقوق خود پی بگیرد.
ماجرا از آنجا آغاز شده که یکی از کارشناسان کنسولی وزارت خارجه وقتی از ماموریت در یکی از کشورهای اروپایی به کشور باز می‌گردد، در عبور و مرور روزمره از بزرگراه های پایتخت ایده‌ای به ذهنش خطور می‌کند که می‌تواند در عین نو بودن، هم بر جاذبه های شهر بیافزاید و هم سودآوری داشته باشد و از این رو تصمیم می‌گیرد که ایده‌اش را با شهرداری تهران در میان بگذارد و مقدمات اجرایش را فراهم آورد.
افشای پشت پرده طراحی و ساخت «پل طبیعت» در تهران! +مستنداتمحمود اسدی درباره ایده‌اش اینچنین توضیح می‌دهد: اوایل سال 85 و بعد از بازگشت از ماموریت کاری در اتریش، از آنجایی که در سفر به ایالت اینسبروک (در غرب اتریش) با پلی زیبا مواجه شده بودم که دو طرف دره را به هم متصل کرده و در عین کوتاه کردن مسیر، زیبای خاصی به منطقه بخشیده و جاذبه‌ای جدید برای گردشگرانی که از این بخش از کوهستان آلپ عبور می‌کردند، فراهم آورده بود، این ایده به ذهنم رسید که دو سمت اتوبان مدرس در محدوده عباس آباد را به وسیله پلی در چند طبقه به هم متصل کرده و فضایی تفریحی و جذاب پدید آوریم که با اختصاص یک طبقه آن به رستوران، هزینه های اجرای پل هم درآید و توجیه اقتصادی داشته باشد.
آن گونه که وی توضیح و برای توضیحات، مستنداتی ارائه می‌دهد، این پل قرار بوده در چهار طبقه به اجرا در آید که یکی از طبقات برای پیاده روی و عبور دوچرخه سواران، یکی برای ارائه خدمات ویژه (VIP)، بعدی برای رستورانی با دیوارهای شیشه‌ای و میزهای گردان و در طبقه آخر تراسی برای بازدید عمومی طراحی و ساخته شود. بدین ترتیب دست به کار شده و طرحش را به صورت مکتوب درآورده و به شهرداری ارائه می‌دهد.
این ایده به قدری ناب و جذاب به نظر می‌رسد که در زمانی کوتاه، مسئولان شهرداری وی را فراخوانده و برای تکمیل طرح، ارزیابی و اجرا، به سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهرداری سوقش می‌دهند. از اینجا به بعد، فرایند به صورت جدی تر پیگیری شده و مدیران سازمان مشارکت های مردمی از وی درخواست می‌کنند که پروژه «پل رستوران» را طراحی کرده و نقشه های فنی پروژه را در اختیارشان بگذارد که این موضوع اسدی را بر آن می‌دارد که با یکی از شرکت های مطرح در عرصه طراحی سازه های شهری تماس گرفته و طی قراردادی، طراحی پروژه را به ایشان واگذار نماید.
آن گونه که طراحی های صورت گرفته نشان می‌دهد، طراحی مقدماتی پروژه در واپسین ماه های سال 85 به اتمام رسیده و در اختیار شهرداری قرار می‌گیرد و از اینجا به بعد، بحث بر سر موضوعات فنی در کمیسیون ها و جلسات مختلف پی گرفته می‌شود تا نهایت امر، در آخرین روزهای بهار سال بعد (یعنی پنجمین روز خرداد 86)، سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهر تهران موافقت کلی خود با طرح را مکتوب اعلام و اجرایش را منوط به مکان یابی مناسب و بررسی برخی ضوابط و مقررات می‌کند.
البته به موازات این اتفاق، اینقدر ایده ارائه شده به مذاق مدیران شهرداری خوش می‌آید که سعی می‌کنند بسطش داده و به جای ساخت یک پل رستوران، ده ها پل رستوران برپا کنند و به این منظور، پروپوزالی تهیه می‌کنند که بر اساس آن قرار است در 26 نقطه کلیدی در بزرگراه های تهران، پل رستوران ساخته شود.
جالب اینکه تاریخ درج شده ذیل این پروپوزال، حکایت از آن دارد که بعد از موافقت اصولی با طرح ارائه شده توسط اسدی، به رشته تحریر در آمده است. البته در مقدمه این پروپوزال هم به صراحت اشاره شده که پروزه رستوران های زنجیره‌ای بزرگراهی (همان پل رستوران) توسط «محمود اسدی» ارائه شده و موافقت با کلیات طرح پیشتر صورت گرفته و حتی در تصاویر درج شده در پروپوزال، محدوده‌ای که امروزه پل طبیعت در آن ساخته شده و مورد تاکید ایده پرداز پروژه بوده نیز درج شده است.
از اینجا به بعد مذاکرات اسدی با سازمان اراضی عباس آباد برای اجرای نخستین پل رستوران پایتخت آغاز می‌شود ولی مسئولان شهرداری هربار به دلایل و بهانه های مختلف، اجرای طرح را منوط به برخی بررسی ها کرده و به تعویق می‌اندازند و طراح پروژه که وقت و توان مالی زیادی را صرف پی گرفتن اجرای پروژه اش کرده، چاره ندارد جز صبر کردن؛ صبری که هرچقدر طولانی هم می‌شود، به ثمر نمی‌نشیند.
اسدی در این باره به خبرنگار «تابناک» می‌گوید: هنوز هیچ جوابی از مسئولان شهرداری دریافت نکرده بودم که در مهرماه سال 87 برای ماموریت کاری راهی کشور اردن شدم. این ماموریت البته طولانی شد و چهار سال بعد، زمانی که به تهران بازگشتم، متوجه شدم که پروژه ام با نام جعلی «پل طبیعت» در دست اجرا قرار دارد و البته تغییراتی در آن ایجاد کرده‌اند که کمی متفاوت باشد ولی مشخصاتی مانند مختصات اجرای آن، همانی بود که در طراحی های بنده دیده شده بود.
این موضوع وی را بر آن می‌دارد که شهردار را در جریان ماوقع قرار دهد که در این مسیر توفیقی به دست نمی‌آورد. پس از آن، به سازمان مشارکت های مردمی شهرداری مراجعه می‌کند که در آنجا ابتدا با انکار مواجه می‌شود و بعد از ارائه مدارک، مجابشان می‌کند که آنچه پل طبیعت می‌نامند، اجرای ایده وی است و در جواب می‌شنود: «پروژه در حال اجرا برفراز بزرگراه مدرس، صرفا یک پل است نه رستوران و جاذبه توریستی و با پروژه مورد ادعای وی، ارتباطی ندارد»!
حال دلیل حذف رستوران از پل چه بوده، معلوم نیست ولی اگر به موضوعاتی مانند دایر کردن رستوران در محدوده پارک آب و آتش در یک سمت پل را مورد توجه قرار داده و ملاحظاتی مانند دشواری های ساخت پارکینگ خودرو در مجاورت پل را مد نظر قرار دهیم، شاید بتوان دریافت که چرا ایده ساخت پل رستوران بر فراز بزرگراه (با امکان بازدید عمومی و فراهم آوردن فرصتی برای تماشای مناظر) با حذف رستوران به اجرا درآمده است.
اما هرچه رعایت نشدن حقوق این طراح و ایده پرداز در این پروژه، با توجه به مستنداتی که اسدی ارائه می‌دهد، مسجل به نظر می‌رسد و ناراحت کننده است، ماجرا زمانی برای وی رنگ و بوی دیگر پیدا می‌کند که مجبور به استخدام وکیل برای پیگیری حقوق خود در این پروژه می‌شود و در مقابل می‌بیند که به ناگهان، نام یک خانم به عنوان طراح این پل به عموم معرفی می‌شود تا ادعاهای اسدی درباره طراحی پروژه، کمرنگ تر جلوه کند!
وی در این باره می‌گوید: این خانم هموطن بنده است و منکر زحمات وی در طراحی سازه این پل نیستم ولی طراحی این پل را ایشان انجام نداده و علاوه بر آن، ایده اصلی این پروزه نیز متعلق به ایشان نبوده است. البته اگر قرار بود طرحم را خودم به اجرا درآورم، برای اجرایش فکرهای بهتری در سر داشتم و هنوز هم اگر آقایان اشتباهشان را قبول کنند و مکان دیگری را برای اجرای طرحم در اختیارم بگذارند، از پیگیری قضایی ماجرا صرف نظر خواهم کرد و تلاش خواهم داشت ایده‌ای که برای معرفی و تاییدش انرژی زیادی صرف کرده‌ام را به اجرا درآورم.
اسدی در پایان می‌گوید: هنوز باورم نمی‌شود که چگونه از آن همه استقبال از طرحم و افق توسعه‌ای که مسئولان برایش ترسیم کردند، به اینجا رسیدیم که پروژه توسط دیگران به اجرا درآمد و نام پل طبیعت به خود گرفت و حالا طراح هم برایش معرفی می‌شود در حالی که همه مستندات ارائه این طرح توسط بنده از چندین سال پیش موجود است و برخی مدیران شهرداری هم که با طرحم موافقت کرده بودند، هنوز در این نهاد سمت دارند؛ امیدوارم که اشتباهات تصحیح شود و ایده من به نام دیگران نوشته نشود!
آخرین اخبار