مسیحا رضوان در یادداشتی تحت عنوان «کتاب مدیریت استراتژیک را سر و ته نگیرید!» در خبرگزاری فارس نوشت: بعضی وقتها،در عالم اداره کشور، چیزهائی به چشم می‌بینیم و به گوش می‌شنویم،که حالت سرگشتگی و حیرانی،همه سلولهای مان را به فریاد و فغان وامی‌دارد.فکر می‌کنیم اضغاث احلام است.
می‌رویم و آبی به سر و رو می‌زنیم و برمی‌گردیم تا شاید... اما نه! خوابی نبوده وهمه این گفتارها و کردارهای بعدآن، روی سرمان آوار می‌شود.
شاید بد نباشد برای تجربه و عبرت آیندگان هم که شده، بعضی حرفهای تکراری ، باز هم تکرار شود که "فان الذکری تنفع المومنین".
1) سنت خدا برای همه امت هاست.لذا هرکس سنت خدا را فراموش کرد معمولا خدا فراموشش می کند.آن‌وقت یا در بیراهه ها گم و گور می شود، یا در کژراهه ها خسته.اولین سنت خدا این است: عالم یک خدا دارد...همین.
2) دشمن،همیشه دشمن است حتی اگر مقابل تان که نه، کنارتان بنشیند،با شما دست بدهد،گپ بزند،در آغوش‌تان بگیرد،به شما لبخند بزند ، با شما زیر باران پیاده‌روی کند،شعر بخواند،خاطره بگوید حتی قاه‌قاه به شماو با شما بخندد.
3) اگر برای مذاکره وقت کافی ندارید،برای مطالعه آنچه امضاء می کنید وقت بگذارید.اگر بازهم نمی‌رسید،بعد از امضاء آن را خوب بخوانید، چرا که اولا هر کلمه ای که معنایش را نمی‌دانستید،می‌توانید بپرسید،مثلا بدانید ساسپند و ترمینیت معنایش کمی! متفاوت است...و ثانیا اگر بعدا تعهدی متوجه‌تان شد،انگشت حیرتتان را در چشم دیگران فرو نبرید.
4) زیادی خود را واله و شیدای طرف مقابل نشان ندهید،تا طرف مقابل برایش مشتبه نشود...که اگر بشود آن‌گاه شاید خریدن نازش برای‌تان بسیار سنگین تمام شود.
5) قاعده یکی من، یکی تو را رعایت کنید.اگر بجای آن، شد: اول من ، بعدش تو، شاید طرف مقابل یادش برود یا برایش کار مهمی پیش بیاید و برود سر کار بعدی و شما را سرکار بگذارد...آن وقت تو می مانی و سیمان سفت شده که هیچ مته‌ای به کارش نمی آید.
6) اگر بعد از یک توافق بد، همان هم به‌هم‌خورد و بعد دو سال و نیم داد و هوار ، کسی تحویل نگرفت، دیگر در آن محله پیدایت نشود،خوبیت ندارد.
7) بعضی ضرب المثل ها،ابدی هستند،آنها را بالای سرتان نگذارید، همیشه جلوی چشمتان باشد؛مثل :آدم عاقل از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود مگر اینکه خیلی عاقل باشد.
8) محاسبات مادی و عقلی حتما شرط لازم مناسبات مان است.اما توکل و توسل، نقص های بشری مان را با نصر و امداد الهی جبران می کندو کفایت مان می‌دهد.لذا خیلی به ماشین حساب‌های تان اعتماد نکنید.
9) برنده کسی نیست که امضائش قشنگ و خوش فرم است، پیروز واقعی کسی است که امضاء طرف مقابلش خوانا باشد و پاک نشود.
10) برد-برد در کتاب هاست،روی زمین «کی برد؟» مهمه..
11) اگر خودتان را دستکم بگیرید، همیشه جای‌تان دم در است...لذا تواضع و خوش‌بینی در روابط بین الملل سم مهلک است ، امید بستن مهلک‌تر.
12) اگر دیدید وضع و موضع مان از ۷ سال پیش بدتر و عقب تر است، بفهمیم کتاب مدیریت استراتژیک را سر وته گرفته‌ایم و فقط ورق زده‌ایم.
13) بد نیست خبری از سودان و لیبی و پاناما بگیریم ، بندگان خدا زیادی با کدخدا بستند.
14) گاهی شوخی،خوب و لازم است اما مواظب باشیم شوخی شوخی ۸ سال عمرمان تمام نشود.
15) مذاکره هم فن است و هم آداب دارد.آنها که فقط در گیر و دار آداب مذاکره اند هر چه دلشان بخواهد از حرفهای های مذاکره کارت هزارآفرین می گیرند و ذوق می کنند...از این کلاه گشادتر نداریم.
16) قدیم‌ها می‌گفتند با تصدیق پایه دو ، خلبانی سخت است.
17) اگر بی‌هوا خوردی و نزدی،دیگر به خودت هم اطمینان نکن.
18) تاریخ یک علم است،اما اگر کتاب قصه می‌خواهید به مراکز مربوطه مراجعه کنید.
19) ۲۰۲۴ هم در آمریکا احتمالا انتخاباتی برگزار می شود.
20) خدا توفیق دهد همه خاصه زعمای قوم،این جمله حضرت امام(ره) را هر روز صبح ببینیم و بخوانیم: این "من" را اگر انسان زیرپا گذاشت، «او» شد، اصلاح می کند همه چیز را. گاهی علم توحید انسان را به جهنم می فرستد، گاهی علم عرفان انسان را به جهنم می فرستد. گاهی علم فقه، انسان را به جهنم می فرستد. گاهی علم اخلاق، انسان را به جهنم می فرستد. با علم درست نمی شود. تزکیه می خواهد. علم توحید هم اگر برای غیرخدا باشد از حجب ظلمانی است. خدا نکند انسان پیش از آنکه خود را بسازد، جامعه به او روی آورد ودر میان مردم نفوذ و شخصیتی پیدا کند که خود را می‌بازد، خود را گم می‌کند.
