محمدرضا سيف زاده
جلوگيري از ورود زنان به ورزشگاهها در ايران، موضوع تازه اي نيست و همواره در مورد آن چالش هايي وجود داشته است. هرچند ديگر در مورد ورود زنان به ورزشگاههاي فوتبال به دليل فضاي ناسالمي كه در آن وجود دارد سخني به ميان نمي آيد و كسي هم در اين مورد چانه زني نمي كند، اما ورود زنان به سالن هاي ورزشي همچون واليبال و بسكتبال در كشور ما مسبوق به سابقه بوده و فضاي متفاوت سالن هاي ورزشي نسبت به فوتبال موجب شده تمايل فراواني بين زنان براي ورود به سالن هاي ورزشي براي تماشاي مسابقات واليبال و بسكتبال وجود داشته باشد.
تمايل براي تماشاي مسابقات واليبال از نزديك، نه فقط در بين مردان بلكه در بين زنان نيز طي سالهاي اخير گسترش يافته كه حاصل موفقيتهاي غيرمنتظره تيم ملي واليبال ايران در عرصه هاي بين المللي و حضور اين تيم در جمع شش تيم برتر واليبال جهان است كه تا چند سال پيش، حتي در روياها هم نمي گنجيد. ده سال پيش آرزوي واليبال ايران، موفقيت در مقابل ژاپن و كره جنوبي بود و اكنون آنها به زنگ تفريح واليبال ما تبديل شده اند. طبيعي است كه طرفداران واليبال در ايران با توجه به شرايط فوق اضافه شده اند و بانوان نيز از اين قاعده مستثني نيستند. به نظر مي رسد جلوگيري از ورود زنان به سالن براي تماشاي مسابقات واليبال طي سالهاي اخير، بيهوده دچار حساسيت شده چراكه پيش از اين هم سابقه داشته كه در مسابقات آسيايي، زنان به سالن واليبال مجموعه ورزشي آزادي يا حتي سالن دوازده هزار نفري رفته اند و بدون هيچ مشكلي مسابقات را از نزديك تماشا كرده اند كه مصداق بارز آن مسابقه واليبال ايران و ژاپن بود كه چند سال پيش در ورزشگاهي مملو از تماشاگر برگزار شد و بخشي از ورزشگاه كه كم هم نبود به زنان اختصاص يافت. به نظر مي رسد ممنوعيت سالهاي اخير، تابويي را ايجاد كرده كه شكسته شدن آن دشوار شده است.
درحاليكه بايد پذيرفت حضور زنان در سالن ورزشي براي تماشاي ورزشي مثل واليبال حساسيت زا نيست. اگر ورزش را خانوادگي كنيم و تماشاي مسابقات ورزشي مثل واليبال كه محيطي سالم دارد، به تفريح خانواده ها تبديل شود، محيط ورزشگاهها از اين هم سالم تر مي شود. هرچند كه از جنبه اي ديگر اين موضوع را هم بايد در نظر بگيريم كه ورود زنان به ورزشگاهها حق آنان هم هست و مسوولان لازم است با در نظر گرفتن جميع شرايط و حساسيتها، اين حق را محترم شمارند تا علاوه بر اين، در ميزباني ساير مسابقات ليگ جهاني واليبال هم براي كشورمان خللي ايجاد نشود.
تمايل براي تماشاي مسابقات واليبال از نزديك، نه فقط در بين مردان بلكه در بين زنان نيز طي سالهاي اخير گسترش يافته كه حاصل موفقيتهاي غيرمنتظره تيم ملي واليبال ايران در عرصه هاي بين المللي و حضور اين تيم در جمع شش تيم برتر واليبال جهان است كه تا چند سال پيش، حتي در روياها هم نمي گنجيد. ده سال پيش آرزوي واليبال ايران، موفقيت در مقابل ژاپن و كره جنوبي بود و اكنون آنها به زنگ تفريح واليبال ما تبديل شده اند. طبيعي است كه طرفداران واليبال در ايران با توجه به شرايط فوق اضافه شده اند و بانوان نيز از اين قاعده مستثني نيستند. به نظر مي رسد جلوگيري از ورود زنان به سالن براي تماشاي مسابقات واليبال طي سالهاي اخير، بيهوده دچار حساسيت شده چراكه پيش از اين هم سابقه داشته كه در مسابقات آسيايي، زنان به سالن واليبال مجموعه ورزشي آزادي يا حتي سالن دوازده هزار نفري رفته اند و بدون هيچ مشكلي مسابقات را از نزديك تماشا كرده اند كه مصداق بارز آن مسابقه واليبال ايران و ژاپن بود كه چند سال پيش در ورزشگاهي مملو از تماشاگر برگزار شد و بخشي از ورزشگاه كه كم هم نبود به زنان اختصاص يافت. به نظر مي رسد ممنوعيت سالهاي اخير، تابويي را ايجاد كرده كه شكسته شدن آن دشوار شده است.
درحاليكه بايد پذيرفت حضور زنان در سالن ورزشي براي تماشاي ورزشي مثل واليبال حساسيت زا نيست. اگر ورزش را خانوادگي كنيم و تماشاي مسابقات ورزشي مثل واليبال كه محيطي سالم دارد، به تفريح خانواده ها تبديل شود، محيط ورزشگاهها از اين هم سالم تر مي شود. هرچند كه از جنبه اي ديگر اين موضوع را هم بايد در نظر بگيريم كه ورود زنان به ورزشگاهها حق آنان هم هست و مسوولان لازم است با در نظر گرفتن جميع شرايط و حساسيتها، اين حق را محترم شمارند تا علاوه بر اين، در ميزباني ساير مسابقات ليگ جهاني واليبال هم براي كشورمان خللي ايجاد نشود.
آخرین اخبار