به گزارش خبرنگار سیاسی برنا، در این پیام آمده است؛
حقوق و نظام و حقوقی در هر جامعه از اهمیت بسیاری برخودار است زیرا در چهارچوب آن است که نسبت به کرامت و جایگاه و وظایف و‌اختیار های انسان ها و همچنین، چگونگی زندگی و کنش گری های آنان در جامعه و نوع روابط افراد با یکدیگر است که سیاست گذاری و هنجار گذاری صورت می پذیرد تا از این رهگذر زمینه های برقراری نظم و عدالت و تامین امنیت فراهم آید.
جوامع بشری از گذشته و با شناخت حق ها و اصول بنیادین کنشگری در جامعه در راستای برپا ساختن نظام حقوقی و هنجار گذاری گام اساسی برداشته و هریک در دوره ای دارای ساختار و ضوابط حقوقی برای شناساندن حق ها و تضمین آن ها و در واقع ، نظام حقوقی شده اند.
از همان هنگام و به موازات آن ، تمدن و مدنیت شکل گرفته است. به گونه ای که می توان بر این باور شد حقوق و مدنیت در طول تاریخ همواره همزادو همراه یکدیگر بوده آمد. از یک سو نمی توان تمدنی را سراغ گرفت که قانون و حقوق در آن حاکمیت و جریان نداشته باشد و از سوی دیگر هر جا که حقوق به جریان افتاده مدنیت نیز در آن ظهور و بروز داشته است، درست است که تمدن همواره با ابنیه و ابزار سخت افزاری پدید می آید و ابزار می شود اما این آفرینه هیچ‌گاه بدون نرم افزار که آن را حقوق می نامند، نبوده است.
در این میان کشور عزیزمان از پرافتخار ترین سرزمین هاست. براساس اسناد و یافته های تاریخ حقوق، به ویژه آن گاه که هنوز برای بسیاری از سرزمین ها و اقوام، قانون ، عدالت آزادی و برابری نا شناخته بود، ایرانیان از عصر باستان برای تنظیم روابط اجتماعی و برقراری عدالت و امنیت به هنجار گذاری حقوقی و قانونی روی آورده بودند، به همین علت است که آموزه های برآمده از تاریخ حقوق خبر از وجود و استقرار یک تمدن حقوقی در سرزمین ایران می‌دهد، تمدنی که در چهارچوب آن صلح ، امنیت و آزادی برابری و قانون مداری همواره از ستون های استوار آن به شمار می رود تمدن اسلامی نیز که منشا از کتاب و سنت دارد، پدیده ای جز حقوق نبوده است به نحوی که نهادهایی مانند وقف و صلح و بیع و بسیاری از توافقات اجتماعی را می‌توان دارای حیاتی مستقل و کارا دانست که تاکنون کارآمدی خود را حفظ کرده اند.
شناساندن تمدن کهن حقوقی ایران زمین به شکل‌های مختلف صورت می‌پذیرد. شناسایی، گردآوردی، به نمایش گذاشتن فرهنگ و گنجینه‌ها، آثار و اندیشه‌های کاردانان و ممتازان حقوقی از جمله مهم‌ترین روش‌های در این زمینه است که تشکیل و راه‌اندازی «موزه ملی حقوق ایران» را باید از برجسته‌ترین آنها شمرد. شایا است موزه به گونه‌ای برپا و اداره شود که این مسیر تاریخی و تحول آن را نشان دهد.
برپا ساختن این موزه، ابتکاری نویافته و بی‌مانند است که در آستانه یکصد و پانزدهمین سالگرد صدور فرمان مشروطیت و تلاش آزادی‌خواهان انجام می‌پذیرد و باید آن را پاسداشت.
این تقارن می‌تواند نمادی از هدف‌گذاری این موزه برای ترویج آزادی و حق‌های شهروندی و شناساندن سیر تحولات اجتماعی برای رسیدن به آن باشد. بنابراین موزه ملی حقوق ایران افزون بر گردآوری و حفظ استاد و آثار فاخر حقوقی باید در راستای بنیان‌ها و رویکردهای تمدن حقوقی و گسترش اصول اساسی حقوق به خصوص آزادی، برابری، عدالت و قانون‌مداری گام بردارد.
در پایان لازم است از معاون حقوقی رییس جمهور برای ارائه پیشنهاد تشکیل، راه‌اندازی و استفاده از ظرفیت‌های جامعه حقوقی در زمینه تدبیر و ایجاد سازکارهای برپاساختن و پیشبرد امور موزه ملی حقوق ایران و از رییس سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران برای همکاری در این خصوص سپاسگزاری شود. امید است این موزه با بهره‌مندی از همه توان جامعه و نهادهای علمی حقوقی کشور و از رهگذر تعامل‌های نظام‌مند در راستای ترویج، حفظ و توسعه حقوق و تمدن حقوقی کشور عزیزمان کوشا و پیروز باشد.
