مسی به معنای واقی کلمه از بچگی بارسایی بوده و ادا در نمی آورد. حالا مسی را مقایسه کنید با بازیکنانی که از بچگی پرسپولیسی یا استقلالی بوده اند وکلی هم سند ومدرک دارند!
ما که هرگز به خاطر نمی آوریم در تمام ۳۰،۴۰ سال گذشته بازیکنی از پرسپولیس و استقلال رفته باشد و یک ذره ناراحت باشد چه رسد به این که گریه کند. آن هم گریه هایی که کاملا مشخص است تصنعی نیست. مورد داشتیم که مدام ازعشق به پرسپولیس می گفت اما هنوز جدا نشده لوگوی تیم بعدی را بوسید! آن یکی اسطوره استقلال! شد اما سه بار وسط فصل ول کرد و رفت! بله، مسی اگر مسی شده فقط به خاطر مهارتهای بالای فنی اش نیست. او بهترین فوتبالیست ۲۰ سال اخیر دنیاست اما احترامی که امروز یک شهر و شاید یک دنیا به مسی می گذارد، فقط به خاطر مسائل فنی نیست و به مسائل دیگری هم برمی گردد.
بازیکن ایرانی تیمش که می بازد جلوی دوربین قیافه آدام های ناراحت را می گیرد ولی در رختکن می گوید و می خندد. ملت هم فکر می کنند اینها از فرط تعصب دارند می میرند اما متعصب واقعی مسی است که صادقانه برای بارسا تلاش کرد و صادقانه اشک ریخت. اشک هایی که مسلما مثل گلهایش برای بارسا جاودانه خواهد شد.
