نخبگان و توافق پایدار

فرجام مقاومت صادقانه مردم که از فشارهای اقتصادی در رنج بودند رفع برخی موانع سیاسی بین المللی بود که توسط برخی نخبگان عرصه روابط بین الملل تا حد زیادی حل و فصل شد اکنون نه پایان کار که آغاز جریان بالنده ای است که تنها در صورت تداوم به بار می نشیند . منطق گفتگو وادادگی و تسلیم نیست که اساس آن رعایت حقوق طرفین و استدلال و درک پیام متقابل است.حالا وقت عمل است . در این سالها برخی فراتر از موازین و قوانین کشور، فرهنگ تن پروری و کاهلی را با رفتار و کردار خود ترویج و تبلیغ کردند و به مقام و موقعیت‌های ویژه نیز دست یافتند نارواست.
 اگر این روند ادامه یابد و فرزندان مردم بخصوص طبقه محروم و متوسط جامعه از امکانات جدید محروم شوند. در این خصوص بنظر می رسد بایستی در حوزه قانون گذاری و مدیریت شهری تحولاتی صورت گیرد.
نخست اصل شایسته سالاری و تخصص گرایی است که در عمل باید ملاک قرار گیرد.
 دوم وضع قوانین مناسب در سطح کشور و شهر است که توسط مجلس و شوراهای شهر می تواند انجام شود. به گونه ای که کسانی مورد حمایت واقع شوند که اهل " کار " و " تولید " باشند نه واسطه گری و دلالی.
سومین نکته نظارت و کنترل بر چگونگی اخذ عوارض و مالیات است که بایستی از مرفهین پر مصرف ، به نحو مناسب ستانده و به محرومین داده شود که در برخی کشورها از آن بعنوان مالیات منفی یاد می شود . یعنی کسانی نه فقط نباید مالیات بدهند که بایستی به آنها مالیات تعلق گیرد. روشن است این همه در صورتی میسر است که کار به کاردان سپرده شود و " مدیریت " ؛ دانش تلقی گردد.